Zmęczone oczy – jak dbać i chronić oczy przed zmęczeniem?

Budowa i funkcje oka

Oko jest jednym z najważniejszych i najbardziej skomplikowanych narządów w organizmie. Dostarcza większość informacji (ok. 80%), które płyną ze środowiska zewnętrznego do mózgu. Narząd wzroku zbudowany jest z gałki ocznej, mięśni gałki ocznej, dróg wzrokowych, powiek oraz gruczołów łzowych.

Gałkę oczną tworzą trzy warstwy:

  • błona wewnętrzna – którą tworzy siatkówka,
  • błona środkowa – w skład której wchodzi tęczówka, ciało rzęskowe oraz naczyniówka,
  • błona zewnętrzna – obejmuje twardówka i rogówka.

Oko jest odpowiedzialne za odbieranie bodźców wzrokowych i przekształcanie ich na bodźce nerwowe. Dodatkowo poza możliwością widzenia, oko pomaga utrzymać koordynację oraz równowagę ruchową. Jakie funkcje pełnią poszczególne elementy wchodzące w skład budowy oka?

  • twardówka – otacza oko od strony oczodołów, nadaje kształt gałce ocznej oraz chroni oko przed urazami.
  • rogówka – załamuje i skupia promienie świetlne. Przez rogówkę światło wpada do oka.
  • tęczówka – kontroluje ilość promieni świetlnych, które przedostają się do siatkówki oka.
  • soczewka – skupia w sobie promienie świetlne, dzięki niej jest możliwe widzenie obiektów o ostrych kształtach.
  • siatkówka – zlokalizowana na tylnej powierzchni gałki ocznej. Odbiera impulsy świetlne i przekształca w impulsy elektryczne, które poprzez nerw wzrokowy docierają do mózgu.

Od czego psuje się wzrok?

  • Technologia LED – telewizor, tablet, laptop czy smartfon wytwarzają światło LED i długotrwałe oddziaływanie tego światła negatywnie wpływa na oczy i może nieodwracalnie uszkodzić nasz wzrok.
  • Brak okularów przeciwsłonecznych bądź okulary bez filtra UV – chodzenie w słoneczny dzień bez okularów przeciwsłonecznych narażamy nasz wzrok na szkodliwe promieniowanie słoneczne.
  • Patrzenie w źródło światła – patrzenie w słońce bądź sztuczne światło (takie jak żarówki i lampy) nadwyrężają nasz wzrok.
  • Palenie papierosów – ma również negatywny wpływ na nasz wzrok, osoby palące papierosy mogą zaobserwować rozmycie obrazu, ale też bardziej narażeni są na zwyrodnienie plamki żółtej oka.
  • Nieprawidłowe używanie soczewek – przy stosowaniu soczewek należy unikać kontaktu z wodą, podczas kąpieli najlepiej je zdjąć, ponieważ może dojść do przedostania się bakterii bądź innych niebezpiecznych infekcji. Soczewki powinny być używane nie dłużej niż zapisane jest na ulotce. Dodatkowo pamiętajmy, aby zdejmować soczewki na czas snu.
  • Pocieranie oczu – odruchowe i często nieświadome pocieranie oczu zwiększa ryzyko rozwoju różnych infekcji lub zapalenia.

Wpływ komputera na wzrok

Monitor komputera emituje kilka rodzajów promieniowania:

  • rentgenowskie, czyli promienie X, które są emitowane przez tylną część monitora,
  • podczerwone, czyli promienie IR, które są emitowane przez tylną część monitora,
  • niskoczęstotliwościowe, czyli promienie VLF oraz ELF, które są emitowane przez tylną część monitora,
  • ultrafioletowe, czyli promienie UV (znikome)

Monitory komputera bądź innych urządzeń takich jak smartfon, laptop i tablet emitują światło, a szczególnie niebezpieczne dla oczu jest światło niebieskie. Mogą doprowadzić do uszkodzenia siatkówki, a dodatkowo zaburzają wydzielanie melatoniny w organizmie, czyli rozregulowują rytm dobowy. Promieniowanie podczerwone najczęściej powoduje różne choroby oczu, natomiast promieniowanie niskoczęstotliwościowe, czyli VLF oraz ELF najczęściej przyczyniają się do pogłębiania wad wzroku.

Do najczęstszych objawów długiej pracy przed komputerem należą:

  • nieostre widzenie,
  • zmęczenie oczu,
  • zaczerwienienie oczu,
  • świąd oczu,
  • nadmierne łzawienie.

Choroby oczu

Wady czy też choroby oczu obejmują coraz większą grupę osób. Dlatego jeśli zauważymy pogorszenie widzenia, obecność ciała obcego, ból lub świąd oczu czy też zaczerwienienie powinniśmy udać się do okulisty i ustalić przyczynę dolegliwości.

Do najczęstszych chorób oczu należą:

  • Zapalenie spojówek – najczęściej dochodzi poprzez zakażenie wirusowe lub bakteryjne, ale niekiedy wywołane jest poprzez czynniki drażniące takie jak kurz, pył, dym czy zanieczyszczenia powietrza. Może być również wywołane reakcją alergiczną. Objawia się przekrwieniem oka oraz obrzęknięciem spojówki i wydzieliną śluzową lub ropną.
  • Zespół suchego oka – spowodowane niedostateczną ilością wydzielanych łez lub nieprawidłowym ich składem, która doprowadza do zbyt niskiego nawilżenia rogówki i spojówki. Objawia się stale podrażnionymi oczami, suchością, uczuciem pieczenia oraz ciągłego zmęczenia oczu. Do dodatkowych objawów możemy zaliczyć również uczucie ciała obcego (piasku pod powiekami), światłowstręt oraz zamglone widzenie.
  • Jaskra – wywołana jest poprzez podwyższone ciśnienie w gałce ocznej bądź zaburzenia ukrwienia nerwu wzrokowego. Jaskra może spowodować do uszkodzenia nerwu wzrokowego, czyli do pogorszenia widzenia, a nawet utraty wzroku! Do objawów jaskry zaliczamy: pojawienie się mroczków lub jasnych obwódek wokół źródeł światła, brak skrajnych części obrazów, trudności z adaptacją widzenia w ciemności, częste bóle głowy.
  • Katarakta (zaćma) – najczęściej występuje u osób starszych i doprowadza do częściowego lub całkowitego zmętnienia soczewki. Może być konsekwencją jaskry, cukrzycy bądź skutkiem terapii sterydami. Objawia się zamglonym i niewyraźnym widzeniem oraz zaburzeniami widzenia w ocenie odległości.
  • Zwyrodnienie plamki żółtej (AMD) – powstaje przy uszkodzeniu plamki żółtej, która jest częścią siatkówki i jest odpowiedzialna za najdokładniejsze widzenie. Choroba doprowadza do częściowej lub całkowitej i nieodwracalnej utraty widzenia centralnego. Charakterystycznym objawem jest pojawienie się mroczka centralnego, inaczej ciemnej plamy na środku obrazu. Obraz staje się rozmyty, a przedmioty z pofałdowanymi krawędziami.
  • Odwarstwienie siatkówki – powstaje na skutek odklejenia się światłoczułej tkanki od ściany gałki ocznej. Objawami są pojawienie się tzw. latających muszek, kropek w polu widzenia, co w następstwie znacznie zmniejsza pole widzenia. Gdy zobaczymy nagłe błyski konieczna jest szybka wizyta u specjalisty, ponieważ taki objaw zazwyczaj jest sygnałem uszkodzenia siatkówki.
  • Inne choroby oczu takie jak: zwyrodnienie ciała szklistego, zwyrodnienie siatkówki, retinopatia barwnikowa, retinopatia cukrzycowa.
  • Wady wzroku: krótkowzroczność, dalekowzroczność (nadwzroczność), astygmatyzm, daltonizm, starowzroczność (presbiopia).

Zmęczone oczy

Praca przed monitorem komputera, zanieczyszczenia powietrza, niedobory witamin, źle dobrane okulary, nieleczone wady wzroku czy też działanie promieniowania UV mogą być przyczyną zmęczonych oczu.

Do najczęstszych objawów jakie towarzyszą zmęczonym oczom możemy zaliczyć:

– uczucie piasku pod powiekami,

– zaczerwienienie oczu,

– pieczenie i swędzenie oczu,

– nadwrażliwość na światło,

– chwilowy spadek ostrości widzenia,

– zamglenie,

– suchość oczu,

– drżenie powiek,

– obrzęk powiek,

– ból oczu,

– bóle głowy.

Sposoby na zmęczone oczy

  • Regularne badania wzroku,
  • Dobór odpowiednich szkieł lub soczewek,
  • Odpowiednie nawilżenie oczu, picie odpowiedniej ilości wody oraz używanie nawilżających kropli do oczu.
  • Odpowiednia higiena pracy przy komputerze.
  • Zachowanie odpowiedniego nawilżenia powietrza w pomieszczeniach oraz wietrzenie pomieszczeń,
  • Odpowiednia dieta, bogata w witaminy A, B, C, E, luteinę, cynk, miedź, selen, kwasy omega – 3.
  • Ochrona wzroku przed promieniami UV, poprzez odpowiedni dobór okularów przeciwsłonecznych z filtrem.
  • Odpowiednie oświetlenie, niezdrowe dla wzroku jest słabe lub zbyt mocne światło.
  • Używanie do makijażu oraz do demakijażu odpowiednich i łagodnych kosmetyków, które nie powodują podrażnienia.

Co jest dobre na wzrok?

  • Dieta – jak wiadomo dieta ma wpływ na cały nasz organizm, również na nasz wzrok! Co powinniśmy jeść, aby nasze oczy były zdrowe, a wzrok doskonały? Przede wszystkim produkty bogate w witaminy i minerały takie jak: witamina A, C, E oraz cynk, miedz, mangan i selen. Dodatkowo produkty w naszej diecie powinny zawierać: luteinę, kwasy omega-3 oraz antocyjany.
  • Ochrona wzroku przed promieniami UV – szkła w naszych okularach przeciwsłonecznych powinny zabezpieczać wzrok w 90-100%. Oznaczone są kategorią filtra UV 3 lub UV 4.
  • Ograniczenie czasu spędzonego przed ekranami – ciągłe patrzenie w smartfon, tablet, komputer czy też telewizor nie wpływa pozytywnie na nasz wzrok, dlatego postarajmy się ograniczyć korzystanie z tych urządzeń, a zwłaszcza przed snem, gdzie wydzielane niebieskie światło utrudni nam dodatkowo zasypianie.
  • Aktywność fizyczna – również ma wpływ na nasze widzenie, bowiem obniża ryzyko wystąpienia chorób (cukrzyca), które wpływają na problemy ze wzrokiem.
  • Odpowiednia higiena oczu – wspólne ręczniki, kosmetyki, brudne ręce czy zanieczyszczone soczewki są źródłem drobnoustrojów, które mogą doprowadzić do infekcji czy zakażenia. Dlatego pamiętajmy, aby zachować odpowiednią higienę również naszych oczu.

Jak się uspokoić – naturalne sposoby na stres

Co to jest stres?

Stres jest to reakcja organizmu na nieprzyjemne zdarzenia zachodzące w naszym życiu i może mieć działanie mobilizujące, ale i deprymujące. Każdy z nas reaguje inaczej na sytuacje stresowe, a próg stresu jest uwarunkowany od wielu czynników. Długotrwały stres ma negatywny wpływ na funkcjonowanie naszego organizmu i nasze zdrowie. Gdy znajdujemy się w sytuacji dla nas nieprzyjemnej, organizm zaczyna produkować tzw. hormony stresu.

Do głównych przyczyn stresu możemy zaliczyć takie sytuacje jak: choroba lub śmierć bliskiej osoby, rozstanie, rozwód, praca, problemy rodzinne i finansowe.

Zobacz również: Uderzenia gorąca – zobacz przyczyny i jak sobie z nimi radzić?

Jak objawia się stres?

Sytuacje stresowe mogą wywoływać u nas objawy fizyczne jak i psychiczne.

Do objawów psychicznych możemy zaliczyć:

  • złe samopoczucie
  • chroniczne zmęczenie
  • dekoncentracja
  • rozdrażnienie
  • zmienność nastroju
  • wybuchowość
  • lęki

Natomiast do objawów fizycznych zaliczamy:

  • bóle głowy i brzucha
  • nudności i biegunki
  • napięcie mięśniowe, szczękościsk
  • nadmierną potliwość
  • przyśpieszony oddech
  • kołatanie serca
  • tiki nerwowe
  • wzrost ciśnienia krwi
  • problemy ze snem
  • brak apetytu lub zwiększony apetyt.

Skutki długotrwałego stresu

  • Obniżenie układu odpornościowego – pod wpływem produkcji kortyzolu zmniejsza się liczba białych krwinek, a wraz z tym obniża się zdolność organizmu do wytwarzania przeciwciał
  • Nadciśnienie – pod wpływem stresu zwiększa się ciśnienie krwi, a dłuższe przebywanie w takim stanie może doprowadzić do problemów z ciśnieniem.
  • Problemy z trawieniem, wrzody żołądka – częste biegunki czy wymioty występujące podczas stresu mogą doprowadzić do problemów trawiennych
  • Otyłość – tzw. „zajadanie stresu” skutkuje zwiększeniem wagi, co w przyszłości może doprowadzić do nadwagi
  • Depresja – przewlekły stres osłabia chęci do życia i siły do działania co może skutkować depresją
  • Kłopoty ze skórą i włosami – długotrwały stres może spowodować nasilenie AZS oraz prowadzić do nadmiernego wypadania włosów
  • Alkoholizm – osoby żyjące w długotrwałym stresie częściej sięgają po używki np. alkohol
  • Nerwica – jest również skutkiem długotrwałego stresu

Zobacz również: Suplementy diety dla mężczyzn – jakie witaminy dla panów?

Nerwica – skutek długotrwałego stresu

Silny stres czy traumy są zaliczane do głównych czynników ryzyka zachorowania na nerwicę.

Objawy nerwicy spowodowane wynikiem reakcji na stres najczęściej ustępują samoistnie wraz z upływem czasu. Niekiedy jednak objawy mogą pozostawać po ustąpieniu sytuacji stresowej, wtedy nie należy ich ignorować i podjąć leczenie.

Do głównych objawów nerwicy możemy zaliczyć: lęki, niepokój, koszmary, nadpobudliwość, problemy z pamięcią oraz snem, bóle głowy, nadciśnienie, mdłości, tiki nerwowe i problemy skórne.

Domowe sposoby na uspokojenie się

Stres możemy opanować poprzez naturalne metody. Kilka przykładów przedstawiamy poniżej:

  • Aktywność fizyczna – podczas ruchu zmniejsza się poziom kortyzolu (hormonu stresu), a zwiększa poziom endorfin (hormonów szczęścia). Nawet krótkie ćwiczenia zmniejszają poziom napięcia i stymulują działania przeciw lękowe.
  • Dieta – kofeina, alkohol i nikotyna są substancjami pobudzającymi, które zwiększają poziom stresu. Unikanie ich znacznie wpłynie na zminimalizowanie stresu.
  • Sen – brak snu bądź niska jakość snu nasila reakcje stresowe. Powinniśmy spać ok. 7-8 godzin oraz zasypiać mniej więcej w podobnych godzinach.
  • Kontakt z bliskimi – rozmowy z bliską osobą pozwalają ułatwić nam znalezienie rozwiązania problemu, a dodatkowo uwolnią część napięcia wywołanego przez stres.
  • Ćwiczenia relaksacyjne i oddechowe – pozwalają zachować nam równowagę psychiczną. Najlepszym wyborem będzie joga, tai chi bądź stretching.
  • Muzyka relaksacyjna – słuchanie dźwięków natury takich jak śpiew ptaków, szum liści czy fal morza działa wyciszająco na organizm. Odstresowująco działają również dźwięki instrumentów takich jak fortepian, skrzypce czy flet.
  • Masaż relaksacyjny, ciepła kąpiel i aromatoterapia – uspokajające zapachy wpływają wyciszająco na nasze myśli, pozwalają się odprężyć i zrelaksować. Zapachowe olejki możemy dodać do masażu bądź do ciepłej kąpieli.
  • Sztuka oddychania – stres powoduje spłycenie oddechu, zastosowanie odpowiednich technik oddychania pozwoli wyciszyć organizm i zachować wewnętrzny spokój.

Zobacz również: Suplementy diety dla kobiet – jakie witaminy dla kobiet?

Jak się uspokoić i wyciszyć przed snem?

Często stres jest powodem bezsenności. Zdenerwowanie wywołane stresem nie pozwala nam zasnąć oraz powoduje problem budzenia się w nocy. Wtedy rano czujemy się jeszcze bardziej zmęczeni i rozdrażnieni.

Co powinniśmy zrobić, aby dobrze przespać całą noc?

Przede wszystkim zadbać o odpowiednie warunki do spania.  Świeże powietrze, odpowiednia temperatura i zaciemnienie na pewno sprzyjają w poprawie jakości snu. Odpoczynek przed telewizorem, komputerem czy telefonem pobudzi nasz organizm i utrudnia zasypianie, przed snem powinniśmy poszukać zajęć, które nas wyciszą np. czytanie ulubionej książki, słuchanie relaksacyjnej muzyki lub ciepła kąpiel. Dodatkowo możemy sięgnąć po naturalne napary, zioła lub łagodne suplementy, które nie obciążą organizmu i pomogą nam spokojnie zasnąć.

Zioła – sposób na wyciszenie nerwów

Niektóre zioła doskonale sprawdzą się jako naturalny sposób w radzeniu sobie ze stresem. Ich łagodne działanie pozwala nam na stosowanie ich przez dłuższy okres bez skutków ubocznych oraz otumanienia. Największe zastosowanie znajdują jako składnik herbat i mieszanek ziołowych do zaparzania, ale również jako składnik ziołowych suplementów diety dostępnych w postaci tabletek, kapsułek i płynów.

Do takich ziół zaliczamy:

  • melisa – chyba najbardziej znany i stosowany przykład ziół na uspokojenie. Doskonale łagodzi stan pobudzenia nerwowego, pomaga zwalczyć trudności z zasypianiem, a dodatkowo przynosi ulgę przy dolegliwościach gastrycznych wywołanych na tle nerwowym.
  • chmiel – a dokładnie wyciąg z szyszek chmielu i zawarte w nim związki aktywne mają właściwości uspokajające i wyciszające. Chmiel zalecany jest również przy trudnościach z zasypianiem.
  • kozłek lekarski – inaczej waleriana wycisza układ nerwowy i zmniejsza napięcie. Wywołuje stan odprężenia co w efekcie ułatwia zasypianie.
  • lawenda – znajduje zastosowanie jako napar z kwiatów lawendy, który obniża ciśnienie krwi, łagodzi bóle głowy i działa uspokajająco. Kwiaty lawendy zawierają olejek eteryczny, który znajduje zastosowanie w aromatoterapii. Można go dodawać do kąpieli jak i do masażu dzięki temu pozwoli nam się odprężyć i wyciszyć.
  • rumianek – jest również stosowany przy stanach nadmiernego napięcia nerwowego. W rumianku znajdują się flawonoidy, cholina i pochodne kumaryny, które korzystnie wpływają na funkcjonowanie układu nerwowego. Napar z rumianku doskonale sprawdza się u małych dzieci w takich dolegliwościach jak: kolki i ząbkowanie.
  • dziurawiec – spożywanie ziołowej herbatki z dziurawcem doskonale pomoże poradzić sobie z codziennym stresem. Dziurawiec ma właściwości antydepresyjne i pozwala zachować równowagę emocjonalną.
  • werbena – wzmacnia układ nerwowy, działa uspokajająco oraz ułatwia zasypianie. Dodatkowo łagodzi bóle migrenowe głowy.
  • arcydzięgiel – korzenie i owoce są częstym składnikiem mieszanek ziołowych. Mają działanie wyciszające na układ nerwowy oraz łagodzą bóle migrenowe.
  • męczennica cielista – jest bogata we flawonoidy, które wykazują właściwości antystresowe. Męczennica doskonale sprawdza się w stanach lękowych oraz pomaga w zasypianiu.

Zobacz również: Dlaczego skóra jest odwodniona – objawy i skutki odwodnienia

Witaminy i minerały na nerwy i stres

Stres może się nasilać podczas niedoboru pewnych witamin i minerałów w diecie.

Jakie witaminy i minerały warto uzupełnić podczas długotrwałego stresu?

  • Witaminy z grupy B – są niezwykle ważne w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego, więc gdy doświadczamy niepokoju i stresu należy wzbogacić swoją dietę w produkty bogate w witaminę B1, B2, B6 oraz B12.
  • Magnez – pod wpływem stresu poziom magnezu spada, dlatego warto zadbać, aby poziom tego pierwiastka był w normie.
  • Potas – jest również bardzo ważnym pierwiastkiem w walce z nerwami i stresem, dlatego właśnie należy utrzymywać prawidłowy poziom potasu w swoim organizmie.
  • Wapń – jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, albowiem koi nasze nerwy i dodaje energii.
  • Cynk – ma wpływ na prawidłowe funkcjonowanie hormonów odpowiedzialnych za pracę układu nerwowego. Wzmacnia odporność, którą obniża stres.

Tryptofan na lepsze samopoczucie i sen?

Tryptofan jest to aminokwas, który jest odpowiedzialny między innymi za syntezę serotoniny, czyli hormonu szczęścia. Obniżenie serotoniny doprowadza do spadku nastroju, stanów lękowych, a nawet depresji. Dodatkowo tryptofan odpowiada za syntezę melatoniny, czyli hormonu, który reguluje nasz rytm dobowy i odpowiada za sen i czuwanie.

A wiadomo, że jak będziemy wyspani i wypoczęci tym lepsze będzie nasze samopoczucie.

Niedobór magnezu – objawy i skutki niedoboru magnezu

Magnez – dlaczego powinniśmy suplementować?

Magnez jest jednym z najważniejszych pierwiastków, których organizm potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania. Uczestniczy w około 300 procesach zachodzących w naszym organizmie. Usprawnia pracę szarych komórek oraz ma wpływa na układ nerwowy, odpornościowy, mięśniowy i krwionośny.

Do najważniejszych funkcji, jakie spełnia magnez w naszym organizmie zaliczamy:

– wzmacnia układ odpornościowy,

– poprawia pracę szarych komórek, myślenie i pamięć,

– zmniejsza ryzyko depresji,

– reguluje pracę tarczycy,

– bierze udział w procesie budowy kości oraz zębów,

– zmniejsza ryzyko nadciśnienia tętniczego,

– zmniejsza ryzyko cukrzycy,

– poprawia procesy trawienne,

– działa wspomagająco w leczeniu astmy,

– łagodzi objawy napięcia przedmiesiączkowego,

– chroni organizm przed pierwiastkami toksycznymi takimi jak: ołów, rtęć, kadm.

Naturalne źródła magnezu

Magnez jako suplement diety jest dostępny w aptekach, ale możemy go dostarczać do organizmu razem z pożywieniem. Jakie produkty są najlepszym źródłem magnezu?

– ciemne pieczywo, chleb żytni, graham,

– kasza gryczana, kasza jęczmienna i brązowy ryż,

– nasiona i otręby,

– orzechy laskowe, migdały, daktyle i rodzynki,

– pestki dyni i słonecznik,

– kakao, gorzka czekolada,

– mleko i jego pochodne: ser biały i ser żółty,

– mięso: wołowina i wieprzowina,

– ryby: makrela i łosoś,

– warzywa strączkowe: bób, fasola, groch, soczewica,

– warzywa liściaste: szpinak, jarmuż, rukola,

– natka pietruszki,

– inne warzywa jak: szczaw, botwinka, sałata,

– owoce: banany, awokado, pomarańcze, jabłka,

– wody mineralne zawierające minimum 50mg magnezu na litr.

Zobacz również: Uderzenia gorąca – zobacz przyczyny i jak sobie z nimi radzić?

Hipomagnezemia…

czyli ogólnoustrojowy niedobór zawartości magnezu. Do hipomagnezemii dochodzi, gdy poziom magnezu spada poniżej 0,65 mmol/l.

Pomimo stosowania diety bogatej w magnez, często może dochodzić do jego niedoboru. Przyczyny są różne, przykładowo pierwiastek może być wypłukiwany z naszego organizmu przy zbyt dużej ilości spożywania kawy, czarnej herbaty bądź alkoholu.

Poziom magnezu może być obniżony przy przyjmowaniu antykoncepcji hormonalnej, antybiotyków i leków moczopędnych.

Stres również działa niekorzystnie i może obniżać wchłanianie magnezu.

Do innych przyczyn hipomagnezemii możemy zaliczyć: nadmierną utratę przez nerki, choroby nerek (zespół Barttera, zespół Gitelmana), zaburzenia hormonalne, zaburzenia elektrolitowe, zaburzenia wchłaniania (choroby jelita cienkiego, zespół krótkiego jelita), nadmierna utrata przez przewód pokarmowy (biegunka i wymioty).

Objawy niedoboru magnezu

Jakie sygnały wysyła nam organizm i czym skutkuje niedobór magnezu?

– ogólne zmęczenie i brak energii,

– trudności z koncentracją,

– bóle głowy, migreny,

– zaburzenia snu,

– stany depresyjne,

– nadpobudliwość nerwowa, rozdrażnienie,

– tiki nerwowe,

– drżenie mięśni, drżenie powiek,

– skurcze mięśni,

– zaburzenia pracy serca, kołatanie serca, arytmia serca, migotanie przedsionków,

– bóle stawów,

– nadmierne wypadanie włosów,

– łamliwość paznokci,

– obniżona płodność u mężczyzn,

Według wielu badań długotrwały niedobór magnezu przyczynia się do zwiększonego ryzyka powstawania chorób cywilizacyjnych takich jak miażdżyca czy nowotwory.

Zobacz również: Suplementy diety dla mężczyzn – jakie witaminy dla panów?

Nadmiar magnezu – jak się objawia?

Hipermagnezemia – czyli nadmiar magnezu występuje, kiedy poziom przewyższy wartość 1,5 mmol/l. Początkowo nie musi dawać żadnych objawów, ale z czasem mogą wystąpić takie dolegliwości jak: bóle brzucha, wymioty, nudności, zaparcia, nietrzymanie moczu, zawroty głowy, arytmia serca, niedociśnienie, kłopoty z oddychaniem, ogólne osłabienie organizmu, a nawet zatrzymanie pracy serca i śpiączka. Do przedawkowania magnezu najczęściej dochodzi u osób, u których nerki nie pracują prawidłowo, podczas gdy nie jest usuwany nadmiar magnezu z organizmu. Również przy stosowaniu preparatów zawierających lit, leków na chorobę wrzodową żołądka i środków przeczyszczających może dojść do hipermagnezemii. Przedawkowanie magnezu często występuje podczas chorób nowotworowych.

Magnez – dawkowanie

Zapotrzebowanie na magnez jest zależne od wielu czynników takich jak: wiek, płeć, ciąża, okres karmienia piersią, okres menopauzy, aktywność fizyczna, poziom stresu. Przykładowo zapotrzebowanie dobowe na magnez u dorosłej kobiety wynosi 300 – 320 mg, a u dorosłego mężczyzny 400 – 420 mg. U niemowląt zapotrzebowanie dzienne to – 80 mg, natomiast u dziecka do 9 roku życia – 230 mg.

Zobacz również: Suplementy diety dla kobiet – jakie witaminy dla kobiet?

Magnez najlepiej przyjmować na godzinę lub dwie po posiłku, popijając wodą.

Jeśli chcemy sprawdzić czy nie brakuje magnezu w naszym organizmie wystarczy udać się do lekarza pierwszego kontaktu, który skieruje nas na badanie do laboratorium bądź możemy bezpośrednio udać się do punktu. Badanie polega na oznaczeniu stężenia magnezu i wykonywane jest w osoczu lub surowicy krwi żylnej. Do badania należy przystąpić w godzinach porannych na czczo, zachowując 12-godzinną przerwę od ostatniego posiłku. Należy pamiętać, że poziom magnezu jest powiązany z poziomem potasu i wapnia, więc najlepiej jednocześnie sprawdzić poziom tych dwóch pierwiastków.

Magnez – jak zwiększyć przyswajalność magnezu?

  • Podczas gotowania możemy spowodować stratę 30–75 proc. magnezu. Dlatego większość warzyw i owoców najlepiej spożywajmy na surowo.
  • Magnez jest pierwiastkiem, który jest wchłaniany na poziomie jelita cienkiego, dlatego nasza dieta i dobieranie posiłków mogą mieć kluczowy wpływ na jego przyswajanie.
  • Przy suplementacji warto wybierać preparaty w postaci tabletki dojelitowej, czyli takiej tabletki ze specjalną otoczką, która ochroni zawartość tabletki przed kwaśnym środowiskiem żołądka i otoczka rozpuści się dopiero w jelicie cienkim, czyli tam, gdzie wchłanianie jonów magnezu jest największe.

Magnez w połączeniu z witaminą B6

Witamina B6 – pirydoksyna pełni bardzo ważną rolę w przyswajalności magnezu, może zwiększać przyswajalność od 20 nawet do 40%. Pirydoksyna tak jak i magnez pełni bardzo ważną rolę w naszym organizmie. Uczestniczy w wielu reakcjach metabolicznych, wspomaga powstawanie czerwonych krwinek oraz jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Wpływa również na ciśnienie krwi, pracę serca oraz podnosi odporność organizmu.

Do najważniejszych źródeł witaminy B6 należą: kasza gryczana, ryby, wątróbka, pełnoziarniste pieczywo, brązowy ryż, jaja, mleko, banany, pomarańcze, kiwi, truskawki, maliny, porzeczki, fasola, brokuł, marchew, brukselka, biała kapusta oraz karczochy.

Niedobór pirydoksyny może wywołać m.in. niedokrwistość, obniżenie odporności, zaburzenia koncentracji i snu, nerwowość, problemy z włosami oraz ze skórą.

Zobacz również: Oczyszczenie jelit – suplementy i dieta na oczyszczanie jelit

Magnez i potas – dobrany duet?

Oba pierwiastki wzajemnie wpływają na siebie, niedobór magnezu upośledza wchłanianie potasu i odwrotnie. Potas odgrywa bardzo ważną rolę w organizmie, odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Uczestniczy w procesie dotlenienia komórek i mózgu oraz odpowiada za prawidłową pracę mięśni. Jest niezbędny do prawidłowego spalania węglowodanów oraz białek. Potas ma również wpływ na prawidłowe działanie układu nerwowego i mózgu.

Do naturalnych źródeł potasu należy: kasza, płatki zbożowe, orzechy, suszone figi, suszone morele, rodzynki, czekolada, kakao, awokado, pomelo, banany, kiwi, cytrusy, pomidory, brokuł i fasola.

Do objawów niedoboru tego pierwiastka zaliczamy: zaburzenia rytmu serca, wzrost ciśnienia krwi, osłabienie mięśni, nerwowość, zmęczenie, ospałość, zatrzymanie moczu i problemy skórne.

Fakty i mity na temat magnezu

  • Kawa wypłukuje magnez – Fakt! Kawa ma działanie moczopędne, więc wypicie przykładowo 5 filiżanek w ciągu dnia może doprowadzić do sytuacji wypłukiwania magnezu z organizmu.
  • Soki owocowe oraz napoje gazowane zmniejszają przyswajanie jonów magnezowych – Fakt! W środowisku zasadowym i przy nadmiarze wapnia i fosforu dochodzi do zmniejszenia przyswajalności magnezu.
  • Kąpiele magnezowe uzupełniają poziom magnezu w organizmie – Mit! – Magnez nie wchłania się przez skórę.
  • Niedobór potasu ma wpływ na stężenie magnezu – Fakt! – tak jak wcześniej wspominaliśmy niedobór potasu upośledza wchłanianie magnezu.
  • Pirydoksyna zwiększa wchłanianie magnezu – Fakt! – tak witamina B6 zwiększa wchłanianie magnezu nawet do 40%!

Jaki magnez wybrać?

Na rynku znajdziemy przeróżne rodzaje magnezu, ale najlepszy magnez to taki, który najbardziej odpowiada potrzebom naszego organizmu i nie wywoła skutków ubocznych.

Poniżej przedstawiamy rodzaje magnezu w kolejności od najbardziej polecanych:

– cytrynian magnezu – jest to najbardziej popularna forma magnezu, dostępna w sprzedaży. Głównie dlatego, że ma bardzo wysoką przyswajalność, bo, aż do 90%! Ma dodatkowe działanie przeczyszczające więc zalecany jest dla osób borykających się z zaparciami. Wskazany jest również przy zmęczeniu, w stanach nasilonego stresu, przy bólach głowy i zaburzeniach snu.

– taurynian magnezu – również charakteryzuje się wysoką przyswajalnością. Magnez w połączeniu z tauryną działa stabilizująco na błony komórkowe i działa zapobiegawczo na arytmie serca. Wykazuje działanie uspokajające, dlatego przeznaczony jest w stanach napięcia nerwowego.

– mleczan magnezu – przyswajalność tego związku jest niewiele niższa niż w przypadku cytrynianu magnezu. Wykazuje najmniej skutków ubocznych podczas przyjmowania. Wskazany przy zwiększonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej.

– chelat magnezu inaczej glicynian magnezu – jest najbezpieczniejszym rodzajem magnezu dostępnym w sprzedaży, który może być stosowany przez dłuższy okres. Jest najlepszą formą magnezu dla kobiet w ciąży, ponieważ będzie najbardziej bezpieczny dla płodu.

– węglan magnezu – jego wchłanialność wynosi tylko 30%, ale jest do dobry magnez dla osób z refluksem żołądkowym, ponieważ pod wpływem wymieszania z kwasem solnym zmienia się w chlorek magnezowy.

– jabłczan magnezu – jego przyswajalność wynosi również ok 30%, związek składa się z magnezu i kwasu jabłkowego. Jest to dobry rodzaj magnezu dla osób przemęczonych.

– siarczan magnezu – nazywany również solą Epsom. Bardzo łatwo jest go przedawkować, dlatego też nie jest uznawany za bezpieczne źródło magnezu. Wykazuje działanie pomocne przy zaparciach.

– tlenek magnezu – jego wchłanianie jest bardzo niskie ok. 4% ponieważ nie jest chelatowany (nie został zmieniony w formę organiczną) co powoduje, że organizm ma problem z jego przyswojeniem. Jednak jest to bardzo powszechna forma magnezu dostępna w aptekach.

– glutaminian magnezu – kwas glutaminowy jest niebezpiecznym składnikiem sztucznego słodzika oraz jest neurotoksyczny. Jest to forma magnezu, która nie powinna być suplementowana.

Zobacz również: Dlaczego skóra jest odwodniona – objawy i skutki odwodnienia

Musimy pamiętać, że przed wyborem każdego leku czy suplementu diety należy skonsultować się ze swoim lekarzem prowadzącym lub farmaceutą oraz zapoznać się z treścią ulotki i możliwymi działaniami niepożądanymi. Należy również pamiętać, aby przyjmować zgodnie z zalecaną dawką, która jest zapisana na opakowaniu bądź ulotce.

Dlaczego suplementacja magnezu jest tak ważna u sportowców?

Magnez jest bardzo ważny u osób, które uprawiają sport. Jego niedobór, który powoduje wiele niepożądanych objawów może zmniejszyć wydolność sportowca, osłabić siłę mięśni, spowodować bóle i skurcze mięśni podczas treningu.

Magnez bierze udział w przemianie tłuszczów i węglowodanów oraz w syntezie i rozpadzie ATP (adynozynotrójfosforanów). Pierwiastek uczestniczy również w procesie syntezy białek mięśniowych. Magnez ma zasadowy charakter, dlatego też reguluje równowagę kwasowo-zasadową.

Dobowe zapotrzebowanie na magnez u zawodowych sportowców jest większe niż u innych dorosłych osób, wynosi 300-600 mg. Najbardziej zalecanymi formami magnezu dla sportowców są: cytrynian magnezu, diglicynian magnezu, glukonian magnezu, taurynian magnezu, jabłczan magnezu, mleczan magnezu, węglan magnezu, chlorek magnezu.

Dlaczego skóra jest odwodniona – objawy i skutki odwodnienia

Budowa skóry i jej funkcje

Aby odpowiednio pielęgnować skórę i zachować ją w zdrowej kondycji jak najdłużej należy poznać jej budowę oraz funkcje.

Skóra jest to najcięższy organ ciała, waży ok. 3 kg i ma powierzchnię ok. 2 m2, który ma za zadanie bronić przed szkodliwym wpływem środowiska, promieniami UV, zimnem i chorobotwórczymi drobnoustrojami.

Skóra, która szczelnie Cię otula składa się z tkanki podskórnej, skóry właściwej oraz naskórka.

Tkanka podskórna składa się ze zrazików tłuszczowych, które są przedzielone zbitą tkanką łączną włóknistą. W przestrzeniach międzyzrazikowych znajdują się również gruczoły potowe, naczynia krwionośne i włókna nerwowe. Tkanka podskórna pełni rolę podporową, termoizolacyjną, chroni przed urazami mechanicznymi oraz stanowi magazyn energetyczny organizmu.

Skóra właściwa – składa się z tkanki tłuszczowej i łącznej oraz zawiera naczynia krwionośne, zakończenia nerwowe i przydatki skóry. Zbudowana jest z dwóch warstw: brodawkowej i siateczkowej. Skóra właściwa przede wszystkim bierze udział w termoregulacji, uczestniczy w wydalaniu wody, łoju, soli i innych substancji.

Naskórek – zbudowany jest z pięciu warstw: podstawnej, kolczystej, ziarnistej, jasnej i rogowej. Tworzy bezpośrednią warstwę między organizmem, a otoczeniem. Funkcją naskórka jest przede wszystkim rogowacenie. Na powierzchni warstwy rogowej znajduje się płaszcz lipidowy i to właśnie on odpowiada za utrzymanie właściwego stanu nawodnienia tej warstwy.

Zobacz również: Oczyszczanie organizmu z toksyn – jak poznać, że organizm się oczyszcza?

Przyczyny odwodnienia skóry

  • Czynniki środowiskowe

– niska temperatura,

– wiatr,

– nadmierna ekspozycja na promieniowanie słoneczne,

– zanieczyszczone powietrze,

  • Czynniki zewnętrzne

– długotrwałe przebywanie w pomieszczeniach klimatyzowanych lub ogrzewanych,

– częste wizyty w solarium,

– używki: alkohol i tytoń,

  • Nieodpowiednia pielęgnacja

– stosowanie kosmetyków niedopasowanych do rodzaju cery, silnie wysuszających, z dużą zawartością alkoholu,

– stosowanie zbyt drażniących detergentów i środków czystości,

  • Zła dieta

– zbyt mała ilość spożywanej wody w ciągu dnia,

– zbyt duża ilość soli w posiłkach,

– kofeina,

– alkohol

  • Czynniki emocjonalne

stres i zmęczenie

  • Leki i terapie medyczne

– leki diuretyczne, czyli moczopędne,

– terapie przeciwtrądzikowe,

– leki na obniżenie cholesterolu

  • Inne

– wymioty,

– biegunka,

– wysoka temperatura,

– długotrwały i intensywny wysiłek fizyczny

Cera sucha, a odwodniona?

Często zastanawiamy się czy nasza skóra jest odwodniona czy sucha.

Jakie cechy łączą obydwa przypadki? Przede wszystkim zarówno skóra sucha jak i odwodniona jest łuszcząca, ściągnięta, swędząca i wrażliwa.

Co je rozróżnia?

Skóra sucha:

– skóra jest zazwyczaj sucha na całym ciele,

– jest to naturalny stan skóry od urodzenia,

– wytwarza mało sebum,

– szybciej się starzeje,

– stale potrzebuje nawilżenia oraz produktów lipidowych

Skóra odwodniona:

– jest to skóra pozbawiona odpowiedniej ilości wody w naskórku,

– objawy mogą pojawić się u każdego (u osoby ze skórą suchą, tłustą czy mieszaną),

– skóra potrzebuje produktów silnie nawilżających

TEWL – czyli transepidermalna utrata wody

Inaczej przeznaskórkowa utrata wody – jest to parametr, który określa ilość wody utraconej przez naskórek w jednostce czasu w wyniku parowania. Służy do oceny nawilżenia skóry i jest to naturalny, fizjologiczny proces. Czasami jest bardzo nasilony i prowadzi do nadmiernego wysuszenia skóry, co w efekcie objawia się jej wiotkością oraz mało estetycznym wyglądzie. Nasilonemu procesowi transepidermalnej utraty wody można zapobiec poprzez głębokie zabiegi nawilżające oraz odpowiednią dietę.

Zobacz również: Suplementy diety dla kobiet – jakie witaminy dla kobiet?

Cechy odwodnienia

Procentowa zawartość wody w organizmie u noworodka wynosi 75%, u osoby dorosłej 60% natomiast u osoby starszej ok 50%.

Odwodnienie występuje, gdy stan, w którym zawartość wody spada poniżej wartości niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka.

Wyróżniamy trzy rodzaje odwodnienia:

  • Odwodnienie lekkie, które charakteryzuje odczucie pragnienia, osłabienie, bóle i zawroty głowy, zmęczenie.
  • Odwodnienie umiarkowane, charakterystyczne objawy to: uczucie suchości w ustach, spadek elastyczności skóry, zmniejszone wydalanie moczu, przyspieszone bicie serca, ospałość.
  • Odwodnienie ostre, objawia się poprzez: skrajnie pragnienie, brak moczu, szybki oddech, zimna i lepka skóra, spadek zdolności poznawczych, zmiana stanu psychicznego.

Każdy z nas jest narażony na odwodnienie, ale najbardziej zagrożone są: niemowlęta i dzieci, seniorzy, osoby z chorobami przewlekłymi, osoby pracujące na zewnątrz w wysokich temperaturach.

Odwodnienie jest bardzo groźnym stanem dla organizmu! W skrajnych przypadkach może zakończyć się nawet śmiercią z odwodnienia. Zakłada się, że w klimacie umiarkowanym człowiek bez wody może przeżyć od 4 do 7 dni.

Skutki odwodnienia organizmu

Do skutków spowodowanych odwodnieniem organizmu zaliczamy:

– utratę elastyczności skóry,

– przyspieszoną akcję serca,

– zmniejszona potliwość,

– zmniejszenie napięcia gałek ocznych,

– skrajne pragnienie,

– wystąpienie gorączki,

– spadek ciśnienia tętniczego krwi,

– szybki oddech,

– obrzęk języka i niemoc mówienia,

– drgawki,

– zaburzenia z iluzją słuchową, wzrokową, dotykową,

– majaczenie,

– utrata przytomności,

– śmierć.

Zaburzenia gospodarki wodno – elektrolitowej

Zaburzenie, które charakteryzuje się nieprawidłową podażą wody oraz elektrolitów. Może wystąpić w postaci odwodnienia, ale i przewodnienia organizmu!

Zobacz również: Oczyszczenie jelit – suplementy i dieta na oczyszczanie jelit

Odwodnienie dzielimy na:

  • Odwodnienie hipertoniczne – występuje, gdy jest zbyt wysoka zawartość stężenia sodu w surowicy, a zmniejszona przestrzeń wodna pozakomórkowa. Śródkomórkowa przestrzeń wodna bez zmian. Charakterystyczne objawy przy tym rodzaju odwodnienia to: suchość skóry i błon śluzowych, tachykardia, silne pragnienie, podwyższenie temperatury ciała, wzrost poziomu kreatyniny, omamy i splątanie.
  • Odwodnienie hipotoniczne – zachodzi, gdy jest zbyt niska zawartość stężenia sodu w surowicy oraz zmniejszenie przestrzeni wodnej pozakomórkowej i zwiększenie przestrzeni wodnej śródkomórkowej. Charakterystycznymi objawami odwodnienia hipotonicznego są: nudności, wymioty, bóle głowy, skąpomocz, drgawki, zmniejszone napięcie mięśni, zaburzenia świadomości i metaliczny posmak w ustach.
  • Odwodnienie izotoniczne – występuje, gdy jest zmniejszona przestrzeń wodna pozakomórkowa, natomiast stężenie sodu w surowicy i przestrzeń wodna śródkomórkowa jest prawidłowa. Najczęściej występuje podczas utraty płynów przez przewód pokarmowy i nerki, rozległe oparzenia czy też dużej utraty krwi. Do objawów odwodnienia izotonicznego zaliczamy: tachykardię, skąpomocz, suchość błon śluzowych oraz skóry, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zaburzenia pamięci i myślenia, senność i apatia. Może wystąpić wstrząs hipowolemiczny, który jest bardzo niebezpieczny i zagraża naszemu zdrowiu i życiu.

Odwodnienie u dzieci

Do odwodnienia u dzieci może dojść bardzo szybko, a im mniejsze dziecko tym ryzyko jest jeszcze większe. Odwodnienie najczęściej występuje w przebiegu infekcji, które objawiają się biegunką i wymiotami. Dziecko traci również dużo wody, gdy się poci np. w przebiegu gorączki czy upałów. Jest to bardzo niebezpieczny stan dla zdrowia i życia dziecka, ponieważ ma wpływ na prawidłowe funkcjonowanie wielu narządów.

Do najczęstszych objawów odwodnienia u dzieci należy: zbyt mała ilość oddawanego moczu, płacz bez łez, przyśpieszony oddech, suchość ust i jamy ustnej, blada i zimna skóra, zmniejszone napięcie skóry, ubytek masy ciała, zapadnięcie ciemiączka lub gałek ocznych, rozdrażnienie, apatia, spadek aktywności i senność.

Lekki stopień odwodnienia możemy zwalczyć w domu poprzez regularne nawadnianie i podawanie elektrolitów.

Przy ciężkim odwodnieniu niemowląt czy dzieci jak najszybciej należy zgłosić się do lekarza po pomoc.

Jak zapobiec odwodnieniu?

  • Spożywaj odpowiednią ilość płynów w ciągu dnia – zalecane spożycie wody różni się w zależności od wieku, płci, klimatu, w którym żyjemy oraz naszej aktywności fizycznej.
  • Spożywaj pokarmy bogate w wodę – najwięcej wody posiadają arbuzy, melony, truskawki, grejpfruty, pomarańcze, maliny, ananasy, brzoskwinie, ogórki, seler naciowy, pomidory, cukinia, papryka oraz sałata.
  • Zadbaj o zwiększenie dostarczanych płynów podczas aktywności fizycznej i upałów – należy pamiętać, że dużo wody tracimy wraz z potem, dlatego powinniśmy wypić 1-2 szklanki wody więcej podczas upałów lub aktywności fizycznej.
  • Nie ignoruj pragnienia – podczas gdy mamy zbyt dużo obowiązków może dojść, że będziemy ignorować sygnały pragnienia, które daje nam organizm. Aby temu zapobiec postawmy szklankę wody obok miejsca pracy.

Leki i zioła przy odwodnieniu organizmu

Przy poważnych przypadkach odwodnienia, może być potrzebna wizyta w szpitalu. Najczęściej pod obserwacją lekarską podawana jest dożylna kroplówka z glukozy (5%), roztworu chlorku sodu lub chlorku sodu i chlorku potasu.

W przypadku zaobserwowania pierwszych objawów odwodnienia możemy nawodnić organizm w warunkach domowych poprzez: picie dużych ilości wody, herbatek ziołowych lub herbaty niesłodzonej.

Zobacz również: Suplementy diety dla mężczyzn – jakie witaminy dla panów?

Po jakie zioła należy sięgnąć w przypadku odwodnienia?

– rumianek – pomaga uzupełniać utracone płyny,

– szałwia – pomaga w problemach z prawidłowym nawodnieniu organizmu, działa chłodząco i relaksująco,

– mięta – pomaga w uzupełnieniu utraconych płynów, działa chłodząco i orzeźwiająco,

– kolendra – pozwala uzupełnić zasób płynów w organizmie,

– liście ogórecznika lekarskiego – pomaga w uzupełnieniu niedoborów wody, zawiera witaminę C, magnez i potas.

Ciekawostka? Test na odwodnienie!

Jak sprawdzić czy nasz organizm jest wystarczająco nawodniony? Możemy to zrobić w bardzo prosty sposób! Należy uszczypnąć skórę na wierzchu dłoni i przez kilka sekund utrzymać, jeśli skóra po puszczeniu z palców, szybko wróci do swojego kształtu to organizm jest dostatecznie nawodniony, jeśli natomiast potrwa to dłużej to wypijmy szklankę wody.

Oczyszczanie organizmu z toksyn – jak poznać, że organizm się oczyszcza?

Co to są toksyny?

Toksyny są to substancje chemiczne, które dostają się do naszego organizmu wraz z wodą, pokarmem czy też powietrzem, ale mogą być również wytwarzane przez nasz organizm w trakcie przemiany materii. Jednak najwięcej szkodliwych toksyn dociera z powietrzem i są to dioksyny i polichlorowane węglowodory. Natomiast z pokarmem możemy dostarczać do organizmu niebezpieczne pestycydy, ołów, glin czy kadm. Dodatkowo do źródeł gromadzenia się toksyn w organizmie możemy zaliczyć: używki (alkohol, papierosy), zbyt duża ilość przyjmowanych leków, zła dieta (żywność przetworzona, produkty bogate w tłuszcze nasycone, cukier oraz stres. Nasz ustrój stara się usuwać na bieżąco toksyny z organizmu, ale przy dużych ilościach może sobie sam z nimi nie poradzić.

Przez co usuwane są toksyny z naszego organizmu?

Nasz organizm usuwa niebezpieczne toksyny z organizmu poprzez:

  • Układ pokarmowy – odpowiedzialny jest za trawienie i dostarczanie składników odżywczych do organizmu. W wątrobie zachodzi przetwarzanie substancji chemicznych, które dostarczane są do naszego organizmu. Natomiast jelita odpowiedzialne są za trawienie oraz wydalanie zbędnych substancji.
  • Układ moczowy – tutaj znaczącą rolę odgrywają nerki, dzięki którym usuwane są zbędne substancje z organizmu.
  • Płuca wraz z wydychanym powietrzem – dzięki prawidłowemu funkcjonowaniu nabłonka oddechowego usuwane są substancje szkodliwe oraz bakterie chorobotwórcze, które są wdychane wraz z powietrzem.
  • Skórę – pocąc się poprzez skórę wydalane są toksyczne związki znajdujące się w naszym organizmie.

Objawy toksyn w organizmie

Jakie objawy mogą świadczyć o obecności toksyn w organizmie?

  • Zmęczenie – pomimo odpoczynku i wysypiania się możemy odczuwać ciągłe zmęczenie, brak sił oraz problemy z zasypianiem.
  • Spadek odporności – nagromadzenie się toksyn w organizmie może objawiać się częstymi infekcjami, do najczęstszych należy zapalenie zatok.
  • Problemy skórne – mogą objawiać się poprzez wypryski, wykwity, wysypkę, cellulit oraz sińce pod oczami.
  • Problemy z włosami oraz paznokciami – przy obecności toksyn w organizmie możemy borykać się z problemem wypadania włosów oraz z kruchością płytki paznokcia.
  • Nieprzyjemny zapach z ust i ciała – im więcej toksyn znajduje się w organizmie, tym bardziej nieprzyjemny zapach możemy wydalać poprzez oddech, pot, mocz czy gazy.
  • Problemy z trawieniem – objawia się poprzez wzdęcia, bóle brzucha, biegunki czy zaparcia. Często może wystąpić również spowolnienie metabolizmu co prowadzi do problemów ze schudnięciem.
  • Obniżenie nastroju i koncentracji – obecność toksyn w organizmie może również wpływać negatywnie na nasz nastrój oraz pogorszenie koncentracji i uwagi.
  • Napady gorąca – nietypowym objawem zbyt dużej ilości toksyn może być również wystąpienie uderzeń gorąca.

Zobacz również: Oczyszczenie jelit – suplementy i dieta na oczyszczanie jelit

Co to jest detoks?

Detoks to nic innego jak odtrucie organizmu. Ma za zadanie usunięcie toksyn z organizmu, ale również zbędnych produktów przemiany materii. Stosowanie detoksu może pomóc naszemu organizmowi poprzez zrzucenie kilku zbędnych kilogramów oraz poprawę funkcjonowania naszego całego organizmu oraz samopoczucia.

Często słowo kojarzone jest z detoksem alkoholowym, ale nie tylko przy zatruciu przez toksyny jakie zawiera alkohol jest nam potrzebny. W czasach zanieczyszczonego środowiska oraz przetworzonej żywności jest świetnym sposobem na zachowanie zdrowia.

Jak często powinniśmy oczyszczać nasz organizm z toksyn?

Jest to sprawa indywidualna, na którą ma wpływ przede wszystkim nasz styl życia, dieta, warunki pracy, miejsce zamieszkania. Jeżeli często sięgamy po żywność typu fast food, sięgamy po alkohol, czy palimy papierosy to nasz organizm będzie potrzebował częstszego oczyszczania. To samo dotyczy się osób mieszkających w dużych miastach, gdzie występuje smog bądź osób wykonujących pracę, podczas której są narażeni na substancje toksyczne czy drażniące. Decydując się na detoks należy słuchać naszego organizmu i wtedy będziemy wiedzieć z jaką częstotliwością powinniśmy oczyszczać nasz organizm.

Objawy oczyszczania organizmu z toksyn

Zmęczenie, ospałość, lekkie zawroty głowy, czy też objawy skórne takie jak wypryski i wysypka mogą sygnalizować proces oczyszczania organizmu z toksyn. Zwykle nie trwają dość długo maksymalnie dzień lub dwa i są przejściowe. Końcowym objawem może być również redukcja tkanki tłuszczowej. Po oczyszczeniu następuje poprawa wyglądu skóry, włosów, paznokci oraz ogólnego samopoczucia.

Jak oczyścić organizm z toksyn domowym sposobem?

Podstawą do oczyszczenia organizmu z toksyn poprzez domowe sposoby jest oczywiście zbilansowana dieta, ziołowe napary i spożywanie przynajmniej 2 litrów wody mineralnej niegazowanej. Należy w tym okresie unikać takich rzeczy jak alkohol, papierosy, kofeinę, produktów wysoce przetworzonych, produktów typu fast food, słodyczy, słonych przekąsek, białej mąki i produktów, w których jest zawarta, smażonych i grillowanych potraw oraz czerwonego mięsa.

Zobacz również: Uderzenia gorąca – zobacz przyczyny i jak sobie z nimi radzić?

Soki oczyszczające organizm z toksyn

Ostatnio bardzo modne jest oczyszczanie organizmu z toksyn poprzez soki. Możemy się spotkać z detoksem sokowym trwającym 3, 5 oraz 7 dni. Zalecane jest wtedy wypijanie soków z owoców do południa na pierwsze i drugie śniadanie, natomiast w drugiej części dnia powinno się spożywać soki warzywne ewentualnie z niewielkim dodatkiem owoców.

Jakie owoce i warzywa polecane są do przygotowania soków?

  • Cytryna – pobudza perystaltykę jelit oraz alkalizuje organizm.
  • Jabłka – zawierają błonnik, który ułatwia opróżnianie oraz przyspiesza wydalanie toksyn.
  • Borówki i jagody – zawierają dużą ilość antyoksydantów.
  • Maliny – chronią przed działaniem wolnych rodników.
  • Żurawina – ma działanie moczopędne przez co przyspiesza usuwanie toksyn z organizmu.
  • Buraki – mają działanie odkwaszające oraz oczyszczające. Usprawniają pracę wątroby i woreczka żółciowego.
  • Seler – zawiera dużo błonnika, ma właściwości antyoksydacyjne, odkwaszające i oczyszczające.
  • Kiszona kapusta – zawiera siarkę, która usprawnia pracę wątroby.
  • Brokuł – tak jak kapusta zawiera siarkę i wspomaga oczyszczanie organizmu z toksyn.
  • Natka pietruszki – ma działanie moczopędne przez co przyspiesza usuwanie toksyn z organizmu.
  • Zielone warzywa liściaste – jarmuż, szpinak, rukola i cykoria- są bogate w chlorofil, który oczyszcza krew oraz kwas foliowy, który przyspiesza neutralizację pestycydów.

Przykładowe przepisy na soki detoks:

  • Zielony detoks – składający się z jabłka, selera, ogórka, rukoli, szpinaku i natki pietruszki, wody.
  • Pomarańczowy detoks – składa się z marchewek, jabłka, soku z cytryny oraz imbiru i wody.
  • Żółty detoks – składa się z ananasa, kurkumy oraz wody.
  • Czerwony detoks – składający się z buraków, jabłka, marchewki, jarmużu, soku z cytryny, natki pietruszki oraz imbiru i wody.
  • Korzenny detoks – jabłka, woda i kilka korzennych przypraw.

Jakie produkty można stosować podczas detoksu metodą sokową? Należy do nich woda, herbaty ziołowe, herbaty owocowe, herbata zielona oraz woda kokosowa. Natomiast jakie produkty nie są wskazane przy detoksie sokowym? Są to m.in. produkty przetworzone, napoje słodzone, czarna herbata, kawa, produkty zwierzęce oraz alkohol.

Zioła oczyszczające organizm z toksyn

Zioła oczyszczające organizm są naturalnym sposobem na pomoc w wydaleniu toksyn z organizmu. Powinno się je stosować jako uzupełnienie zbilansowanej diety.

Jakie zioła przyspieszą usunięcie toksyn z organizmu?

  • Czystek – ma właściwości detoksykacyjne i działa moczopędnie, dzięki temu wspomaga nerki w wypłukiwaniu substancji szkodliwych. Pomaga również zachować równowagę flory bakteryjnej.
  • Pokrzywa – ma działanie oczyszczające na układ trawienny, wpływa także na poprawną pracę wątroby, trzustki i żołądka.
  • Skrzyp – ma działanie moczopędne, usprawnia wydalanie wody i toksyn z organizmu. Dzięki dużej zawartości krzemionki poprawia proces przemiany materii.
  • Brzoza – wykazuje działanie moczopędne, zawiera flawonoidy, saponiny, garbniki i kwasy organiczne.
  • Kurkuma – ma silne działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne, przez co wspomaga mechanizm detoksykujący. Wspomaga również pracę i regenerację wątroby.
  • Ostropest plamisty – posiada silne właściwości odtruwające i wspiera przede wszystkim pracę wątroby przez co usprawnia wydzielanie toksyn z organizmu. Zmniejsza również skutki niepożądane po spożyciu alkoholi i niezdrowej żywności.
  • Mniszek – ma działanie moczopędne, saluretyczne oraz wspiera pracę wątroby. Działa wspomagająco przy wydalaniu szkodliwych produktów przemiany materii.
  • Fiołek trójbarwny – wspomaga procesy metaboliczne oraz działa lekko moczopędnie. Działa również wspomagająco w procesach detoksykacyjnych.
  • Nawłoć – wykazuje bardzo silne działanie moczopędne. Zawiera polifenole dzięki którym wspomaga usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii z organizmu.
  • Łopian – wspomaga wątrobę i układ limfatyczny w procesie usuwania toksyn z organizmu.
  • Pietruszka – wykazuje silne działanie moczopędne, dzięki temu zwiększa ilość wydalanego moczu, a wraz z nim niepotrzebnych produktów przemiany materii.

Zobacz również: Suplementy diety dla kobiet – jakie witaminy dla kobiet?

Dieta na oczyszczenie organizmu

Diety oczyszczające organizm mają za zadanie dostarczanie do organizmu niezbędnych składników, które niosą pomoc w uregulowaniu przemiany materii oraz oczyścić organizm z toksyn. Przeważnie są to diety niskokaloryczne oraz bogate w produkty o niskim ewentualnie średnim indeksie glikemicznym. Podstawą jest przede wszystkim duża ilość błonnika w pożywieniu, który usprawnia pracę jelit, zapobiega zaparciom oraz wpływa korzystnie na skład mikroflory jelitowej. Dodatkowo w diecie powinny się znajdować głównie owoce i warzywa, które zawierają antyoksydanty neutralizujące wolne rodniki.

Wyróżniamy kilka przykładowych diet na oczyszczenie jest to m.in.:

  • Jednodniowa monodieta, która polega na spożywaniu przez jeden dzień tylko jednego rodzaju posiłku np. jabłek, owsianki, kefiru. Należy pamiętać, aby wypijać przy niej ok. 2 litrów wody mineralnej, unikać czarnej herbaty i alkoholu. Można taką dietę stosować raz na tydzień.
  • 3-dniowa dieta – monodieta sokowa (dokładnie opisana wyżej w artykule) lub tzw. dieta zupowa przygotowywana z warzyw bez dodatku ulepszaczy i śmietany. Polega na spożywaniu zupy przez 3 dni w kilku porcjach dziennie. Oczywiście tutaj mogą być różne zupy przygotowywane na świeżo codziennie. W tym przypadku również należy unikać spożywania kawy, czarnej herbaty, alkoholu i napoi słodzonych.
  • 7- dniowa dieta detoks – tutaj głównie możemy spotkać się z monodietą w postaci soków czy koktajli owocowo – warzywnych.

Oczywiście detoks nie musi polegać na stosowaniu monodiet przez 1,3 czy 7 dni, mogą być to również inne diety, podczas których spożywane są różnorodne posiłki w ciągu dnia. Należy tylko stosować się do odpowiednich zasad i unikać kilku zakazanych produktów, o których wspominaliśmy wcześniej.

Aby dieta była bezpieczna dla naszego organizmu, najlepiej udać się po poradę do specjalisty, czyli dietetyka, który po odpowiednim wywiadzie dobierze dla nas odpowiednią dietę.

Zobacz również: Suplementy diety dla mężczyzn – jakie witaminy dla panów?

Leki na oczyszczenie organizmu

W każdej aptece czy zielarni możemy znaleźć szereg preparatów służących do oczyszczania organizmu. Są to leki, suplementy diety, mieszanki ziołowe, które mogą mieć postać: tabletek, kapsułek, kropelek, plastrów, saszetek i herbat.

Do takich produktów najczęściej należą:

– leki oparte na enterosorbentach,

– leki i suplementy zawierające węgiel aktywny,

– leki i suplementy zawierające dwutlenek krzemu,

– leki i suplementy zawierające tiosiarczan sodu,

– leki i suplementy zawierające siarczan magnezu lub siarczan sodu,

– leki i suplementy zawierające ekstrakty roślinne (ziele karczocha, ostropest plamisty, mięta pieprzowa, szałwia, lukrecja, chlorella i czerwony ryż).

Należy pamiętać, że przed przyjmowaniem każdego leku czy suplementu należy skonsultować się z lekarzem czy farmaceutą oraz zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania.

Suplementy diety dla kobiet – jakie witaminy dla kobiet?

Co to jest suplement diety?

Suplement diety jest to środek spożywczy będący skoncentrowanym źródłem witamin i minerałów, który ma na celu ich uzupełnienie w normalnej diecie. Nie posiada właściwości leczniczych i nie powinien być traktowany jako lek. Wprowadzony do obrotu w formie umożliwiającej odpowiednie dawkowanie, czyli: kapsułki, tabletki, saszetki z proszkiem lub płyn. Należy pamiętać, aby suplementacja była bezpieczna należy przyjmować suplement zgodnie z zaleceniami producenta i nie przekraczać zalecanej dziennej porcji niż jest zapisane na opakowaniu bądź ulotce. Suplementy diety w Polsce dopuszcza do obrotu GIF, czyli Główny Inspektor Sanitarny.

Zobacz również: Suplementy diety dla mężczyzn – jakie witaminy dla panów?

Jakie są najlepsze witaminy dla kobiet?

Witaminy i minerały mają wpływ na dużą ilość procesów w ludzkim ciele i są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu. Witaminy powinno dobierać się odpowiednio w zależności od płci, wieku, stosowanej diety czy okresu w życiu kobiety. Zapotrzebowanie na witaminy u kobiet zwiększa się podczas okresu ciąży, karmienia piersią, menopauzy, regularnej aktywności fizycznej czy podczas stosowania diet głównie odchudzających.

Najważniejszymi witaminami dla kobiet są witaminy z grupy B, witamina A, C, D, E oraz K.

  • Witamina A – odpowiada za walkę z wolnymi rodnikami, dzięki czemu spowalnia proces starzenia. Dodatkowo odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie wzroku – chroni przez kurzą ślepotą i zaćmą.
  • Witamina C – wykazuje właściwości antyoksydacyjne i ułatwia gojenie ran. Dodatkowo bierze udział w produkcji kolagenu, który jest odpowiedzialny za elastyczność skóry.
  • Witamina D – wpływa korzystnie na system mięśniowy i nerwowy oraz odpowiada za budowę kośćca i gospodarkę wapniowo – fosforanową.
  • Witamina E – chroni organizm przed wolnymi rodnikami oraz wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego.
  • Witamina K – jest odpowiedzialna za prawidłową krzepliwość krwi, co zmniejsza intensywne krwawienie podczas miesiączkowania. Jest to bardzo ważne dla kobiet, które podczas okresu mają obfite krwawienie.
  • Witaminy z grupy B:

– witamina B1 – odpowiada za poprawę pamięci i koncentracji oraz wspomaga pracę układu sercowo-naczyniowego. Jest bardzo ważna w suplementacji u kobiet dojrzałych.

– witamina B2- bierze udział w metabolizmie niezbędnych kwasów tłuszczowych w mózgu oraz w regulacji hormonów tarczycy.

– witamina B5 – przyczynia się do funkcjonowania komórek mózgu poprzez udział w syntezie cholesterolu, fosfolipidów, aminokwasów oraz kwasów tłuszczowych.

– witamina B6 – inaczej kwas foliowy odgrywa bardzo ważną rolę w suplementacji przyszłych mam. Bierze udział w kształtowaniu centralnego układu nerwowego u dziecka, na skutek niedoboru może dojść do wad rozwojowych u dziecka.

– witamina B7 – czyli biotyna odgrywa bardzo ważną rolę w organizmie. Wpływa na twardszą płytkę paznokcia, wspomaga zachowanie zdrowej skóry i włosów.

Co to są mikroelementy i które są najważniejsze dla kobiet?

Mikroelementy są to śladowe pierwiastki, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Dobry suplement diety dla kobiet oprócz witamin powinien zawierać również mikroelementy takie jak: żelazo, magnez, cynk, selen i miedź.

  • Żelazo – przede wszystkim jest składnikiem hemoglobiny oraz bierze udział w produkcji erytrocytów. Dodatkowo jest składnikiem białek i enzymów odpowiadających za metabolizm, budowę skóry, paznokci i włosów oraz bierze udział w syntezie DNA.
  • Magnez – stabilizuje funkcje układu nerwowego oraz usprawnia pracę szarych komórek. Ma wpływ na wzmocnienie kości i ścięgien, obniża skutki napięcia przedmiesiączkowego oraz zapobiega powstawaniu kamieni żółciowych. Dodatkowo bierze udział w poprawnym działaniu układu odpornościowego.
  • Cynk – utrzymuje prawidłowy stan skóry, włosów i paznokci oraz chroni cerę przed trądzikiem bakteryjnym. Odpowiada za poprawny metabolizm białek, tłuszczów i węglowodanów. Ponadto bierze udział w syntezie DNA oraz RNA.
  • Selen – w połączeniu z witaminą E zapobiega przedwczesnemu starzeniu się skóry. Potrzebny jest również do prawidłowego funkcjonowania enzymów oraz ochrony komórek przed wolnymi rodnikami.
  • Miedź – jest odpowiedzialna za produkcję kolagenu i erytrocytów, ponadto odpowiada za wzrost kości i metabolizm kwasów tłuszczowych. Zapobiega chorobom serca i układu krążenia. Uczestniczy w tworzeniu melaniny, czyli pigmentu decydującego za kolor skóry i włosów.
  • Jod – pomaga w prawidłowej produkcji hormonów tarczycy, przyczynia się do utrzymania prawidłowego metabolizmu energetycznego. Dodatkowo pomaga zachować zdrową skórę i prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego.

Jakie suplementy diety wybrać dla młodych dziewczyn?

Jak już wspominaliśmy witaminy i minerały są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W okresie dorastania ich niedobór może wiązać się z przykrymi skutkami. Dlatego w okresie dojrzewania młode dziewczyny powinny pamiętać o zdrowej diecie oraz aktywności fizycznej. Jednak w okresie zwiększonego wzrostu oraz zmian hormonalnych zachodzi potrzeba uzupełnienia witamin i mikroelementów poprzez odpowiednio dobrane suplementy.

Zobacz również: Uderzenia gorąca – zobacz przyczyny i jak sobie z nimi radzić?

Do najważniejszych witamin, które powinien zawierać suplement należy m.in. witamina A, która uczestniczy w procesie wzrostu i rozwoju komórek.

Witamina C ma kluczowe znaczenie dla pracy mózgu oraz jest pomocna przy wchłanianiu minerałów takich jak: wapń i żelazo. Witamina D odpowiada za wzmocnienie kości, natomiast witamina E chroni komórki przed uszkodzeniem. Witaminy z grupy B są niezbędne do prawidłowego wzrostu i rozwoju komórek. Suplementy diety powinny być również bogate w odpowiednie składniki mineralne takie jak: magnez, wapń, cynk, żelazo, miedź, chrom, jod, potas oraz selen. Przy problemach z koncentracją i pamięcią warto sięgnąć po suplementy zawierające lecytynę, żeń-szeń i miłorząb japoński.

Suplementy diety dla kobiet w ciąży i podczas karmienia piersią

Zapotrzebowanie na witaminy i mikroelementy wzrasta w okresie ciąży oraz karmienia piersią. Na rynku farmaceutycznym możemy spotkać mnóstwo suplementów przeznaczonych dla kobiet w tym szczególnym okresie.

Co powinny zawierać suplementy diety przeznaczone dla kobiet w ciąży oraz dla młodych mam, które karmią piersią?

  • kwas foliowy – zwiększa poziom folianów u kobiety, co jest bardzo ważne w zapobieganiu ryzyka rozwoju wad cewy nerwowej u płodu.
  • kwas DHA – jest odpowiedzialny za właściwą pracę układu odpornościowego i nerwowego.
  • jod – pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego u mamy oraz zapewnia prawidłowy rozwój psychomotoryczny u niemowlaka.
  • żelazo – odpowiada za prawidłową produkcję czerwonych krwinek, niedobór jest główną przyczyną anemii.
  • magnez – niedobór powoduje nocne skurcze oraz doprowadza do nadmiernego zmęczenia u mam. Odpowiada również za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego.
  • wapń – jest jednym z najważniejszych składników kości, a w pożywieniu przyszłej mamy zapewnia prawidłową gęstość kostną u noworodka.
  • cynk – wzmacnia odporność organizmu oraz sprzyja gojeniu się ran poporodowych.
  • witamina D3 – reguluję gospodarkę wapniowo – fosforową i zapobiega nadmiernej demineralizacji kości. Pomaga również w utrzymaniu zdrowych kości i zębów.
  • witamina C – ma wpływ na odporność organizmu u młodej mamy, uszczelnia naczynia krwionośne oraz przyspiesza gojenie się ran.

Witaminy dla kobiet po 40 i po 50

Kobiety po 40 i po 50 wkraczają w okres menopauzy, której towarzyszą różne nieprzyjemne dolegliwości. Aby wzmocnić swój organizm, poprawić stan skóry, włosów i paznokci oraz zapewnić dobry nastrój, powinny sięgać po suplementy diety, które zawierają odpowiednio dobrane składniki. Suplementacja jest bardzo ważna, aby utrzymać zdrowie i witalność na dłuższy czas.

Takie suplementy powinny zawierać witaminy A, C i E, które inaczej nazywane są witaminami młodości i zadbają o spowolnienie procesu starzenia się skóry oraz poprawią kondycję skóry, włosów oraz paznokci. Witamina K natomiast odpowiedzialna jest za prawidłową krzepliwość krwi oraz zapewni dobry stan koncentracji i pamięci.

Zobacz również: Oczyszczenie jelit – suplementy i dieta na oczyszczanie jelit

Witaminy z grupy B, głównie witamina B1 odpowiada za poprawę pamięci i koncentracji oraz wspomaga pracę układu sercowo-naczyniowego, natomiast witamina B7, czyli biotyna wpływa na twardszą płytkę paznokcia, wspomaga zachowanie zdrowej skóry i włosów. Witamina D3 wraz z wapniem odpowiada za zdrowe kości. Wspomaga układ kostny oraz zapobiega ryzyku powstania osteoporozy.

Witamina D ma pozytywny wpływ na układ nerwowy, usprawnia pracę serca, reguluję ciśnienie krwi oraz zapobiega zachorowaniu na cukrzycę. Cynk i selen pomogą w zmaganiach ze starzeniem się komórek. Magnez i potas wpływają korzystnie na pracę mięśnia sercowego, przeciwdziałają skurczom oraz działają wspomagająco na układ nerwowy. Magnez dodatkowo reguluje stężenie glukozy we krwi i znajduje zastosowanie w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego, zapobiega miażdżycy.

Skrzyp, dzięki zawartości krzemionki stymuluje produkcję kolagenu, który wpływa na kondycję skóry. Selen również odpowiada za poprawę kondycji skóry, poprzez zapobieganie przedwczesnemu starzeniu się skóry. Jod pomaga w prawidłowej produkcji hormonów tarczycy i przyczynia się do utrzymania prawidłowego metabolizmu energetycznego.

Kwasy Omega – 3 poprawiają pracę mózgu oraz wzmacniają odporność. Ponadto chronią serce, zapobiegają miażdżycy i mają pozytywny wpływ na poprawę wzroku. Zeń-szeń poprawia koncentrację i pamięć oraz dodają energii przy przewlekłym zmęczeniu. Probiotyki, czyli żywe kultury bakterii mają zbawienny wpływ na cały organizm. Obniżają poziom cholesterolu we krwi oraz korzystnie działają na skórę dojrzałą.

Suplementy diety dla aktywnych kobiet

Aktywność fizyczna wpływa pozytywnie na funkcjonowanie całego organizmu oraz pomaga utrzymać szczupłą sylwetkę. Suplementy diety powinny być odpowiednio dobrane, aby dostarczały brakujących wartości odżywczych u osób, które uprawiają sport. Dlatego takie suplementy powinny zawierać m.in. takie składniki jak:

  • witamina C – wpływa korzystnie na układ krwionośny oraz odpornościowy, pomaga złagodzić tzw. zakwasy.
  • witamina D – zmniejsza ryzyko kontuzji, może mieć pozytywny wpływ na wydolność tlenową.
  • witamina E – zmniejsza skutki stresu oksydacyjnego, który powstaje najczęściej podczas intensywnych treningów. Dodatkowo zmniejsza uczucie zmęczenia.
  • witaminy z grupy B – odgrywają ważną rolę w metabolizmie białek oraz węglowodanów.
  • magnez – przeciwdziała odwodnieniu, przyczynia się do utrzymania prawidłowej gospodarki elektrolitowej.
  • sód – wspomaga regenerację organizmu po treningu, utrzymuję prawidłową gospodarkę elektrolitową.
  • potas – tak jak sód również wspomaga regenerację po treningu i utrzymuje prawidłową gospodarkę elektrolitową
  • kolagen – jest naturalnym składnikiem budulcowym stawów, odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie kości i stawów.

Natomiast jeśli chcemy zwiększyć wydajność i efekty podczas treningu powinnyśmy sięgać po produkty z kofeiną, kreatyną i białkiem.

Oczyszczenie jelit – suplementy i dieta na oczyszczanie jelit

Co powinniśmy wiedzieć o jelitach?

Jelita są częścią układu pokarmowego i stanowią jego najdłuższą oraz końcową część. Dzielimy je na jelito cienkie oraz jelito grube, które odgrywają bardzo ważne funkcje w organizmie, takie jak: trawienie, obrona oraz metabolizm. Na czym polega proces oczyszczania jelit?

W jelicie cienkim zachodzi proces trawienia przy udziale enzymów trzustki i kwasów żółciowych, natomiast w jelicie grubym dochodzi do zagęszczenia treści pokarmowej spowodowane resorpcją wody.

Jelita zapewniają również obronę immunologiczną organizmu dzięki florze jelitowej poprzez utrzymanie bariery śluzowej. Są barierą mikrobiologiczną i hamują wzrost czynników chorobotwórczych.

W jelitach powstają witaminy takie jak: witamina B12, biotyna oraz witamina K. Zachodzi w nich również biosynteza aminokwasów i wytwarzane są kwasy tłuszczowe o krótkich łańcuchach.

Jakie objawy mogą świadczyć o chorobach jelit?

  • Częste wzdęcia i niestrawności
  • Powtarzające się bóle brzucha
  • Nudności i wymioty
  • Biegunki lub zaparcia
  • Brak łaknienia
  • Zmniejszenie masy ciała
  • Ogólne osłabienie

Najczęstsze choroby jelita cienkiego i grubego

  • Celiakia glutenogenna
  • Lambioza
  • Niedrożność jelita cienkiego lub grubego
  • Choroba Leśniowskiego-Crohna
  • Zespół jelita drażliwego
  • Uchyłkowatość jelita grubego
  • Niedokrwienne lub nieswoiste zapalenie jelita grubego
  • Nowotwory jelita cienkiego lub grubego

Złogi w jelitach – objawy i przyczyny

W jelitach codziennie gromadzone są gazy i złogi, które negatywnie wpływają na nasze samopoczucie. Złogi jelitowe to nic innego jak resztki produktów przemiany materii, które zalegają w jelitach. W Polsce jest to bardzo powszechny problem, który dotyczy osób w każdym wieku. Badania wykazują, że u osób prowadzących niezdrowy styl życia może wystąpić nawet do 15 kilogramów złogów kałowych! Średnio szacuje się, że każdy z nas ma ok. 5 kilogramów.

Zobacz również: Witamina C – za co odpowiada i jakie jest jej działanie?

Najczęstszymi objawami złogów są problemy jelitowe takie jak: zaparcia, wzdęcia, zgaga, bóle brzucha lub biegunki. Dodatkowo może wystąpić chroniczne przemęczenie, osłabienie oraz problemy z infekcjami układu moczowo – płciowego. Czasami objawia się również problemami ze skórą, czyli wypryskami i wysypką. Może wystąpić również spadek odporności.

Oczyszczanie jelit – przyczynami powstawania złogów w jelitach jest brak aktywności fizycznej, dieta uboga w błonnik pokarmowy oraz owoce i warzywa, nadmierne spożywanie produktów wysoce przetworzonych i napojów gazowanych, spożywanie dań tłustych i smażonych lub grillowanych, alkohol, stres, zbyt mała ilość wypijanej wody w ciągu dnia.

Niedrożność jelit – inaczej zapchane jelita

Stan, w którym dochodzi do zaburzenia transportu resztek pokarmu przez jelito cienkie i grube nazywamy niedrożnością jelit. Jest przyczyną takich objawów jak: ostre bóle brzucha, nudności, wymioty oraz zatrzymanie gazów i stolca.

Niedrożność jelit możemy podzielić ze względu na:

  • Przyczynę – niedrożność mechaniczną oraz niedrożność czynnościową
  • Przebieg – niedrożność ostrą i niedrożność przewlekłą
  • Umiejscowienie – niedrożność wysoką i niedrożność niską
  • Stopień upośledzenia – niedrożność pełną i niedrożność niepełną

Niedrożność jelit może być spowodowana przez:

  • Zadzierzgnięcie fragmentu jelita – spowodowana przez zrosty pooperacyjne, przepukliny, wgłobienie jelita bądź skręt jelita.
  • Niedrożność z zatkania – może być spowodowana przez nowotwory jelit, zapalenie uchyłków, kamień żółciowy, kamień kałowy, pasożyty, guzy sąsiednich narządów, choroby zapalne jelit, zwężenie pooperacyjne, niedrożność smółkowa i wady wrodzone.
  • Niedrożność porażenną – spowodowaną przez zapalenie otrzewnej, kolkę nerkową, ostre zapalenie trzustki, zapalenie przydatków, niedokrwienie jelit, krwiak zaotrzewnowy, urazy miednicy, zaburzenia metaboliczne, sepsa, guzy mózgu, zawał serca, leki np. opioidy.

Leczenie niedrożności jelit jest zależne od przyczyny jego powstania oraz zawsze wymaga konsultacji i kontroli lekarza.

Dlaczego powinniśmy oczyszczać jelita?

Oczyszczanie jelit ze złogów – Zdrowe i oczyszczone jelita zapewniają dobrą kondycję i funkcjonowanie całego organizmu. Wzdęcia, gazy, skurcze jelit, ból brzucha, uczucie ciężaru czy zaparcia są powodem do rozpoczęcia oczyszczania organizmu i jelit. Oczyszczanie organizmu najlepiej zacząć właśnie od jelit, albowiem pełnią one bardzo ważną rolę poprzez wpływ na odporność i udział w procesie oczyszczania organizmu z toksyn.

Zobacz również: Witamina A – w czym jest i kiedy ją stosować?

Jak oczyścić jelita? Dieta na oczyszczanie jelit.

Jak oczyścić jelita domowym sposobem? Najlepiej w naturalny sposób, czyli poprzez zbilansowaną dietę bogatą w błonnik, aktywność fizyczną oraz spożywanie wody w ilości 2 litrów dziennie.

Błonnik pokarmowy, który jest mieszaniną substancji roślinnych ma działanie drażniące ściany jelit przez co poprawia perystaltykę jelit i oczyszcza je z zalegających złogów. Dodatkowo ma również wiele innych właściwości, m.in. zmniejsza wchłanianie cholesterolu, obniża stężenie glukozy we krwi, zmniejsza zachorowanie na nowotwory, zwiększa wydzielanie soków trawiennych, wspiera odchudzanie, wpływa na poprawę wyglądu skóry.

Światowa Organizacja Zdrowia zaleca dzienne dostarczanie organizmowi 20 – 40 g błonnika.

Jakie produkty zawierają najwięcej błonnika?

– kasze, otręby, nasiona i orzechy takie jak: pieczywo pełnoziarniste, brązowy ryż, płatki owsiane i pszenne, różnego rodzaju kasze, pestki dyni i słonecznika, sezam, różnego rodzaju orzechy, nasiona chia, kiełki.

– owoce: jabłka, śliwki, gruszki, banany, pomarańcza, mango, jeżyny, truskawki, awokado, suszone morele, suszone śliwki, rodzynki.

– warzywa: marchewka, biała i czerwona fasola, groch, brukselka, kapusta, dynia, burak, brokuł, karczochy.

Należy pamiętać, że błonnik najlepiej działa przy dużych ilościach wody, dlatego podczas stosowania diety bogatej w błonnik najlepiej wypijać ok. 8 szklanek dziennie wody niegazowanej.

Zobacz również: Uderzenia gorąca – zobacz przyczyny i jak sobie z nimi radzić?

Dieta wspomagająca pracę jelit powinna być również bogata w kiszonki takie jak kiszona kapusta czy ogórki, które zawierają żywe kultury bakterii i dzięki temu wspomagają rozwój mikroflory jelit.

Przy diecie oczyszczającej jelita powinniśmy ograniczyć spożywanie: żywności wysoce przetworzonej, fast foodów, słodyczy, słonych przekąsek, białego pieczywa, białego ryżu i makaronu, tłustych mięs, smażonych potraw i alkoholu.

Aktywność fizyczna również ma bardzo duży wpływ przy oczyszczaniu jelit. Nawet codzienne spacery, jazda na rowerze lub krótkie ćwiczenia w domu przyczynia się do poprawy perystaltyki jelit, co wiąże się z regulacją wypróżnień.

Rośliny, zioła i nasiona – co powinny zawierać suplementy na oczyszczenie jelit?

Dlaczego do oczyszczenia jelit warto stosować zioła? Ponieważ są naturalnym sposobem na poprawę perystaltyki jelit oraz metabolizmu i pozbyciu się złogów.

Co pobudzi nasz układ trawienny i wydalniczy?

  • Babka płesznik – inaczej pchlica, płesznica lub babka śródziemnomorska, należy do jednego z najsilniejszych śluzo-twórczych błonników. W Polsce dostępne są w sprzedaży jej nasiona, które bezpośrednio nadają się do spożycia. W kontakcie z wodą nasiona babki płesznik wydzielają klejące substancje i powstaje z nich kleik, który ma doskonałe właściwości prozdrowotne, m.in. działają oczyszczająco i wspomagająco na pracę układu pokarmowego oraz usuwają złogi zalegające w jelitach. Na 100 gram nasion babki znajdziemy, aż 68 gram błonnika. Nasiona możemy spożywać samodzielnie lub jako dodatek do potraw takich jak: jogurt, koktajle owocowo-warzywne, sałatki, musli czy do wypieku pieczywa.
  • Siemię lniane – to małe, brązowe ziarenka lnu pospolitego, dostępne w sprzedaży również w postaci zmielonej. Zawierają witaminy B6, E, C oraz magnez, żelazo, cynk, wapń, potas, fosfor, kwasy omega-3, kwasy omega-6 i błonnik. Tak jak w przypadku babki płesznik pod wpływem wody siemię lniane pęcznieje i wydziela śluz, który działa osłonowo na przewód pokarmowy oraz pomaga w usunięciu zalegających złogów. Można przyjmować samodzielnie lub dodawać do sałatek, jogurtów, koktajli, wypieków lub jako zagęstnik do zup czy sosów.
  • Senes – to liście i owoce pochodzące z krzewu strączyńca. Właściwości lecznicze senesu są już znane od setek lat. Liście senesu zawierają w swoim składzie sennozydy, czyli substancje o silnych właściwościach przeczyszczających. Występuje w sprzedaży jako składnik herbatek albo suplementów i leków dostępnych bez recepty. Senes wpływa korzystnie na perystaltykę jelit i sprawdza się przy problemach z regularnym wypróżnianiem i zaparciami.
  • Kruszyna pospolita – jest to krzew, z którego pozyskiwane są dwa surowce takie jak: kora kruszyny i owoce kruszyny. Owoce i kora bez poprzedniej obróbki termicznej nie nadają się do spożycia i wykazują działanie trujące. Dzięki zawartym w korze kruszyny glikozydom wykorzystywana jest przy problemach trawiennych oraz zaparciach. W sprzedaży dostępna jest jako korzeń kruszyny jako produkt do sporządzenia naparu lub składnik herbat ziołowych. Odpowiednia dawka to 0,5 – 1,0 g surowca, którą najlepiej spożyć wieczorem przed snem, a efekt przeczyszczający uzyskamy po ok. 8-12 godzinach.
  • Rzewień – inna nazwa rabarbaru, w lecznictwie wykorzystywany jest jego korzeń. Jest dostępny w sprzedaży pod postacią tabletek lub jako korzeń z rzewienia do samodzielnego zaparzania. Korzeń rzewienia zawiera witaminy C, B3, E oraz potas, wapń, fosfor i błonnik. Znajduje zastosowanie w problemach żołądkowo-jelitowych. Poprawia perystaltykę jelit oraz ma działanie przeczyszczające.
  • Mniszek lekarski – korzeń mniszka lekarskiego zawiera glikozydy, sterole, triterpeny, cholinę, inulinę oraz asparaginę, które wspomagają wątroby i wspierają proces trawienia. Dodatkowo działają wspomagająco na trawienie ciężkostrawnych potraw. Głównie w sprzedaży występuje jako zioła do zaparzania bądź składnik herbatek ziołowych.
  • Łopian – w ziołolecznictwie wykorzystywany jest głównie korzeń, rzadziej liście czy owoce. Korzeń łopianu zawiera związki poliacetylenowe, fitosterole, kwasy organiczne, inulinę oraz kwasy organiczne. Korzeń łopianu zwiększa wytwarzanie soku żołądkowego i dzięki temu ułatwia trawienie. Dodatkowo jest zalecany do odtrucia organizmu po przyjmowaniu farmakologicznych antybiotyków.
  • Mięta – najwięcej wartości posiadają liście mięty pieprzowej, zawierają mentol, garbniki, gorycze, sterole, flawonoidy, karotenoidy, fenolokwasy, witaminę C, prowitaminę A i rutynę. Lecznicze właściwości liści mięty to przede wszystkim przywrócenie właściwej perystaltyki jelit oraz pobudzenie wydzielania soku żołądkowego co w efekcie ułatwia trawienie pokarmów. W sprzedaży występuje pod postacią suszonych liści mięty do zaparzania lub jako herbata w saszetkach.
  • Pokrzywa – spożywanie naparów z liści pokrzywy lub dodawanie świeżych listków do potraw ułatwi przemianę materii. Dodatkowo zawarte w niej związki oczyszczają układ pokarmowy, usuwają złogi żółciowe oraz pozytywnie wpływają na pracę wątroby, żołądka i trzustki.
  • Aloes – sok z aloesu zawiera witaminy takie jak: witamina A, B1, B2, B3, B6, B12, C, E, kwas foliowy oraz cholinę. Ponadto jest źródłem wapnia, magnezu, potasu, żelaza, cynku, chromu, selenu, sodu, miedzi i manganu. Sok aloesowy stosowany wewnętrznie wspomaga funkcjonowanie układu pokarmowego, przyspiesza metabolizm oraz wykazuje działanie przeczyszczające. Dodatkowo usprawnia działanie kosmków jelitowych, które są odpowiedzialne za wchłanianie substancji odżywczych.
  • Zielona herbata – ma bardzo wiele cennych właściwości, m.in. wpływa również na przemianę materii oraz pracę wątroby. To dobroczynne działanie spowodowane jest zawartością takich składników jak: kofeina, katechina, polifenole oraz witamina B.

Medyczne sposoby na oczyszczanie jelit

W przypadku poważnych dolegliwości spowodowanych przez zalegające złogi bądź przed niektórymi badaniami i operacjami stosuje się lewatywę. Ten zabieg nie może być wykonywany samodzielnie, lecz przez wykfalifikowany personel medyczny.

Innym sposobem jest zabieg hydrokolonoterapii, ale jest to metoda bardzo inwazyjna. Inaczej jest to silniejsza lewatywa, która polega na wprowadzeniu do jelita grubego wody pod ciśnieniem w celu wypłukania złogów. Podczas zabiegu może dojść do wielu powikłań, m.in. do uszkodzenia jelita, hemoroidów oraz zakłócenia równowagi elektrolitowej. Hydrokolonoterapia nie wskazana jest u pacjentów z hemoroidami, chorobą Leśniowskiego-Crohna, guzami i polipami jelit, zapaleniem uchyłków, chorobami serca i nerek.

Depresja – co to jest? Objawy depresji, stany, skutki i leczenie

„Depresja nie wybiera słabych i ubogich. Jest chorobą demokratyczną. Podcina skrzydła nawet podczas najwyższego lotu.” Cytat z książki „Twarze depresji” autorki Anny Morawskiej doskonale, w kilku słowach obrazuje nam depresję.

Depresja choroba duszy i ciała? Co to jest depresja?

Depresja jest to stan chorobowy, który objawia się cierpieniem psychicznym i obniżeniem nastroju co prowadzi do upośledzenia funkcjonowania chorego w życiu codziennym. Według Światowej Organizacji Zdrowia zajmuje czwarte miejsce jako problem zdrowotny na świecie, m.in. jest jednym z najczęstszych powodów samobójstw i dotyka ponad 300 mln osób.

Depresja jest zaliczana do chorób mózgu, która wiążą się ze stanem nieprawidłowości podczas funkcjonowania niektórych obszarów wchodzących w skład ośrodkowego układu nerwowego.

Rodzaje depresji

Depresję możemy podzielić ze względu na: patogenezę schorzenia, rodzaj zaburzeń afektywnych oraz typy depresji po wystąpieniu specyficznych wydarzeń lub okoliczności.

Rodzaje depresji ze względu na patogenezę schorzenia:

  • Depresja egzogenna – spowodowana czynnikami zewnętrznymi takimi jak: śmierć lub choroba bliskiej osoby, rozwód, presja w pracy, prześladowanie przez innych.
  • Depresja endogenna – spowodowana czynnikami wewnętrznymi, objawiająca się przy zbyt niskim poziomie neuroprzekaźników takich jak: dopamina, serotonina, noradrenalina.

Rodzaje depresji, ze względu na rodzaj zaburzeń afektywnych:

  • Depresja w przebiegu choroby afektywnej jednobiegunowej, czyli depresji trwającej minimum przez 2 tygodnie lub depresji nawracającej
  • Depresja w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, objawia się występowaniem naprzemiennie objawów depresji i manii, występuję znacznie rzadziej.

Rodzaje depresji ze względu na wystąpienie specyficznych okoliczności:

  • Depresja młodzieńcza – zajmujemy drugie miejsce w Europie pod względem samobójstw dzieci i młodzieży. Objawy depresji u młodzieży mogą być takie same jak u dorosłych. Niepokojącym objawem może być przede wszystkim zwiększona drażliwość, wybuchy złości, nieuzasadnione bóle głowy czy brzucha. Dziecko może mieć zaburzenia koncentracji uwagi, nasilone lęki, mogą występować również epizody samookaleczania bądź też myśli samobójcze. Najczęściej choroba wynika z przyczyn biologicznych, z trudnościami w dojrzewaniu. Dwa razy częściej występuje u dziewcząt. Według WHO szacuje się, że stany depresyjne występują: od 4-8% nastolatków w wieku 13 – 18 lat, 2% dzieci w szkole podstawowej oraz 0,3% przedszkolaków.
  • Depresja w ciąży – stany depresyjne w ciąży występują nawet co u czwartej przyszłej mamy. Najczęściej wywołana jest przez takie czynniki jak: brak akceptacji zmian zachodzących w ciele kobiety, lęk przed porodem, kłopoty finansowe czy złe relacje z partnerem. Charakterystycznymi objawami jest drażliwość, rozdrażnienie, apatia, kłopoty ze snem, ciągłe uczucie zmęczenia, brak chęci do życia czy nawet myśli samobójcze. Problem depresji u kobiet podczas ciąży jest często mylony z zaburzeniami gospodarki hormonalnej i przez to ignorowany.
  • Depresja poporodowa – dotyka nawet 15% kobiet! Pojawia się niedługo po narodzinach dziecka i trwa dłużej niż dwa tygodnie. Najbardziej nasilone są kobiety, które wcześniej doświadczyły depresji, przeżyły bardzo stresujące sytuacje w niedalekiej przeszłości, przeszły ciężki poród bądź urodziły chore dziecko. Brak wsparcia partnera bądź rodziny również mogą być przyczyną depresji poporodowej. Objawami może być rozdrażnienie, bezsenność, poczucie wyczerpania, nadmierny lęk przed chorobą dziecka lub obojętność wobec dziecka, myśli samobójcze.
  • Depresja sezonowa – najczęściej pojawia się w okresie późnej jesieni i może trwać do początku wiosny. Wyróżnia się cyklicznym i sezonowo – nawracającym przebiegiem. Kluczowym czynnikiem jest długość trwania dnia i intensywność światła słonecznego. Do charakterystycznych objawów możemy zaliczyć: wycofanie społeczne, senność, zmęczenie, wzmożony apetyt szczególnie na słodkie rzeczy.
  • Depresja lękowa – zwana również depresją agitowaną, jest bardzo ciężką postacią choroby afektywnej. Chorzy przez cały czas żyją w poczuciu zagrożenia i bardzo często podejmują próby samobójcze. Objawy depresji lękowej to: nasilony niepokój, lęki, poczucie zagrożenia, stany paniki, nadwrażliwość na dźwięki i światło, zaburzenia snu. Przyczyny depresji lękowej mogą wiązać się z traumatycznymi wydarzeniami z przeszłości bądź też długotrwałą samotnością, dlatego najczęściej z tym rodzajem depresji borykają się osoby starsze.
  • Depresja urojeniowa – inaczej paranoidalna, charakteryzuje się objawami psychotycznymi, takimi jak urojenia i omamy. Do rozwoju takich objawów przyczyniają się traumy z dzieciństwa lub śmierć bliskiej osoby. Urojenia często przybierają formę urojeń prześladowczych, tzn. chory uważa, że jest obserwowany, podsłuchiwany czy śledzony. Mogą pojawić się myśli katastroficzne oraz nieufność wobec innych, a nawet najbliższych osób z otoczenia.
  • Depresja poschizofreniczna – występuje po przebytej schizofrenii paranoidalnej, występują nadaj charakterystyczne objawy schizofreniczne, tylko o łagodniejszym nasileniu. Przy tym rodzaju depresji znacząco zwiększa się ryzyko samobójstwa.
  • Depresja hipochondryczna – objawia się, kiedy pacjent ma zaburzone i przekłamane przekonanie o złym stanie zdrowia, skarży się na objawy, które nie mają potwierdzenia w diagnostyce.
  • Depresja maskowana – czyli depresja, której nie widać. W tym przypadku pacjent ukrywa depresję objawami wskazującymi na inną chorobę. Objawy występują ze strony ciała i są określane jako maski takie jak: maski bólowe, maski psychosomatyczne i wegetatywne, maski psychopatologiczne, maski behawioralne oraz maski zaburzeń rytmów okołodobowych. Niemniej jednak osoby mające depresję maskowaną mogą dobrze radzić sobie w życiu prywatnym i zawodowym, a nawet sprawiać wrażenie radosnych i uśmiechniętych. Może występować trzy razy częściej niż klasyczna odmiana depresji, lecz bardzo rzadko jest zdiagnozowana.
  • Osłupienie depresyjne – inaczej depresja z zahamowaniem, która wymaga intensywnego leczenia szpitalnego. Pacjent nie wykazuje żadnej aktywności oraz nie nawiązuje kontaktu z otoczeniem. Przestaje jeść, nie myje się i pozostaje w jednej pozycji z zastygłym wyrazem twarzy.
  • Dystymia – określana jako nerwica depresyjna czy też depresja nerwicowa, którą określa się jako przewlekłe obniżenie nastroju trwające nie mniej niż dwa lata. Osoby chore na tej rodzaj depresji przez większość dnia są smutne i zmęczone.

Zobacz również: Uderzenia gorąca – zobacz przyczyny i jak sobie z nimi radzić?

Stopnie depresji

  • Depresja pierwszego stopnia – inaczej depresja lekka lub też subdepresja. Do głównych objawów należy obniżenie nastroju przez większą część dnia, utrata energii i zmęczenie oraz utrata radości. Sporadycznie mogą wystąpić zaburzenia snu, brak łaknienia, brak poczucia własnej wartości, a nawet myśli samobójcze. Stwierdzana jest, gdy kilka powyższych objawów utrzymuje się przez okres dłuższy niż dwa tygodnie.
  • Depresja drugiego stopnia – inaczej zwana depresją umiarkowaną. Cechują ją takie objawy jak: stałe pogorszenie nastroju, emocjonalne zobojętnienie, zniechęcenie, wycofanie społeczne oraz trudność w prawidłowym funkcjonowaniu w życiu rodzinnym i zawodowym.
  • Depresja trzeciego stopnia – czyli depresja silna, jest to najwyższy stopień choroby. Objawia się głębokim smutkiem, niezdolnością wykonywania codziennych czynności oraz myślami samobójczymi. Depresja wyklucza pacjenta z życia rodzinnego i zawodowego. Mogą również wystąpić objawy psychotyczne.

Przyczyny depresji

Przyczyny depresji do dzisiaj nie są do końca poznane. Wyróżniamy trzy główne rodzaje czynników, które przyczyniają się do powstawania depresji.

  • Czynniki biologiczne – są związane z genetyczną zmianą poziomu neuroprzekaźników w mózgu.
  • Czynniki psychologiczne – są związane z zaistniałymi sytuacjami traumatycznymi.
  • Czynniki społeczne – spowodowane są przez przewlekły stres, który powoduje obniżenie nastroju.

Dodatkowo, niektóre czynniki zewnętrzne mogą powodować zaburzenia neuroprzekaźnictwa w obrębie układu nerwowego. Przykładem jest: stres, zmiany hormonalne u kobiet, niektóre leki i choroby, uzależnienie od narkotyków i alkoholu.

Do zachowań, które prowadzą do depresji zaliczamy: nieumiejętność redukowania stresu, tłumienie emocji, negatywne procesy poznawcze i pesymistyczne podejście do przyszłości, nastawianie się na porażkę, brak wsparcia społecznego.

Jakie są objawy depresji?

Do objawów psychicznych i fizycznych depresji zaliczamy:

  • obniżenie nastroju,
  • anhedonia czyli utrata zainteresowań i przeżywania przyjemności,
  • ciągłe uczucie zmęczenia,
  • brak energii,
  • osłabienie koncentracji,
  • trudności z zapamiętywaniem,
  • poczucie winy,
  • niska samoocena, brak wiary w siebie,
  • poczucie winy,
  • niepokój i lęki,
  • pesymistyczne widzenie przyszłości,
  • napięcie wewnętrzne,
  • zaburzenia snu,
  • zmiana apetytu (zwiększenie lub zmniejszenie),
  • spadek lub wzrost wagi,
  • zmniejszone libido,
  • myśli i czyny samobójcze,
  • dolegliwości bólowe (bóle głowy, brzucha, nerwobóle)

Skutki depresji

Skutki nieleczonej depresji mogą być bardzo poważne, a do najpoważniejszego należy samobójstwo osoby chorej. Co roku w Polsce samobójstwa dokonuje ok. 5 tysięcy osób, a u większości z nich występowała depresja lub zaburzenia pokrewne.

Jakie niepokojące sygnały możemy zauważyć u osoby zamierzającej popełnić samobójstwo?

Osoba, która planuje popełnić samobójstwo nieświadomie szuka pomocy i może wysyłać nam takie sygnały jak: częste podejmowanie rozmów o śmierci, nagłe odizolowanie się od otoczenia, napisanie testamentu lub listu pożegnalnego, wizyty u bliskich mające charakter pożegnania się.

Zobacz również: Suplement na dobry nastrój – hamulec dla depresji i zniechęcenia

Do innych skutków depresji należy również:

  • rozwój zaburzeń lękowych,
  • nawracanie nasilonych epizodów depresyjnych,
  • zmiany osobowości,
  • rozwój innych chorób i zaburzeń psychicznych,
  • występowanie urojeń,
  • myśli prześladowcze,
  • zaburzenia seksualne,
  • dolegliwości psychosomatyczne (utrzymujący się od dłuższego czasu ból głowy czy brzucha),
  • choroby i zaburzenia somatyczne (anoreksja, bulimia, nadwaga, nadciśnienie, miażdżyca, udary, zawały serca, cukrzyca typu II),
  • obniżona efektywność wykonywanych działań,
  • obniżone efekty leczenia,
  • wycofanie społeczne / samotność,
  • próby samobójcze.

Jak walczyć z depresją bez leków?

  • Psychoterapia – przeprowadzona przez psychologa lub psychiatrę, pozwali zwalczyć przyczyny depresji, profesjonalne rozmowy z pacjentem pomogą głębiej zrozumieć problem, lepiej zrozumieć siebie, otworzyć się na świat i społeczeństwo, a w rezultacie zwalczyć depresję.
  • Ćwiczenia – jak wiadomo od dawna nasz mózg podczas wysiłku fizycznego wytwarza endorfiny – inaczej hormony szczęścia. Podczas ćwiczeń doświadczymy radości, zadowolenia i przyjemnych emocji.
  • Relaks – poprzez jogę, medytację, aromatoterapię czy muzykoterapię pozwoli oderwać się na moment od problemów, pozytywnie wpływa na redukcję stresu, lęków oraz walkę z depresją.
  • Wsparcie rodziny i przyjaciół – pomoc w zwalczaniu depresji u osoby bliskiej wymaga od nas dużo siły i samozaparcia, musi doprowadzić do momentu, kiedy osoba chora naprawdę poczuje, że może na nas liczyć. Należy przede wszystkim być przy osobie chorej, często z nią rozmawiać, wspierać, motywować i chwalić nawet za drobiazgi.
  • Dieta – przy depresji powinna być bogata w kwasy tłuszczowe Omega – 3, a uboga w węglowodany proste i gluten. Ponadto powinna być obfita w witaminy i minerały, takie jak: witamina B12, kwas foliowy, cynk i tryptofan. Dlatego warto spożywać jak najwięcej takich produktów jak: tłuste ryby, owoce morza, orzechy włoskie, mleko, jaja, sery, szpinak, brokuły, szparagi, buraki, nasiona strączkowe.

Leczenie depresji

Na rynku farmaceutycznym jest szeroki wybór ziół, suplementów diety, leków bez recepty oraz leków na receptę. Wymienione produkty mają na celu zapewnić pacjentowi normalne funkcjonowanie w otoczeniu oraz zwalczyć objawy choroby. Mają one działanie antydepresyjne, uspokajające, przeciw lękowe i ułatwiające zasypianie.

  • Leki na depresję dostępne na receptę
  • trójpierścienne leki przeciwdepresyjne,
  • czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne,
  • selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny,
  • inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny,
  • blokery wychwytu zwrotnego dopaminy i noradrenaliny,
  • inhibitory monoaminooksydazy,
  • wybiórcze inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny,
  • atypowe leki drugiej generacji,
  • antagoniści receptorów nmda pobudzanych przez l-glutaminian,
  • antagoniści receptorów opioidowych.

Leki na depresję dostępne bez recepty (zioła i suplementy) zawierają:

  • melisa lekarska,
  • chmiel zwyczajny,
  • szafran,
  • dziurawiec zwyczajny,
  • kozłek lekarski,
  • lawenda wąskolistna.

Należy pamiętać, aby wszystkie leki przy walce z depresją zarówno te na receptę oraz dostępne bez recepty przyjmować po konsultacji z lekarzem oraz zgodnie z jego zaleceniami lub treścią ulotki dołączonej do opakowania.

Każdy produkt nawet suplement diety czy produkt ziołowy może wywołać reakcje niepożądane w naszym organizmie i w efekcie mieć negatywny wpływ na nasze zdrowie lub życie.

Czy depresja jest chorobą psychiczną?

Depresja jest zaburzeniem psychicznym, co w rezultacie zalicza ją do chorób psychicznych. Zmiany podczas choroby dotyczą zarówno ciała (objawy somatyczne) jak i psychiki. Depresja obejmuje nasze emocje, myśli oraz prawidłowe funkcjonowanie psychiczne. Nieleczona lub źle leczona może doprowadzić do śmierci. Dlatego nie lekceważmy symptomów depresji i sięgajmy po pomoc u specjalistów już przy początkowym stadium choroby.

Szacuje się, że w Polsce w 2019 roku recepty na leki na depresję zrealizowało, aż 3,8 mln osób, przy czym nie wliczona jest tu liczba osób, która korzysta z preparatów dostępnych bez recepty.

Witamina A – w czym jest i kiedy ją stosować?

Co to są witaminy? – przypomnijmy

Witaminy są to związki organiczne o zróżnicowanej budowie, które odgrywają kluczową rolę w prawidłowym funkcjonowaniu naszego organizmu. Witaminy możemy przyjmować wewnętrznie wraz z pożywieniem oraz w postaci gotowej jako suplementy diety. Mogą być również stosowane zewnętrznie podczas pielęgnacji skóry czy włosów odpowiednimi kosmetykami. Pielęgnacja skóry za pomocą witamin daje naprawdę doskonałe rezultaty, przykładem jest hamowanie procesu starzenia.

Witamina A – co o niej wiemy?

Witamina A należy do grupy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Pod jej nazwą kryją się związki pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, które wykazują aktywność biologiczną. W produktach pochodzenia roślinnego wit. A występuje jako beta karoten inaczej prowitamina A, natomiast w produktach pochodzenia zwierzęcego jako retinol i jego pochodne. Witamina A magazynowana jest w organizmie w wątrobie i tkance tłuszczowej. Zaliczana jest do najwcześniej odkrytych witamin w historii medycyny, bowiem w 1931 roku została odkryta przez dwóch badaczy Elmera McColluma i Marguerite Davis, następnie od 1947 roku rozpoczęto jej wytwarzanie przemysłowe.

W jakich produktach występuje witamina A?

Witamina A w produktach pochodzenia roślinnego występuje m.in. w marchwi, szpinaku, brokułach, sałacie, jarmużu, selerze, roszponce, natce pietruszki, koperku, kolendrze, czerwonej papryce, pomidorach, dyni, zielonym groszku, cebuli zielonej, porze, brzoskwiniach, arbuzie, melonie, pomarańczach, śliwkach, wiśniach, czerwonym pieprzu, pokrzywie, czarnym bzie, jarzębinie czerwonej, liściach mniszka lekarskiego.

W jakich produktach pochodzenia zwierzęcego jest najwięcej witaminy A? Otóż w tranie, rybach (śledziu, łososiu i tuńczyku), wątróbce, kawiorze, żółtkach jaj, serze Camembert, mleku, maśle i przetworach mlecznych.

Witamina A dzienne zapotrzebowanie

Dzienna dawka witaminy A dla kobiety wynosi 700 mcg, natomiast dla mężczyzny 900 mcg.

Przyswajalność witaminy A zwiększają m.in. witamina B, C, D, E oraz wapń, fosfor i cynk.

Należy pamiętać, że alkohol, nikotyna oraz kofeina zmniejszają wchłanianie tej witaminy.

Kobiety w ciąży powinny jednak uważać na witaminę A, ponieważ nadmiar tej witaminy wykazuje toksyczne działanie na rozwijający się płód, przedawkowanie może powodować nawet wodogłowie, wady wrodzone twarzoczaszki czy choroby układu krążenia. Po informacje o witaminach, czyli zapotrzebowaniu, dawkowaniu i inne zgłaszajmy się do lekarza czy farmaceuty.

Witamina A w kapsułkach, tabletkach czy zewnętrznie w maści i kremie?

Na rynku farmaceutycznym możemy kupić witaminę A w różnej postaci. Przykładowo przy doustnej suplementacji jest dostępna jako kapsułki, tabletki i krople. Natomiast do użytku zewnętrznego występuje w maściach, kremach oraz kroplach. Zastosowanie zewnętrzne znajduje między innymi w przypadku odmrożenia, poparzeń słonecznych czy nadmiernym rogowaceniu naskórka. Kosmetyki, które zawierają witaminę A czy jej pochodne nie powinny być przechowywane w temperaturze powyżej 35 stopni Celsjusza.

Na co wpływa witamina A?

Przede wszystkim na proces widzenia, jest składnikiem barwnika siatkówki oka, co wpływa na odbiór bodźców wzrokowych. Bierze udział w procesie syntezy białek i przemianie lipidów, czyli tłuszczów oraz syntezie hormonów steroidowych. Witamina A uczestniczy w dojrzewaniu komórek układu odpornościowego oraz bierze udział w prawidłowym przebiegu procesów wzrostowych. Przyśpiesza gojenie się ran oraz pobudza szpik kostny do produkcji erytrocytów, czyli czerwonych krwinek. Zapewnia również prawidłową budowę kości i szkliwa. Wpływa na procesy rozrodcze, ponieważ bierze udział w procesie tworzenia się komórek rozrodczych męskich i żeńskich, a także zarodka i płodu. Pomaga w ochronie nabłonka układu oddechowego przed drobnoustrojami, zapobiega zakażeniom oraz pomaga zwalczać wirusy i bakterie. Dodatkowo wykazano również, iż wit. A ma działanie antynowotworowe, gdyż bierze udział w prewencji raka jelita grubego, raka piersi i raka płuc.

Właściwości witaminy A w kosmetyce

Witamina A odpowiada za prawidłowy stan skóry, włosów i paznokci. W preparatach kosmetycznych aplikowanych na skórę jest stosowana w postaci retinolu, który doskonale zmiękcza i wygładza naskórek, przy czym zmniejsza jego rogowacenie. Poprawia również nawilżenie i koloryt skóry oraz usprawnia jej funkcje obronne. Przyśpiesza metabolizm tkankowy i zwiększa zawartość protein, zwłaszcza kolagenu w skórze właściwej. Chroni skórę przed promieniami UV. Znajduje zastosowanie w pielęgnacji skóry trądzikowej czy naczynkowej ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne i gojące. Doskonale sprawdza się w kuracji anti-aging, ponieważ uelastycznia skórę oraz likwiduje drobne zmarszczki.

Niedobór witaminy A – jak się objawia?

Najczęściej niedobór tej witaminy charakteryzuje się zaburzeniami widzenia po zmierzchu. Może wystąpić również zahamowanie wzrostu czy też problemy z płodnością i zaburzeniami miesiączkowania u kobiet. Dodatkowo niedobór witaminy A powoduje łamliwość i wypadanie włosów, kruche i zbyt wolno rosnące paznokcie oraz suchą, spierzchniętą skórę, a nawet wysypkę czy też trądzik. Może objawiać się również spadkiem odporności, poprzez zwiększoną podatnością na zakażenia bakteryjne i wirusowe, spadkiem apetytu czy biegunką. U osób starszych częstym objawem jest dzwonienie w uszach.

Najbardziej narażone na niedobór witaminy A są osoby starsze, pracujące przy komputerze, alkoholicy i palacze.

Przedawkowanie witaminy A!

Witamina A jest magazynowana w wątrobie i przy nadmiernym spożyciu może być toksyczna dla organizmu, a nawet niebezpieczna dla naszego zdrowia. Nadmiar witaminy, czyli hiperwitaminoza najczęściej objawia się zaburzeniami świadomości, nadpobudliwością, bólem głowy, stawów i mięśni. Może dodatkowo wywołać powiększenie wątroby z zaburzeniami jej funkcji oraz nudności i wymioty. Przy przedawkowaniu witaminy A charakterystyczne są żółtawe zmiany skórne. Tak jak wspominaliśmy wcześniej, na dawkowanie tej witaminy muszą uważać przede wszystkim kobiety w ciąży, ponieważ wywołanie hiperwitaminozy może spowodować wady wrodzone u płodu. Dlatego kobiety w ciąży nie powinny przyjmować suplementów diety z witaminą A oraz spożycie mięsa z dużą zawartością tej witaminy w postaci retinolu. Najbezpieczniejsze natomiast jest przyjmowanie jej w postaci beta karotenu, który zawarty jest w owocach i warzywach. Bowiem spożywając owoce i warzywa nie możemy przedawkować witaminy A.

Pamiętajmy, aby witaminę A przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza, farmaceuty, czy też zgodnie z ulotką dołączoną do zakupionego produktu.

Witamina A+E jak i kiedy stosować?

Najważniejsza funkcja witamin A+E to przede wszystkim ochrona przed wolnymi rodnikami, które odpowiadają między innymi za proces starzenia. Suplementacja witaminami A+E jest zalecana przy nieprawidłowym odżywianiu się, zaburzeniach przemiany materii, zmniejszeniu odporności organizmu, zmianach chorobowych błon śluzowych, zaburzeniach wzrostu czy niedowidzeniu zmierzchowym (tzw. kurza ślepota). Wspomagająco również w chorobach układu krążenia, miażdżycy, chorobach niedokrwiennych serca i chorobach nowotworowych.

Witamina A+E dostępna jest w kapsułkach i kroplach, w przypadku kapsułki zalecane jest połknięcie podczas posiłku, ale możemy również ją rozgryźć przez co uzyskamy efekt nawilżający, który pomoże złagodzić objawy chrypki.

Głównym źródłem witaminy E są produkty pochodzenia roślinnego. Najwięcej jest w nasionach słonecznika, dyni, sezamie, migdałach i orzechach włoskich. Dodatkowym źródłem są produkty zbożowe takie jak pełnoziarniste pieczywo i makarony. Witamina E znajduje się również w warzywach i owocach, przykładowo w: szpinaku, szparagach, botwince, awokado, jarmużu, marchwi, oliwkach, jagodach, jeżynach i malinach.

Dzienne zapotrzebowanie na witaminę E jest uzależnione od wieku i płci.

Połączenie witaminy A+D – jakie ma zalety?

Połączenie tych obu witamin przede wszystkim wspiera funkcjonowanie układu odpornościowego. Wspomaga również zachowanie zdrowych kości i zębów oraz przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania mięśni. Dodatkowo pomaga przy zachowaniu zdrowych błon śluzowych. Poprawia przyswajanie wapnia i fosforu co w efekcie końcowym wspiera zachowanie prawidłowego poziomu wapnia we krwi.

Witamina D, gdzie występuje? Naturalnym źródłem witaminy D jest jej synteza w skórze, która występują pod wpływem promieniowania słonecznego. Kolejnym naturalnym źródłem tej witaminy jest dieta bogata w ryby morskie, takie jak: węgorz, śledź, łosoś, makrela. Niewielkie ilości zawierają również produkty: żółtko jaja, sery dojrzewające, pełne mleko i produkty mleczne.

W Polsce najwięcej witaminy D wytwarzamy w okresie letnim podczas kąpieli słonecznych, zatem lekarze zalecają dodatkową suplementację tą witaminą w okresie od wczesnej jesieni (września) do późnej wiosny (kwietnia). Dawka witaminy D uzależniona jest od wieku, wagi, zdolności syntezy skórnej oraz w przypadku kobiet – okresu ciąży.

Ciekawostki na temat witaminy A J

  • Witamina A często nazywana jest witaminą młodości, ponieważ odpowiada za budowę i zdrowy wygląd naskórka (potocznie witaminami młodości nazywamy również witaminę C oraz E)
  • Kobiety, które stosują antykoncepcję hormonalną mają niższe zapotrzebowanie na witaminę A
  • Wysoki niedobór witaminy A może wywołać kseroftalamię – inaczej „suche oko”, choroba objawia się wysuszeniem, zapaleniem spojówki i rogówki, która w następstwie może doprowadzić nawet do ślepoty

Silne przedawkowanie objawia się stanami zamroczenia, a nawet szaleństwa i często występuje u Eskimosów, gdyż ich dieta składa się głównie z tłustych ryb

Uderzenia gorąca – zobacz przyczyny i jak sobie z nimi radzić?

Uderzenia gorąca i poty najczęściej kojarzymy z menopauzą. Jednak to nie jest jedyna przyczyna tych dolegliwości. Nie tylko dojrzałe kobiety w okresie menopauzy mogą mieć takie objawy, często również borykają się z nimi mężczyźni oraz młode osoby. Jeśli uderzenia gorąca powtarzają się dosyć często nie bagatelizujmy tego! Zgłośmy się do lekarza, aby ustalić ich przyczynę i zapobiec lub wcześniej wykryć ewentualną poważną chorobę.

Jakie mogą być przyczyny uderzeń gorąca?

  1. Menopauza
  2. Andropauza
  3. Nadciśnienie tętnicze
  4. Choroby tarczycy – nadczynność
  5. Choroby serca
  6. Nerwica
  7. Stres
  8. Gruźlica
  9. Nowotwory
  10. Otyłość lub nadwaga
  11. Zmiany hormonalne w ciąży
  12. Przyjmowane leki
  13. Reakcja na gorące lub ostre potrawy

Menopauza – ciągle mi gorąco!

Menopauza inaczej klimakterium lub przekwitanie – jest to naturalny okres w życiu kobiety doprowadzający do trwałego ustania cyklu miesiączkowego. Jak określa WHO, czyli Światowa Organizacja Zdrowia: „menopauza to ostatnia miesiączka, po której przez co najmniej 12 miesięcy nie wystąpiło krwawienie”. Najczęściej występuje u kobiet w okresie pomiędzy 44, a 56 rokiem życia. Menopauzę powodują zmiany hormonalne, czyli spadek ilości hormonów płciowych takich jak estradiol i progesteron oraz większa ilość hormonów wydzielanych przez przysadkę mózgową, czyli hormonu folikulotropowego i luteotropowego.

Okres menopauzy dzielimy na cztery etapy: premenopauzalny, okołomenopauzalny, menopauzalny i postmenopauzalny.

Etap premenopauzy trwa od 4 do 10 lat i objawia się zaburzeniami miesiączkowania. Na tym etapie mogą już występować uderzenia gorąca czy nocne poty.

Etap okołomenopauzy trwa ok. 3-4 lata oraz rok po menopauzie. Objawia się spadkiem liczby pęcherzyków Graffa w jajnikach co wiąże się z cyklami bezowulacyjnymi. Nasilają się objawy uderzeń gorąca.

Etap menopauzy jest to ostatnie krwawienie miesięczne.

Etap postmenopauzy rozpoczyna się rok po ostatniej miesiączce i trwa praktycznie do końca życia kobiety.

Wystąpienie menopauzy mogą przyspieszać czynniki takie jak: leki obniżające poziom estrogenów, cukrzyca, zaburzenia czynności przysadki mózgowej, choroby immunologiczne, chemioterapia, usunięcie jajników, zła dieta oraz przewlekły stres.

Do typowych dolegliwości podczas okresu menopauzy zaliczamy: zaburzenia koncentracji, stany depresyjne, uczucie niepokoju, rozdrażnienie, zmęczenie, niepokój, napady płaczu, bezsenność, bóle głowy, bóle mięśni, zwiększone ciśnienie krwi, przyrost tkanki tłuszczowej, wzrost stężenia cholesterolu we krwi, nadmierne owłosienie, pogrubienie głosu, nietrzymanie moczu lub częste oddawanie moczu, ból podczas seksu spowodowany suchością pochwy oraz uderzenia gorąca głównie skoncentrowane w okolicy głowy i szyi oraz nocne poty.

Czy możemy złagodzić objawy menopauzy? Oczywiście, że tak!

Po pierwsze należy udać się do lekarza ginekologa i endokrynologa, który dobierze odpowiednie leczenie bądź suplementację. Specjaliści najczęściej, aby złagodzić przykre dolegliwości dobierają odpowiednią hormonalną terapię zastępczą, która polega na uzupełnieniu niedoboru hormonów. Jest to terapia produktami tylko na receptę pod postacią: tabletek, plastrów, zastrzyków czy też implantów. Innym rozwiązaniem jest przyjmowanie fitoestrogenów czyli naturalnych hormonów, a dokładniej estrogenów pochodzenia roślinnego. Te produkty dostępne są jako leki czy suplementy diety dostępne bez recepty. Skuteczność terapii możemy również podwyższyć poprzez: zdrową dietę, aktywność fizyczną oraz rezygnację z używek.

Andropauza – męskie starzenie

Temat przekwitania przypisywany jest głównie kobietom, ale to nie oznacza, że nie dotyczy on również mężczyzn. Andropauza, czyli okres przejściowy w życiu mężczyzn zaczynający się po 50 roku jest to czas pomiędzy dojrzałością, a starością. Spowodowana jest obniżeniem takich hormonów jak: testosteronu, DHEA, melatoniny, estronu, estradiolu oraz hormonu wzrostu.

Do objawów spowodowanych andropauzą takich jak uderzenia gorąca i poty u mężczyzn zaliczamy dodatkowo: spadek libido, impotencję, zwiększenie masy tkanki tłuszczowej, choroby sercowo naczyniowe, kołatanie serca, osteoporozę, zmęczenie, niepokój, depresję, zaburzenia snu czy też spadek apetytu.

Chociaż mężczyźni rzadziej niż kobiety sięgają po porady u lekarza, to w tym przypadku powinni jednak udać się do specjalisty. Przede wszystkim w celu złagodzenia dolegliwości towarzyszących andropauzie. Podstawową terapią andropauzy jest przyjmowanie hormonów testosteronu lub jego pochodnych. Dodatkowo, aby objawy były mniej dokuczliwe mężczyźni powinni: stosować zdrową dietę, być aktywnym fizycznie oraz ograniczyć używki takie jak nikotyna i alkohol.

Napady gorąca przy nadciśnieniu

Fale gorąca, napady potu, czy też wypieki na twarzy często objawiają się przy nagłym skoku ciśnienia. Nadciśnienie tętnicze jest to jedna z najczęściej występujących chorób cywilizacyjnych, diagnozowane jest wtedy, gdy ciśnienie tętnicze skurczowe jak i rozkurczowe utrzymuje się na podwyższonych wartościach.

Głównymi objawami, które towarzyszą nadciśnieniu to: ból głowy i uczucie gorąca na twarzy, bardzo łatwe męczenie się przy wysiłku fizycznym, problemy ze snem, rozdrażnienie i ogólne pogorszenie samopoczucia.  Niekiedy przy bardzo wysokim wzroście ciśnienia występują również: duszności, kołatanie serca, krwotok z nosa, ból i uczucie gorąca w klatce piersiowej.

Do przyczyn nadciśnienia tętniczego zaliczamy wiele czynników takich jak: geny, nieodpowiednia dieta, otyłość, brak aktywności fizycznej, używki (alkohol i nikotyna), niektóre choroby przewlekłe, przyjmowane leki.

Nieleczone nadciśnienie tętnicze może doprowadzić do niebezpiecznych dla zdrowia i życia powikłań, m.in. do niewydolności mięśnia sercowego, niewydolności nerek, retinopatii nadciśnieniowej (zmianach w siatkówce oka), udaru mózgu.

Leczenie nadciśnienia zawsze wymaga ścisłego stosowania się do zaleceń lekarza prowadzącego. Odpowiednio dobrane leki pomogą zapobiec niekontrolowanym skokom ciśnienia. Dodatkowo powinno się regularnie mierzyć ciśnienie przy pomocy ciśnieniomierza.

Leczenie wspomagamy również odpowiednią dietą ubogą w sól, produkty przetworzone i czerwone mięso oraz poprzez codzienną aktywność fizyczną.

Nadczynność tarczycy i uderzenia ciepła?

Wybuchy gorąca mogą być zwiastunem zaburzeń hormonalnych takich jak nadczynność tarczycy. Występuje wtedy, gry gruczoł tarczycy produkuje za dużo hormonów. Do głównych przyczyn nadczynności tarczycy zaliczamy: chorobę Gravesa-Basedowa, gruczolak przysadki, zapalenie tarczycy, wysokie stężenie hormonu BhCG, przedawkowanie leków na niedoczynność tarczycy.

Objawami świadczącymi o nadczynności są: utrata wagi, nerwowość, kołatanie serca, uczucie duszności, nadmierna potliwość, uczucie gorąca, problemy ze snem, zaburzenia miesiączkowania, wytrzeszcz gałek ocznych.

Do zdiagnozowania choroby posłużą nam badania z krwi na poziom stężenia TSH oraz USG tarczycy. Leczenie może odbywać się przy pomocy terapii farmakologicznej, jodem promieniotwórczym bądź operacyjnie.

Uderzenia gorące czy mogą świadczyć o chorobach serca?

Nagłe uczucie gorąca czy kołatanie serca może zostać wywołane przez choroby serca takie jak arytmia. Ryzyko wystąpienia tego problemu wzrasta wraz z wiekiem. Dodatkowymi czynnikami wywołującymi arytmię są: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, podwyższony cholesterol oraz używki. Rozpoznanie choroby możliwe jest dzięki badaniu EKG lub za pomocą metody Holtera.

Arytmia jest bardzo niebezpieczna i wymaga leczenia, a zwłaszcza gdy skurcze łączą się w szybki rytm, jest to tzw. częstoskurcz. Groźną formą częstoskurczu jest migotanie przedsionków oraz migotanie komór, może to w efekcie doprowadzić do zatrzymania akcji serca i śmierci klinicznej.

Nerwica i stres – uderzenia gorąca i zimna na przemian

W obecnym czasie pandemii ludzie są bardziej podatni na stres. Zarówno w domu jak i w pracy narażeni jesteśmy na wiele sytuacji, które nie wpływają pozytywnie na nasze emocje czy zdrowie psychiczne. Niektórzy odbierają to jako bodziec do efektywniejszego działania, ale większość nie potrafi sobie poradzić z takimi emocjami.

Czy stres i nerwica to to samo? Odpowiedź jest prosta: nie! Przede wszystkim dlatego, że stres nie jest jednostką chorobową, a nerwica jest to choroba. Pamiętajmy, że długotrwały stres może doprowadzić do nerwicy.

Stres spowodowany jest nagłym wyrzutem hormonów: adrenaliny, noradrenaliny i kortyzolu na sytuację dla nas niekomfortową, np. egzamin, rozmowa kwalifikacyjna, problemy rodzinne czy zawodowe. Adrenalina rozszerza naczynia krwionośne, co w następstwie powoduje: czerwone plamy oraz uczucie gorąca na twarzy, uszach, szyi i dekolcie. Dodatkowo w takich sytuacjach występuje: wzrost ciśnienia, niepokój, nerwowość, lęk, zimne poty, drżenie rąk.

Długotrwały stres może powodować: nadciśnienie, zespół jelita drażliwego, utratę włosów lub ich siwienie, bezsenność i tak jak wcześniej wspominaliśmy nerwicę.

Dłuższe pozostawanie w stanie stresu zwiększa podatność na infekcje oraz zwiększa ryzyko wystąpienia zawału czy chorób autoimmunologicznych takich jak AZS – atopowe zapalenie skóry. Metodami walki ze stresem, będzie odpowiednia suplementacja, zdrowia dieta, wysiłek fizyczny czy ćwiczenia relaksacyjne.

Nerwica to zaburzenie psychiczne, najczęściej spowodowane długotrwałym stresem bądź przeżyciem traumatycznych wydarzeń jak śmierć lub wypadek bliskiej osoby, ciężka choroba, trudne dzieciństwo, utrata pracy czy też rozwód.

Typowymi objawami nerwicy mogą być: napady paniki, przyspieszone bicie serca, wzrost ciśnienia krwi, trudności w oddychaniu, duszności, uczucie dławienia, mdłości, bóle brzucha, drętwienie palców, uderzenia gorąca, pocenie się, zawroty i bóle głowy, omdlenia.

Wyróżniamy kilka rodzajów nerwic, są to: nerwica lękowa, nerwica natręctw, nerwica pourazowa, nerwica neurasteniczna, nerwica histeryczna, nerwica wegetatywna.

Sposób leczenia farmakoterapeutycznego czy psychoterapii zawsze ustala lekarz specjalista – psycholog lub psychiatra.

Nocne poty i fale gorąca – czy mogą świadczyć o gruźlicy?

Tak! Te objawy wraz z przewlekłym kaszlem i dusznościami są charakterystyczne dla tej choroby.

Gruźlica jest to zakaźna choroba bakteryjna, którą wywołują kwasooporne prątki gruźlicy ludzkiej inaczej prątki Kocha (od nazwiska odkrywcy). Gruźlicę ze względu na miejsce rozwoju choroby dzielimy na: gruźlicę płuc, gruźlicę opłucnej, gruźlicę węzłów chłonnych, gruźlicę prosówkową, gruźlicę układu moczowo – płciowego, gruźlicę ośrodkowego układu nerwowego, gruźlicę narządów rodnych, gruźlicę kości i stawów, gruźlicę układu pokarmowego i gruźlicę skóry.

Najbardziej do zachorowania na gruźlicę narażone są osoby zakażone wirusem HIV, po przeszczepach narządów, chore na nowotwory lub cukrzycę oraz osoby niedożywione, głodne i mieszkające w dużych skupiskach ludności.

Do zdiagnozowania zachorowania na gruźlicę służy badanie RTG lub testy diagnostyczne takie jak posiew czy test tuberkulinowy. Leczenie gruźlicy trwa długo, ponieważ prątki mogą przechodzić w stan uśpienia. Standardowo kuracja antybiotykowa jest dwuetapowa i trwa ok. 6 miesięcy.

Uderzenia gorąca – jakie nowotwory może sygnalizować?

Nocne poty i uderzenia gorąca mogą świadczyć o takich nowotworach jak: białaczka, chłoniak, rakowiak, rak trzustki, guz chromochłonny, czyli barwiak. Objawy spowodowane są przez infekcje, które towarzyszą tym chorobom lub poprzez wpływ substancji uwalnianych przez komórki guza.

Białaczka inaczej leukemia, jest to nowotwór złośliwy, który dodatkowo wywołuje objawy takie jak: anemia, częste infekcje, spadek masy ciała, powiększone węzły chłonne oraz ogólne osłabienie organizmu. Podobne objawy występują również przy chłoniaku, który jest nowotworem układu limfatycznego.

Rakowiak, czyli guz neuroendokrynny, który jest zaliczany do najczęściej występujących guzów żołądkowo-jelitowo-trzustkowym, charakteryzuje się biegunką, silnymi bólami brzucha, ślinotokiem, obrzękiem twarzy oraz zawrotami głowy.

Rak trzustki zaliczany jest do najczęstszych przyczyn zgonu, wywołuje takie objawy jak: spadek masy ciała, silne bóle brzucha oraz żółtaczkę.

Guz chromochłonny, najczęściej występuje w rdzeniu nadnerczy, a niekiedy w jamie brzusznej lub w klatce piersiowej. Przy tym nowotworze, głównym objawem jest nadciśnienie tętnicze, gorączka, wymioty, bóle brzucha, zaburzenia widzenia i napady drgawek.

Jeśli uderzenia gorąca często się powtarzają i dodatkowo występują powyżej opisane objawy, należy koniecznie udać się do lekarza!

Otyłość i nadwaga – problem XXI wieku!

Nadwagę i otyłość określana jest jako stan patologicznego zwiększenia ilości tkanki tłuszczowej. Nadwaga występuje, gdy wartość BMI wynosi 25-30 i jest schorzeniem, które może prowadzić do otyłości. BMI wskazujące wartość powyżej 30 mówi nam o otyłości, która uznawana jest za chorobę cywilizacyjną.

U osób, które posiadają nadprogramowe kilogramy bardzo często występują problemy z uderzeniami gorąca oraz nadmiernym poceniem się. Powiązane jest to z wyższym poziomem estrogenów oraz zwiększonym wysiłkiem przy wykonywaniu jakiegokolwiek ruchu.

Przyczyny otyłości mogą być różne, od czynników genetycznych poprzez czynniki hormonalne, psychologiczne i środowiskowe.

Do przyczyn środowiskowych zaliczamy m.in. nieprawidłowe odżywianie, błędne przygotowywanie posiłków, niska aktywność fizyczna bądź jej brak oraz stres.

Otyłość jest bardzo niebezpieczna dla naszego organizmu i może doprowadzić do wielu problemów. Do zdrowotnych skutków otyłości zaliczamy: choroby układu krążenia, nadciśnienie tętnicze, wysokie stężenie lipidów, cukrzyca typu 2, zwyrodnienie stawów, schorzenia pęcherzyka żółciowego, zaburzenia oddychania, zaburzenia miesiączkowania u kobiet, zaburzenia psychiczne, a nawet choroby nowotworowe.

Uderzenia gorąca – częsty problem kobiet w ciąży

Ciąża jest to bardzo wyjątkowy i radosny czas w życiu kobiety, pomimo wielu różnych dolegliwości. Przez burzę hormonów, a także zmiany w przemianie materii przyszłe mamy mogą borykać się z uderzeniami gorąca oraz towarzyszącymi intensywnymi potami, które mają na celu wychłodzenie ciała poprzez naturalny mechanizm termoregulacji. Objawy te zaczynają się z początkiem ciąży i pozostają do porodu, przy czym pod koniec bardzo się nasilają. Po rozwiązaniu uderzenia gorąca powinny ustąpić samoistnie.

Falom gorąca mogą towarzyszyć również nadmierne pocenie nocne, zaczerwienienie na twarzy i szyi, dreszcze, kołatanie serca, bóle i zawroty głowy.

Jak złagodzić dyskomfort spowodowany uderzeniami gorąca? Należy kontrolować, aby temperatura i wilgotność powietrza była optymalna, uzupełniać na bieżąco płyny, zażywać letnich kąpieli wodnych, nosić przewiewne ubrania, uszyte z naturalnych materiałów.

Fale gorące jako skutek uboczny przyjmowanych leków?

Przyjmowane leki mogą powodować wiele działań niepożądanych m.in. uderzenia gorąca, nasilone poty oraz uczucie ciepła na twarzy. Najczęściej takie objawy występują podczas stosowania leków przeciwgorączkowych i napotnych, antykoncepcyjnych, sterydowych oraz przeciwdepresyjnych.

W przypadku często występujących i nasilonych objawów uderzeń gorąca należy skonsultować się z lekarzem w celu dobrania innego leku, jeśli oczywiście istnieje taka możliwość.

Pocenie smakowe?

Uderzenia gorąca oraz pocenie się podczas spożywania posiłków lub po ich spożyciu inaczej nazywane jest poceniem smakowym. Następuje po gorących lub pikantnych potrawach, przez które podniesiona zostaje temperatura wewnątrz organizmu co skutkuje aktywacją naturalnego mechanizmu schładzania. Najczęściej kropelki potu pojawiają się wtedy na nosie, czole oraz wokół ust.

Pocenie się po spożyciu alkoholu jest reakcją na etanol dostarczony do organizmu, który powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz wzrost poziomu cukru we krwi.

To samo dotyczy spożywania kawy, kofeina, która jest w niej zawarta pobudza układ adrenergiczny, co w efekcie podnosi ciśnienie krwi oraz wywołuje potliwość.

Niektóre przyprawy, które stosujemy podczas przygotowywania posiłków również działają na nasz organizm rozgrzewająco powodując uderzenia gorąca oraz poty. Należą do nich m.in. pieprz cayenne (chili), imbir, kurkuma, curry, cynamon, goździki, kardamon, pieprz, ziele angielskie i gałka muszkatołowa.

Jak uniknąć nieprzyjemnej sytuacji związanej z nadmiernym poceniem się po posiłku na spotkaniu w restauracji? Należy unikać mocno gorących i pikantnych potraw, nie spożywać alkoholu oraz pamiętać o odpowiednim nawodnieniu.

Termoregulacja

Odczuwanie ciepła i zimna jest to sprawa indywidualna i wpływa na nią wiele czynników takich jak: płeć, wiek, waga, klimat, który panuje w miejscowości zamieszkania. Termoregulacja to mechanizm, który w naturalny sposób chroni nas przed wychłodzeniem i przegrzaniem organizmu.

Za termoregulację odpowiadają hormony wytwarzane przez podwzgórze, które mają za zadanie regulację temperatury wewnątrz ciała.

Kobiety zazwyczaj mają nieco wyższą temperaturę ciała niż mężczyźni, ale za to szybciej marzną i skarżą się na uczucie chłodu, najprawdopodobniej spowodowane jest to mniejszą masą mięśniową. Zaburzenia termoregulacji częściej dotyka osoby starsze oraz osoby otyłe.

Wyróżniamy tutaj dwa stany, a mianowicie hipotermia oraz hipertermia.

Hipotermia jest to stan, w którym temperatura wewnętrzna organizmu jest obniżona poniżej 35 stopni Celsjusza. Hipotermię dzielimy na łagodną, umiarkowaną oraz ciężką. Zazwyczaj dochodzi do niej podczas długiego przebywania w bardzo niskiej temperaturze, ale mogą przyczynić się do niej takie czynniki jak: zaburzenia hormonalne (np. niedoczynność tarczycy), niektóre leki, alkohol oraz choroby. Gdy temperatura ciała spadnie poniżej 27 stopni Celsjusza powstaje bardzo duże ryzyko zgonu.

Hipertermia natomiast zachodzi wtedy, gdy temperatura ciała sięga powyżej 42 stopni Celsjusza. Przyczyną zazwyczaj jest długie przebywanie w wysokich temperaturach, na słońcu, zaburzenia hormonalne takie jak nadczynność tarczycy. Objawia się uczuciem gorąca, osłabieniem organizmu, zaburzeniami widzenia, zawrotami głowy i mdłościami. Hipertermia jest bardzo niebezpieczna i podczas pojawienia się powyższych objawów należy jak najszybciej podjąć kroki ochłodzenia organizmu, w przeciwnym razie może doprowadzić do udaru i uszkodzenia mózgu, a nawet śmierci.

0

Twój koszyk

  ProduktCenaIlośćSuma
Wyczyść koszyk

Twój koszyk jest pusty