Miesiąc: lipiec 2021

Uderzenia gorąca i poty najczęściej kojarzymy z menopauzą. Jednak to nie jest jedyna przyczyna tych dolegliwości. Nie tylko dojrzałe kobiety w okresie menopauzy mogą mieć takie objawy, często również borykają się z nimi mężczyźni oraz młode osoby. Jeśli uderzenia gorąca powtarzają się dosyć często nie bagatelizujmy tego! Zgłośmy się do lekarza, aby ustalić ich przyczynę i zapobiec lub wcześniej wykryć ewentualną poważną chorobę.

Jakie mogą być przyczyny uderzeń gorąca?

1. Menopauza
2. Andropauza
3. Nadciśnienie tętnicze
4. Choroby tarczycy – nadczynność
5. Choroby serca
6. Nerwica
7. Stres
8. Gruźlica
9. Nowotwory
10. Otyłość lub nadwaga
11. Zmiany hormonalne w ciąży
12. Przyjmowane leki
13. Reakcja na gorące lub ostre potrawy

Menopauza – ciągle mi gorąco!

Menopauza inaczej klimakterium lub przekwitanie – jest to naturalny okres w życiu kobiety doprowadzający do trwałego ustania cyklu miesiączkowego. Jak określa WHO, czyli Światowa Organizacja Zdrowia: „menopauza to ostatnia miesiączka, po której przez co najmniej 12 miesięcy nie wystąpiło krwawienie”. Najczęściej występuje u kobiet w okresie pomiędzy 44, a 56 rokiem życia. Menopauzę powodują zmiany hormonalne, czyli spadek ilości hormonów płciowych takich jak estradiol i progesteron oraz większa ilość hormonów wydzielanych przez przysadkę mózgową, czyli hormonu folikulotropowego i luteotropowego.

Okres menopauzy dzielimy na cztery etapy: premenopauzalny, okołomenopauzalny, menopauzalny i postmenopauzalny.

Etap premenopauzy trwa od 4 do 10 lat i objawia się zaburzeniami miesiączkowania. Na tym etapie mogą już występować uderzenia gorąca czy nocne poty.

Etap okołomenopauzy trwa ok. 3-4 lata oraz rok po menopauzie. Objawia się spadkiem liczby pęcherzyków Graffa w jajnikach co wiąże się z cyklami bezowulacyjnymi. Nasilają się objawy uderzeń gorąca.

Etap menopauzy jest to ostatnie krwawienie miesięczne.

Etap postmenopauzy rozpoczyna się rok po ostatniej miesiączce i trwa praktycznie do końca życia kobiety.

Wystąpienie menopauzy mogą przyspieszać czynniki takie jak: leki obniżające poziom estrogenów, cukrzyca, zaburzenia czynności przysadki mózgowej, choroby immunologiczne, chemioterapia, usunięcie jajników, zła dieta oraz przewlekły stres.

Do typowych dolegliwości podczas okresu menopauzy zaliczamy: zaburzenia koncentracji, stany depresyjne, uczucie niepokoju, rozdrażnienie, zmęczenie, niepokój, napady płaczu, bezsenność, bóle głowy, bóle mięśni, zwiększone ciśnienie krwi, przyrost tkanki tłuszczowej, wzrost stężenia cholesterolu we krwi, nadmierne owłosienie, pogrubienie głosu, nietrzymanie moczu lub częste oddawanie moczu, ból podczas seksu spowodowany suchością pochwy oraz uderzenia gorąca głównie skoncentrowane w okolicy głowy i szyi oraz nocne poty.

Czy możemy złagodzić objawy menopauzy? Oczywiście, że tak!

Po pierwsze należy udać się do lekarza ginekologa i endokrynologa, który dobierze odpowiednie leczenie bądź suplementację. Specjaliści najczęściej, aby złagodzić przykre dolegliwości dobierają odpowiednią hormonalną terapię zastępczą, która polega na uzupełnieniu niedoboru hormonów. Jest to terapia produktami tylko na receptę pod postacią: tabletek, plastrów, zastrzyków czy też implantów. Innym rozwiązaniem jest przyjmowanie fitoestrogenów czyli naturalnych hormonów, a dokładniej estrogenów pochodzenia roślinnego. Te produkty dostępne są jako leki czy suplementy diety dostępne bez recepty. Skuteczność terapii możemy również podwyższyć poprzez: zdrową dietę, aktywność fizyczną oraz rezygnację z używek.

Andropauza – męskie starzenie

Temat przekwitania przypisywany jest głównie kobietom, ale to nie oznacza, że nie dotyczy on również mężczyzn. Andropauza, czyli okres przejściowy w życiu mężczyzn zaczynający się po 50 roku jest to czas pomiędzy dojrzałością, a starością. Spowodowana jest obniżeniem takich hormonów jak: testosteronu, DHEA, melatoniny, estronu, estradiolu oraz hormonu wzrostu.

Do objawów spowodowanych andropauzą takich jak uderzenia gorąca i poty u mężczyzn zaliczamy dodatkowo: spadek libido, impotencję, zwiększenie masy tkanki tłuszczowej, choroby sercowo naczyniowe, kołatanie serca, osteoporozę, zmęczenie, niepokój, depresję, zaburzenia snu czy też spadek apetytu.

Chociaż mężczyźni rzadziej niż kobiety sięgają po porady u lekarza, to w tym przypadku powinni jednak udać się do specjalisty. Przede wszystkim w celu złagodzenia dolegliwości towarzyszących andropauzie. Podstawową terapią andropauzy jest przyjmowanie hormonów testosteronu lub jego pochodnych. Dodatkowo, aby objawy były mniej dokuczliwe mężczyźni powinni: stosować zdrową dietę, być aktywnym fizycznie oraz ograniczyć używki takie jak nikotyna i alkohol.

Napady gorąca przy nadciśnieniu

Fale gorąca, napady potu, czy też wypieki na twarzy często objawiają się przy nagłym skoku ciśnienia. Nadciśnienie tętnicze jest to jedna z najczęściej występujących chorób cywilizacyjnych, diagnozowane jest wtedy, gdy ciśnienie tętnicze skurczowe jak i rozkurczowe utrzymuje się na podwyższonych wartościach.

Głównymi objawami, które towarzyszą nadciśnieniu to: ból głowy i uczucie gorąca na twarzy, bardzo łatwe męczenie się przy wysiłku fizycznym, problemy ze snem, rozdrażnienie i ogólne pogorszenie samopoczucia.  Niekiedy przy bardzo wysokim wzroście ciśnienia występują również: duszności, kołatanie serca, krwotok z nosa, ból i uczucie gorąca w klatce piersiowej.

Do przyczyn nadciśnienia tętniczego zaliczamy wiele czynników takich jak: geny, nieodpowiednia dieta, otyłość, brak aktywności fizycznej, używki (alkohol i nikotyna), niektóre choroby przewlekłe, przyjmowane leki.

Nieleczone nadciśnienie tętnicze może doprowadzić do niebezpiecznych dla zdrowia i życia powikłań, m.in. do niewydolności mięśnia sercowego, niewydolności nerek, retinopatii nadciśnieniowej (zmianach w siatkówce oka), udaru mózgu.

Leczenie nadciśnienia zawsze wymaga ścisłego stosowania się do zaleceń lekarza prowadzącego. Odpowiednio dobrane leki pomogą zapobiec niekontrolowanym skokom ciśnienia. Dodatkowo powinno się regularnie mierzyć ciśnienie przy pomocy ciśnieniomierza.

Leczenie wspomagamy również odpowiednią dietą ubogą w sól, produkty przetworzone i czerwone mięso oraz poprzez codzienną aktywność fizyczną.

Nadczynność tarczycy i uderzenia ciepła?

Wybuchy gorąca mogą być zwiastunem zaburzeń hormonalnych takich jak nadczynność tarczycy. Występuje wtedy, gry gruczoł tarczycy produkuje za dużo hormonów. Do głównych przyczyn nadczynności tarczycy zaliczamy: chorobę Gravesa-Basedowa, gruczolak przysadki, zapalenie tarczycy, wysokie stężenie hormonu BhCG, przedawkowanie leków na niedoczynność tarczycy.

Objawami świadczącymi o nadczynności są: utrata wagi, nerwowość, kołatanie serca, uczucie duszności, nadmierna potliwość, uczucie gorąca, problemy ze snem, zaburzenia miesiączkowania, wytrzeszcz gałek ocznych.

Do zdiagnozowania choroby posłużą nam badania z krwi na poziom stężenia TSH oraz USG tarczycy. Leczenie może odbywać się przy pomocy terapii farmakologicznej, jodem promieniotwórczym bądź operacyjnie.

Uderzenia gorące czy mogą świadczyć o chorobach serca?

Nagłe uczucie gorąca czy kołatanie serca może zostać wywołane przez choroby serca takie jak arytmia. Ryzyko wystąpienia tego problemu wzrasta wraz z wiekiem. Dodatkowymi czynnikami wywołującymi arytmię są: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, podwyższony cholesterol oraz używki. Rozpoznanie choroby możliwe jest dzięki badaniu EKG lub za pomocą metody Holtera.

Arytmia jest bardzo niebezpieczna i wymaga leczenia, a zwłaszcza gdy skurcze łączą się w szybki rytm, jest to tzw. częstoskurcz. Groźną formą częstoskurczu jest migotanie przedsionków oraz migotanie komór, może to w efekcie doprowadzić do zatrzymania akcji serca i śmierci klinicznej.

Nerwica i stres – uderzenia gorąca i zimna na przemian

W obecnym czasie pandemii ludzie są bardziej podatni na stres. Zarówno w domu jak i w pracy narażeni jesteśmy na wiele sytuacji, które nie wpływają pozytywnie na nasze emocje czy zdrowie psychiczne. Niektórzy odbierają to jako bodziec do efektywniejszego działania, ale większość nie potrafi sobie poradzić z takimi emocjami.

Czy stres i nerwica to to samo? Odpowiedź jest prosta: nie! Przede wszystkim dlatego, że stres nie jest jednostką chorobową, a nerwica jest to choroba. Pamiętajmy, że długotrwały stres może doprowadzić do nerwicy.

Stres spowodowany jest nagłym wyrzutem hormonów: adrenaliny, noradrenaliny i kortyzolu na sytuację dla nas niekomfortową, np. egzamin, rozmowa kwalifikacyjna, problemy rodzinne czy zawodowe. Adrenalina rozszerza naczynia krwionośne, co w następstwie powoduje: czerwone plamy oraz uczucie gorąca na twarzy, uszach, szyi i dekolcie. Dodatkowo w takich sytuacjach występuje: wzrost ciśnienia, niepokój, nerwowość, lęk, zimne poty, drżenie rąk.

Długotrwały stres może powodować: nadciśnienie, zespół jelita drażliwego, utratę włosów lub ich siwienie, bezsenność i tak jak wcześniej wspominaliśmy nerwicę.

Dłuższe pozostawanie w stanie stresu zwiększa podatność na infekcje oraz zwiększa ryzyko wystąpienia zawału czy chorób autoimmunologicznych takich jak AZS – atopowe zapalenie skóry. Metodami walki ze stresem, będzie odpowiednia suplementacja, zdrowia dieta, wysiłek fizyczny czy ćwiczenia relaksacyjne.

Nerwica to zaburzenie psychiczne, najczęściej spowodowane długotrwałym stresem bądź przeżyciem traumatycznych wydarzeń jak śmierć lub wypadek bliskiej osoby, ciężka choroba, trudne dzieciństwo, utrata pracy czy też rozwód.

Typowymi objawami nerwicy mogą być: napady paniki, przyspieszone bicie serca, wzrost ciśnienia krwi, trudności w oddychaniu, duszności, uczucie dławienia, mdłości, bóle brzucha, drętwienie palców, uderzenia gorąca, pocenie się, zawroty i bóle głowy, omdlenia.

Wyróżniamy kilka rodzajów nerwic, są to: nerwica lękowa, nerwica natręctw, nerwica pourazowa, nerwica neurasteniczna, nerwica histeryczna, nerwica wegetatywna.

Sposób leczenia farmakoterapeutycznego czy psychoterapii zawsze ustala lekarz specjalista – psycholog lub psychiatra.

Nocne poty i fale gorąca – czy mogą świadczyć o gruźlicy?

Tak! Te objawy wraz z przewlekłym kaszlem i dusznościami są charakterystyczne dla tej choroby.

Gruźlica jest to zakaźna choroba bakteryjna, którą wywołują kwasooporne prątki gruźlicy ludzkiej inaczej prątki Kocha (od nazwiska odkrywcy). Gruźlicę ze względu na miejsce rozwoju choroby dzielimy na: gruźlicę płuc, gruźlicę opłucnej, gruźlicę węzłów chłonnych, gruźlicę prosówkową, gruźlicę układu moczowo – płciowego, gruźlicę ośrodkowego układu nerwowego, gruźlicę narządów rodnych, gruźlicę kości i stawów, gruźlicę układu pokarmowego i gruźlicę skóry.

Najbardziej do zachorowania na gruźlicę narażone są osoby zakażone wirusem HIV, po przeszczepach narządów, chore na nowotwory lub cukrzycę oraz osoby niedożywione, głodne i mieszkające w dużych skupiskach ludności.

Do zdiagnozowania zachorowania na gruźlicę służy badanie RTG lub testy diagnostyczne takie jak posiew czy test tuberkulinowy. Leczenie gruźlicy trwa długo, ponieważ prątki mogą przechodzić w stan uśpienia. Standardowo kuracja antybiotykowa jest dwuetapowa i trwa ok. 6 miesięcy.

Uderzenia gorąca – jakie nowotwory może sygnalizować?

Nocne poty i uderzenia gorąca mogą świadczyć o takich nowotworach jak: białaczka, chłoniak, rakowiak, rak trzustki, guz chromochłonny, czyli barwiak. Objawy spowodowane są przez infekcje, które towarzyszą tym chorobom lub poprzez wpływ substancji uwalnianych przez komórki guza.

Białaczka inaczej leukemia, jest to nowotwór złośliwy, który dodatkowo wywołuje objawy takie jak: anemia, częste infekcje, spadek masy ciała, powiększone węzły chłonne oraz ogólne osłabienie organizmu. Podobne objawy występują również przy chłoniaku, który jest nowotworem układu limfatycznego.

Rakowiak, czyli guz neuroendokrynny, który jest zaliczany do najczęściej występujących guzów żołądkowo-jelitowo-trzustkowym, charakteryzuje się biegunką, silnymi bólami brzucha, ślinotokiem, obrzękiem twarzy oraz zawrotami głowy.

Rak trzustki zaliczany jest do najczęstszych przyczyn zgonu, wywołuje takie objawy jak: spadek masy ciała, silne bóle brzucha oraz żółtaczkę.

Guz chromochłonny, najczęściej występuje w rdzeniu nadnerczy, a niekiedy w jamie brzusznej lub w klatce piersiowej. Przy tym nowotworze, głównym objawem jest nadciśnienie tętnicze, gorączka, wymioty, bóle brzucha, zaburzenia widzenia i napady drgawek.

Jeśli uderzenia gorąca często się powtarzają i dodatkowo występują powyżej opisane objawy, należy koniecznie udać się do lekarza!

Otyłość i nadwaga – problem XXI wieku!

Nadwagę i otyłość określana jest jako stan patologicznego zwiększenia ilości tkanki tłuszczowej. Nadwaga występuje, gdy wartość BMI wynosi 25-30 i jest schorzeniem, które może prowadzić do otyłości. BMI wskazujące wartość powyżej 30 mówi nam o otyłości, która uznawana jest za chorobę cywilizacyjną.

U osób, które posiadają nadprogramowe kilogramy bardzo często występują problemy z uderzeniami gorąca oraz nadmiernym poceniem się. Powiązane jest to z wyższym poziomem estrogenów oraz zwiększonym wysiłkiem przy wykonywaniu jakiegokolwiek ruchu.

Przyczyny otyłości mogą być różne, od czynników genetycznych poprzez czynniki hormonalne, psychologiczne i środowiskowe.

Do przyczyn środowiskowych zaliczamy m.in. nieprawidłowe odżywianie, błędne przygotowywanie posiłków, niska aktywność fizyczna bądź jej brak oraz stres.

Otyłość jest bardzo niebezpieczna dla naszego organizmu i może doprowadzić do wielu problemów. Do zdrowotnych skutków otyłości zaliczamy: choroby układu krążenia, nadciśnienie tętnicze, wysokie stężenie lipidów, cukrzyca typu 2, zwyrodnienie stawów, schorzenia pęcherzyka żółciowego, zaburzenia oddychania, zaburzenia miesiączkowania u kobiet, zaburzenia psychiczne, a nawet choroby nowotworowe.

Uderzenia gorąca – częsty problem kobiet w ciąży

Ciąża jest to bardzo wyjątkowy i radosny czas w życiu kobiety, pomimo wielu różnych dolegliwości. Przez burzę hormonów, a także zmiany w przemianie materii przyszłe mamy mogą borykać się z uderzeniami gorąca oraz towarzyszącymi intensywnymi potami, które mają na celu wychłodzenie ciała poprzez naturalny mechanizm termoregulacji. Objawy te zaczynają się z początkiem ciąży i pozostają do porodu, przy czym pod koniec bardzo się nasilają. Po rozwiązaniu uderzenia gorąca powinny ustąpić samoistnie.

Falom gorąca mogą towarzyszyć również nadmierne pocenie nocne, zaczerwienienie na twarzy i szyi, dreszcze, kołatanie serca, bóle i zawroty głowy.

Jak złagodzić dyskomfort spowodowany uderzeniami gorąca? Należy kontrolować, aby temperatura i wilgotność powietrza była optymalna, uzupełniać na bieżąco płyny, zażywać letnich kąpieli wodnych, nosić przewiewne ubrania, uszyte z naturalnych materiałów.

Fale gorące jako skutek uboczny przyjmowanych leków?

Przyjmowane leki mogą powodować wiele działań niepożądanych m.in. uderzenia gorąca, nasilone poty oraz uczucie ciepła na twarzy. Najczęściej takie objawy występują podczas stosowania leków przeciwgorączkowych i napotnych, antykoncepcyjnych, sterydowych oraz przeciwdepresyjnych.

W przypadku często występujących i nasilonych objawów uderzeń gorąca należy skonsultować się z lekarzem w celu dobrania innego leku, jeśli oczywiście istnieje taka możliwość.

Pocenie smakowe?

Uderzenia gorąca oraz pocenie się podczas spożywania posiłków lub po ich spożyciu inaczej nazywane jest poceniem smakowym. Następuje po gorących lub pikantnych potrawach, przez które podniesiona zostaje temperatura wewnątrz organizmu co skutkuje aktywacją naturalnego mechanizmu schładzania. Najczęściej kropelki potu pojawiają się wtedy na nosie, czole oraz wokół ust.

Pocenie się po spożyciu alkoholu jest reakcją na etanol dostarczony do organizmu, który powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz wzrost poziomu cukru we krwi.

To samo dotyczy spożywania kawy, kofeina, która jest w niej zawarta pobudza układ adrenergiczny, co w efekcie podnosi ciśnienie krwi oraz wywołuje potliwość.

Niektóre przyprawy, które stosujemy podczas przygotowywania posiłków również działają na nasz organizm rozgrzewająco powodując uderzenia gorąca oraz poty. Należą do nich m.in. pieprz cayenne (chili), imbir, kurkuma, curry, cynamon, goździki, kardamon, pieprz, ziele angielskie i gałka muszkatołowa.

Jak uniknąć nieprzyjemnej sytuacji związanej z nadmiernym poceniem się po posiłku na spotkaniu w restauracji? Należy unikać mocno gorących i pikantnych potraw, nie spożywać alkoholu oraz pamiętać o odpowiednim nawodnieniu.

Termoregulacja

Odczuwanie ciepła i zimna jest to sprawa indywidualna i wpływa na nią wiele czynników takich jak: płeć, wiek, waga, klimat, który panuje w miejscowości zamieszkania. Termoregulacja to mechanizm, który w naturalny sposób chroni nas przed wychłodzeniem i przegrzaniem organizmu.

Za termoregulację odpowiadają hormony wytwarzane przez podwzgórze, które mają za zadanie regulację temperatury wewnątrz ciała.

Kobiety zazwyczaj mają nieco wyższą temperaturę ciała niż mężczyźni, ale za to szybciej marzną i skarżą się na uczucie chłodu, najprawdopodobniej spowodowane jest to mniejszą masą mięśniową. Zaburzenia termoregulacji częściej dotyka osoby starsze oraz osoby otyłe.

Wyróżniamy tutaj dwa stany, a mianowicie hipotermia oraz hipertermia.

Hipotermia jest to stan, w którym temperatura wewnętrzna organizmu jest obniżona poniżej 35 stopni Celsjusza. Hipotermię dzielimy na łagodną, umiarkowaną oraz ciężką. Zazwyczaj dochodzi do niej podczas długiego przebywania w bardzo niskiej temperaturze, ale mogą przyczynić się do niej takie czynniki jak: zaburzenia hormonalne (np. niedoczynność tarczycy), niektóre leki, alkohol oraz choroby. Gdy temperatura ciała spadnie poniżej 27 stopni Celsjusza powstaje bardzo duże ryzyko zgonu.

Hipertermia natomiast zachodzi wtedy, gdy temperatura ciała sięga powyżej 42 stopni Celsjusza. Przyczyną zazwyczaj jest długie przebywanie w wysokich temperaturach, na słońcu, zaburzenia hormonalne takie jak nadczynność tarczycy. Objawia się uczuciem gorąca, osłabieniem organizmu, zaburzeniami widzenia, zawrotami głowy i mdłościami. Hipertermia jest bardzo niebezpieczna i podczas pojawienia się powyższych objawów należy jak najszybciej podjąć kroki ochłodzenia organizmu, w przeciwnym razie może doprowadzić do udaru i uszkodzenia mózgu, a nawet śmierci.

Witamina C, inaczej kwas askorbinowy należy do witamin rozpuszczalnych w wodzie. Nie potrafimy jej samodzielnie syntetyzować, dlatego też musimy ją dostarczać z zewnątrz wraz z pożywieniem czy też odpowiednio dobraną suplementacją.

Witamina C bierze udział w wielu procesach zachodzących w organizmie, przez co ma duże znaczenie w jego prawidłowym funkcjonowaniu. Wykorzystywana jest w medycynie, a dodatkowo dzięki swoim silnym właściwościom przeciwutleniającym znajduje szerokie zastosowanie w kosmetyce.

Wyizolowana została przez węgierskiego biochemika Alberta Szent-Györgyi w 1928 roku, który dzięki temu kilka lat później został posiadaczem Nagrody Nobla.

Witamina C – rola w organizmie

• Witamina C uczestniczy w przemianie aminokwasów, aktywuje wiele enzymów i bierze udział w syntezie kortykosteroidów.
• Ułatwia przyswajanie żelaza przez organizm oraz uczestniczy w wytwarzaniu erytrocytów, czyli czerwonych krwinek przez co zapobiega występowaniu anemii.
• Poprawia pracę mózgu, poprzez udział w syntezie neuroprzekaźników.
• Uczestniczy w przekształcaniu cholesterolu do kwasów żółciowych przez co obniża jego poziom we krwi.
• Jest zalecana w profilaktyce osteoporozy, ponieważ jest niezbędna do wydzielania osseiny czyli składnika budulcowego kości.
• Poprawia stan chrząstek stawowych oraz zapobiega odwapnianiu kości.
• Dodatkowo uszczelnia i wzmacnia naczynia krwionośne przez co zapobiega łatwemu tworzeniu się sińców.
• Wpływa na stan tkanki łącznej poprzez udział w procesie syntezy kolagenu.
• Chroni komórki przed wolnymi rodnikami, ponieważ jest silnym przeciwutleniaczem co skutkuje spowolnieniem procesu starzenia.
• Ułatwia także proces gojenia się ran i hamuje krwawienie dziąseł.
• Odgrywa ważną rolę w stomatologii, ponieważ wzmacnia zęby i dziąsła oraz zwalcza bakterie powodujące próchnicę.
• Witamina C jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego.

Jej wpływ na odporność w okresie jesienno – zimowym ciągle pozostaje pod znakiem zapytania, albowiem lekarze obalają teorię, że witamina C ochrania przed infekcją, ale przyjmowanie jej podczas przeziębienia może skrócić czas choroby.

Dodatkowo wyniki badań naukowców z Kansas przekonują, iż witamina C przyjmowana w dużych dawkach dożylnie wraz z terapią przeciwnowotworową, pomoże złagodzić skutki chemioterapii, a nawet przyspieszyć zabijanie komórek nowotworowych.

Połączenie witaminy C z cynkiem – jakie przynosi efekty?

Witamina C + Cynk skutecznie wspomaga działanie układu odpornościowego oraz uczestniczy w produkcji białek – w tym białek skóry, włosów i paznokci. To także połączenie dające silne właściwości antyoksydacyjne i aktywujące procesy regeneracyjne.

Witamina C wpływa na zwiększenie liczby, aktywności i agresywności wielu różnych komórek odpornościowych, w tym limfocytów, neutrofili i makrofagów. Może także kumulować się we wnętrzu białych ciałek krwi, które dzięki temu potrafią efektywnie zwalczać czynniki zakaźne. Witamina C potrafi również niszczyć bezpośrednio wirusy, rozrywając ich kapsydy. Wspomaga ją w tym cynk, który z białkami organizmu tworzy tzw. palce cynkowe o właściwościach przeciwwirusowych.

Ponieważ oba składniki wykazują również skorelowaną aktywność w zwalczaniu wolnych rodników (działają jako antyutleniacze), suplementacja produktem, który zawiera w swoim składzie witaminę C oraz cynk zabezpiecza błony biologiczne, organella komórkowe i DNA przed uszkodzeniami spowodowanymi stresem oksydacyjnym, a dzięki temu spowalnia starzenie się tkanek.

Oba składniki są niezbędne do biosyntezy białek – witamina C jest nieodzowna w kolagenogenezie i uszczelnianiu naczyń krwionośnych, natomiast cynk jest regulatorem aktywności ponad 200 enzymów, które uczestniczą m.in. w produkcji białek skóry, włosów i paznokci. Pierwiastek ten jest niezastąpiony w walce z trądzikiem, egzemą i łuszczycą, natomiast witamina C umożliwia zabliźnianie się ran i uszkodzeń skóry wywołanych schorzeniami dermatologicznymi. Dzięki temu duet witamina C + cynk silnie pobudza skórę do odnowy, sprzyja wzrostowi włosów oraz wytwarzaniu mocnych, zdrowych paznokci.

Witamina C kiedy warto stosować?

• w objawach starzenia się;
• przy nadmiernym wysiłku fizycznym;
• przy zaburzeniach czynności jelit;
• przy anemii, ponieważ witamina C zwiększa wchłanianie żelaza;
• przy cukrzycy;
• przy nadciśnieniu tętniczym;
• wspomagająco do walki ze zmianami skórnymi – bliznami i uszkodzeniami – wywołanymi urazami lub schorzeniami dermatologicznymi, w tym trądzikiem czy łuszczycą;
• przy krwawieniach z dziąseł;
• do łagodzenia skutków stresu oksydacyjnego;
• w niedoborach żywieniowych lub podczas stosowania diety ubogiej w naturalne przeciwutleniacze.
• przy osłabionej odporności lub zwiększonym narażeniu na infekcje wirusowe lub bakteryjne;

Działanie witaminy C w kosmetyce

Witamina C, tak jak i witamina A czy E jest nazywana „witaminą młodości”, działa przeciwstarzeniowo, przeciwdziała uszkadzaniu komórek – działa przeciw rodnikowo. Ma działanie ochronne przed szkodliwym wpływem środowiska zewnętrznego. Wzmacnia tkankę łączną w skórze poprzez zwiększenie syntezy kolagenu. Poprawia mikrokrążenie w naczyniach włosowatych, dlatego zapobiega rozszerzeniu się naczyń krwionośnych. Sprawdza się również w ochronie przed promieniami UVA i UVB.

Wskazaniami do stosowania witaminy C w kosmetyce jest: utrata jędrności i elastyczności skóry, rozszerzone naczynka czy rumień, przebarwienia, trądzik różowaty i pospolity, ziemisty kolor skóry, przed jak i po zabiegach kosmetycznych takich jak: mikrodermabrazja i chemiczne peelingi.

W kosmetyce wykorzystuje się pochodne witaminy C, czyli: palmitynian askorbylu, glukozyd askorbylu, sól magnezowa fosforanu askorbylu, sól sodowa fosforanu askorbylu oraz tetraizopalmitynian askorbylu.

Optymalnym stężeniem witaminy C stosowanej w kosmetyce jest od 10 do 20%, natomiast w preparatach pod oczy stężenie powinno wynosić od 3% do 5%.

Naturalna witamina C – źródła

Naturalnym źródłem kwasu askorbinowego są owoce i warzywa. Postać witaminy C w produktach spożywczych jest bardzo wrażliwa, bowiem pod wpływem zbyt wysokiej temperatury czy też światła utlenia się. Dodatkowo może ulec zniszczeniu podczas hormonalnej terapii antykoncepcyjnej, przyjmowaniu aspiryny, antybiotyków i sterydów oraz używek takich jak alkohol i nikotyna.

Najwięcej witaminy C zawierają warzywa takie jak: natka pietruszki, czerwona papryka, pomidory, jarmuż, brokuł i brukselka, szpinak, kalafior, kapusta, ziemniaki i burak czerwony. Natomiast w owocach największe występowanie witaminy C jest w: czarnej porzeczce, truskawkach, dzikiej róży, aceroli, jagodach CamuCamu, kiwi, malinie, żurawinie, śliwkach oraz cytrusach takich jak: cytryna, grejpfrut, pomarańcza, mandarynka, klementynka.

Straty witaminy C podczas obróbki kulinarnej mogą sięgać od 20% do 50%!

Przykładowo podczas przygotowywania surówek warzywnych czy owocowych tracimy ok. 20% kwasu askorbinowego, natomiast przy duszeniu warzyw ok. 30%. Najwięcej jednak tracimy podczas obierania i gotowania, bo aż 50%.

Co należy zrobić, aby zapobiec utracie witaminy C podczas przygotowywania posiłków?

Przede wszystkim spożywać jak najwięcej owoców i warzyw (o ile można spożywać surowe) bez obróbki termicznej lub więcej gotować na parze. Do przygotowywania posiłków używać noży i garnków ze stali nierdzewnej. Gotować potrawy pod przykryciem i na małym wrzeniu oraz w małej ilości wody. Przygotowywać potrawy na krótko lub bezpośrednio przed spożyciem.

Witamina C jako suplement diety?

Suplementy diety zawierające witaminę C posiadają identyczną budowę chemiczną do tej, która jest zawarta w pożywieniu. Może zawierać naturalny pozyskiwany z roślin lub syntetyczny kwas L-askorbinowy.

Dostępne rodzaje witaminy C w sprzedaży to: naturalna witamina C, syntetyczna i liposomalna witamina C. Naturalna, jak i syntetyczna witamina C wykazuje identyczną przyswajalność.

Witamina C naturalna pozyskiwana jest z roślin, co w efekcie daje krótki skład produktu z przewagą naturalnych wyciągów roślinnych. Zazwyczaj występuje wraz z bioflawonoidami, które przeciwdziałają jej utlenieniu oraz mają korzystny wpływ na wchłanianie.

Najczęściej w suplementach spotykamy się z syntetyczną witaminą C, kwas askorbinowy otrzymywany jest laboratoryjnie. Jest tańszym i bardziej dostępnym rodzajem witaminy C. Liposomalna witamina C czyli witamina C zamknięta w liposomie (mikroskopijnej strukturze zbudowanej z fosfolipidów). Ta postać witaminy pozwala ominąć zwrotny układ krążenia co zapobiega metabolizowaniu jej w wątrobie, co w efekcie końcowym powoduje, iż większe stężenie kwasu askorbinowego dostarczane jest do krążenia ogólnego. Podsumowując zamknięcie witaminy w liposomalnym pęcherzyku daje nam większą trwałość, przyswajalność oraz biodostępność.

Formy w jakich występuje witamina C dostępna na rynku to: tabletki, tabletki do żucia, tabletki do ssania, tabletki musujące, kapsułki, krople, proszek, wlewy dożylne.

Zapotrzebowanie na witaminę c

Należy pamiętać, że do przyjmowania witaminy C w kroplach bądź do jej rozpuszczenia w wodzie nie stosujemy metalowych łyżeczek.

Dzienne zapotrzebowanie na kwas askorbinowy wynosi:

• dla dzieci 40-50 mg
• dla kobiet 75 mg
• dla mężczyzny 90 mg

Badania wykazują, że przyjmowanie witaminy C w określonych dawkach powoduje najlepszy efekt jej wchłaniania. Przykładowo po przyjęciu 200 mg kwasu askorbinowego wchłonie się 75%, natomiast przy przyjęciu zbyt dużych dawek takich jak 1000 – 3000 mg jej wchłanianie może spaść nawet o 40%.

Dzienne wchłanianie to 200 mg, a maksymalnie 500 mg witaminy C, także musimy się zastanowić czy warto przyjmować takie ilości jak przykładowo witamina C 1000 mg?

Witamina C lewoskrętna i prawoskrętna

Czy taki podział witaminy C jest prawidłowy? Skąd na rynku farmaceutycznym powstał taki podział witaminy C? Czy witamina lewoskrętna jest bardziej skuteczna od witaminy C prawoskrętnej? Poniżej postaramy się odpowiedzieć na te wszystkie pytania.

Od niedawna na rynku farmaceutycznym pojawiło się określenie witamina C lewoskrętna. Od tego momentu część producentów zaczęła reklamować swoje produkty i zachęcać do przyjmowania witaminy C lewoskrętnej jako tej lepszej postaci witaminy.

Najprawdopodobniej takie określenie pochodzi od litery L w nazwie kwas L-askorbinowy, ale nie ma to żadnego znaczenie dotyczącego jej skręcalności, tylko dotyczy konfiguracji atomów.

Kwas L-askorbinowy tak naprawdę skręca płaszczyznę światła spolaryzowanego w prawą stronę, tak więc jest prawoskrętny. Dlatego każda witamina C, która jest dostępna na rynku niezależnie od nazwy marketingowej jest prawoskrętna, a reklamy producentów, którzy oferują nam witaminę C lewoskrętną i to w dużo wyższej cenie są po prostu nieuczciwe.

Faktem jest, że wszystkie dostępne preparaty z witaminą C, zawierają taką samą formę witaminy oraz posiadają takie same właściwości.

Witamina C – niedobór

W obecnych czasach w krajach rozwiniętych niedobór witaminy C występują dość rzadko, ze względu na dużą dostępność owoców i warzyw oraz szerokiej ofercie suplementów.

Głównym i najpoważniejszym skutkiem niedoboru jest szkorbut. Obecnie bardzo rzadko występuje, ale we wcześniejszych czasach z jego powodu zmarło ponad milion marynarzy w samej brytyjskiej flocie. Szkorbut inaczej gnilec jest chorobą wielonarządową spowodowaną niedoborem kwasu askorbinowego. Brak kwasu oznacza brak dojrzewania kolagenu co w następstwie powoduje: samoistne krwawienia, patologiczne złamania, bóle mięśni i stawów, zapalny przerost dziąseł i wypadanie zębów, powolne gojenie się ran oraz ogólne osłabienie organizmu i depresję.

Kolejnym objawem niedoboru kwasu askorbinowego jest niedokrwistość, czyli anemia co powoduje takie zmiany w naszym organizmie jak: tachykardia, duszności, zaburzenia koncentracji, zmęczenie, osłabienie, bóle i zawroty głowy oraz bladość skóry.

Niedobór może także powodować nasilenie astmy. Odpowiednia suplementacja witaminy C oraz innych witamin i związków takich jak: witamina E, A, magnez, selen, kwasy omega-3, flawonoidy pomaga kontrolować astmę oraz zapobiega częstym atakom duszności.

Dodatkowymi objawami niedoboru kwasu askorbinowego mogą być: problemy z kośćmi, bóle mięśni, trudności w gojeniu się ran, skłonności do występowania sińców, krwawienie dziąseł, ogólne osłabienie i brak apetytu.

Przewlekły niedobór witaminy C może także sprzyjać rozwojowi miażdżycy, zmian nowotworowych, a dodatkowo wzrostowi ciśnienia tętniczego krwi.

Nadmiar witaminy C

Przedawkowanie kwasu askorbinowego jest bardzo trudne, organizm przy zbyt dużych dawkach po prostu ogranicza jej wchłanianie. Witamina C należy do witamin rozpuszczalnych w wodzie co oznacza, że nie jest magazynowana w organizmie tylko wydalana z potem i moczem.

Jednak nadmierne przyjmowanie witaminy C w zbyt wysokich i częstych dawkach może spowodować zaburzenia żołądkowo – jelitowe objawiające się: nudnościami, biegunką, wymiotami lub bólami brzucha.

Witamina C a nerki?

Duże dawki witaminy C, mogą spowodować podniesienie stężenia askorbinianu we krwi do zbyt wysokiego poziomu, co z kolei zmusza organizm do wydalenia kwasu szczawiowego, którego prekursorem jest właśnie kwas askorbinowy. Tak duże wydalanie kwasu szczawiowego wraz z moczem przez nerki powoduje pojawienie się kamicy szczawianowej (rodzaj kamicy nerkowej). Kamica szczawianowa powoduje kolkę nerkową, objawiająca się bardzo silnym bólem, dodatkowo mogą towarzyszyć jej takie objawy jak: nudności i wymioty, bladość skóry, silne poty, parcie na mocz oraz krew w moczu, omdlenia i gorączkę.

Wpływ witaminy C na przyjmowane leki

Kwas askorbinowy przez to, że zalicza się do przeciwutleniaczy może zmieniać właściwości stosowanych leków przez co może spowodować wystąpienie działań niepożądanych.

Poniżej przedstawiamy listę medykamentów, które mogą wchodzić w niebezpieczne interakcje z witaminą C:

• Paracetamol– witamina C może powodować wzrost stężenia paracetamolu we krwi co w następstwie skutkuje: bólami brzucha, nudnościami, wymiotami, zaburzeniami krążenia i rytmu serca, zaburzeniami krzepnięcia krwi, hipoglikemią, a nawet śpiączką.
• Furosemid – poprzez nasilenie działania spowodowane kwasem askorbinowym może spowodować: zawroty głowy, nudności, wymioty, nasilenie dny moczanowej, odwodnienie, zaburzenia słuchu, niedobór potasu, sodu, magnezu i wapnia.
• Tabletki antykoncepcyjne zawierające w swoim składzie Etynyloestradiol i lewonorgestrel – witamina C poprzez nasilenie ich działania powoduje: nudności i wymioty, zaburzenia funkcjonowania wątroby, napady migreny, zwiększenie prawdopodobieństwa zakrzepów i zatorów.
• Wodorotlenek glinu – poprzez wzrost stężenia spowodowany kwasem askorbinowym może wywołać: uszkodzenie neuronów, upośledzenie pamięci, a także sprzyja rozwojowi choroby Alzheimera.

Witamina C może również osłabiać działanie niektórych leków, przykładem są: delteparyna, heparyna, propranolol, cyprofloksacyna, metadon, flufenazyna, amitryptylina, dezypramina, imipramina i doksepina.

Pamiętajmy zatem, że zarówno niedobór, jak i nadmiar witaminy C nie wpływa korzystnie na nasz organizm i przy stosowaniu nawet suplementów diety zachowajmy umiar. Przy doborze odpowiedniej suplementacji najlepiej zasięgnąć fachowej porady u lekarza lub farmaceuty oraz zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania.

Większość mężczyzn nie przywiązuje uwagi do swojego zdrowia. Często zapominają również jak ważne jest utrzymanie prawidłowego poziomu witamin i minerałów w organizmie. Mężczyźni w porównaniu do kobiet ze względu na inne mechanizmy zachodzące w ich organizmach, jak i znacznie różny tryb życia mają zróżnicowane zapotrzebowanie na witaminy.

Jaki suplement diety dla mężczyzn wybrać?

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Suplementy diety dla mężczyzn są tak różne, jak różny jest ich tryb życia. Odpowiednia suplementacja jest uzależniona od wielu czynników, w tym m.in. od trybu życia, rodzaju wykonywanej pracy, prawidłowego metabolizmu, stresu czy wieku. Oczywiste jest to, że w pierwszej kolejności należy wykonać szereg podstawowych badań, które pomogą rozwiać wątpliwości, czy i jakie witaminy suplementować.

Reklamowany kompleks witamin i minerałów dla mężczyzn nie zawsze będzie dobrym rozwiązaniem dla każdego, gdyż zarówno brak, jak i nadmiar witamin jest niebezpieczny dla zdrowia. Odpowiednio dobrana suplementacja witamin potrafi znacznie poprawić jakość życia. Jak wiadomo dobre suplementy, witaminy dla mężczyzn to te, które zawarte są w pożywieniu. Jednak pomimo bardzo dobrze zbilansowanej diety nie zawsze udaje się dostarczyć do organizmu wystarczającą ilość wszystkich potrzebnych witamin i minerałów.

Należy pamiętać, że dieta mężczyzn pracujących fizycznie jest bardziej wymagająca i należy czasami wspomóc organizm dodatkowo odpowiednio dobranym suplementem diety.

Multiwitamina dla mężczyzn zawiera zestaw wszystkich niezbędnych witamin. Niemniej jednak należy pamiętać, że nie każdy zestaw witamin dla mężczyzn będzie odpowiedni dla każdego. Tak jak wspomnieliśmy powyżej na pytanie jakie suplementy diety warto brać pomogą odpowiedzieć nam wyniki badań, od których powinniśmy zacząć zanim zaczniemy wybierać najlepiej przyswajalne witaminy w tabletkach.

Dla większości Panów najlepsze suplementy diety to takie, które zawierają wszystkie witaminy w jednej tabletce, gdyż nie muszą pamiętać o zażywaniu innych tabletek. Jednak dobry zestaw witamin i minerałów nie zawsze będzie zawierał w swoim składzie wszystkie potrzebne witaminy.

Jakie witaminy brać na co dzień? Co warto suplementować?

Najważniejsze witaminy dla mężczyzn to magnez i potas, które zapewniają prawidłową pracę serca i układu nerwowego.

Magnez odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego oraz mięśni, wspomaga utrzymanie zdrowych zębów i kości.  Magnez zażywany łącznie z witaminami z grupy B skutecznie zwalcza stres i zmęczenie. Głównie ważna jest witamina B6, która wspomaga przyswajanie magnezu. Stosowana jest w leczeniu chorób nerek, niedokrwistości, wpływa na utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi, redukuje skurcze mięśni oraz zmęczenie. Najwięcej witaminy B6 występuje w kaszy gryczanej, otrębach, mięsie takim jak m.in. kurczak czy indyk. Często zbyt niski poziom witaminy B6 u mężczyzn odpowiada za łupież i wypadanie włosów.

Czytaj więcej: Witaminy z grupy B – czym są i jakie jest ich zastosowanie?

Potas idzie w parze z magnezem i podobnie jak on odpowiada za prawidłową pracę układu nerwowego oraz mięśni. Pierwiastek ten reguluje pracę gospodarki wodnej, kontroluje ciśnienie krwi i pracę nerek. Potas usuwany jest z organizmu wraz z moczem oraz potem podczas wysiłku fizycznego, dlatego też powinien być dodatkowo suplementowany przez mężczyzn wykonujących ciężką pracę fizyczną, jak również sportowców.

Dieta dla mężczyzn pracujących fizycznie powinna zawierać w swoim składzie produkty bogate w potas. O niedoborze potasu mogą świadczyć skurcze mięśni podczas wysiłku oraz zaburzenia rytmu serca. Potas w pożywieniu znajdziemy m.in. w szpinaku, suszonych morelach, batatach czy ziemniakach.  Znajduje się również w burakach, pomidorach i arbuzie.

Suplementacja powyższymi witaminami jest zalecana szczególnie Panom, którzy piją dużo kawy, uprawiają sport, wykonują pracę fizyczną oraz mają stresujący tryb życia.

Cynk dla mężczyzn…?

Niedobór cynku u mężczyzn powoduje m.in. problemy z płodnością, anemię czy łysienie. Cynk odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie prostaty, wygląd skóry, a także wspiera układ odpornościowy. Często mężczyźni pytają jaki wpływ ma cynk na potencje, za którą odpowiedzialne są hormony. A mianowicie głównie zależy to od poziomu testosteronu, którego nieprawidłowe ilości mogą powodować problemy z erekcją. Cynk umożliwia produkcję testosteronu oraz wspomaga jego prawidłowe utrzymanie w organizmie. Suplementację tym pierwiastkiem zaleca się również mężczyznom, którzy mają problemy ze snem, czy też cierpią z powodu przewlekłego zmęczenia.

Działanie wspomagające wydolność organizmu, sprawność fizyczną, a także wzmacniające erekcję ma również wyciąg z korzenia żeńszenia koreańskiego. Dodatkowo wyciąg ten zwiększa libido oraz zwalcza stres i zmęczenie. Dlatego też często występuje razem z cynkiem w preparatach dla mężczyzn.

Cynk znajdziemy w: pestkach dyni, migdałach, kaszy gryczanej, serze gouda, wątrobie cielęcej czy wieprzowej, a także w płatkach owsianych i nasionach słonecznika. Ważne jest również to, że białko zwierzęce zwiększa wchłanianie cynku. Na pytanie jaki cynk najbardziej przyswajalny? jednoznaczna odpowiedz brzmi, że w postaci chelatu aminokwasowego. Postać ta poddawana jest procesowi chelatowania tzn. cząsteczkom organicznym nadaje się ładunek elektryczny, dzięki któremu minerał ulega przyciąganiu

A może jednak cynk z witaminą C?

Cynk warto suplementować wraz z witaminą C, która jest związkiem o bardzo dużym potencjale wspomagania układu odpornościowego. Witamina C wzmacnia aktywność komórek, które biorą udział w zwalczaniu drobnoustrojów i wytwarzają przeciwciała. Jest ona jednym z najsilniejszych naturalnych antyutleniaczy i świetnie radzi sobie z neutralizacją wolnych rodników.

Kwas askorbinowy wspomaga produkcję kolagenu, który odpowiada szczelne naczynia krwionośne. Zarówno wit. C, jak i cynk wzajemnie uzupełniają role, jakie pełnią w zapewnianiu i modulowaniu odporności. Wspólnie zmniejszają ryzyko zakażenia, zabezpieczają komórki przed wnikaniem do ich wnętrza czynników chorobotwórczych, pobudzają komórki układu odpornościowego. Zatem jeśli w organizmie będzie niedobór jednego czynnika drugi będzie miał problem z uruchomieniem i wykorzystaniem swojego potencjału wspomagającego odporność.

Reakcje odpornościowe również nie będą działać na swojej pełnej mocy, ponieważ witamina C ma kluczowe znaczenie dla odporności komórkowej, natomiast cynk jest zaangażowany głównie w produkcję przeciwciał. Suplementacja witamin, w tym witaminy C i cynku w jednym produkcie ma więc bardzo duży sens.

Selen? Tak, ale w połączeniu z cynkiem, witaminą C i E

Pierwiastek ten jest kolejnym ważnym mikroelementem, o którym mało się mówi. Jest on gównie silnym przeciwutleniaczem, wpływa na prawidłowe działanie tarczycy oraz układu odpornościowego. Cynk i selen dla mężczyzn wpływają na potencję i zwiększają libido. Niedobór selenu może powodować niepłodność. Najlepiej przyswajalny jest selen z żywności i można go znaleźć w produktach takich jak: orzechy, ryby, owoce morza, pomidory, czosnek czy grzyby. Ciekawostką dla wielu może być to, że selen podawany jest w leczeniu depresji, choć jego nadmiar może wywołać jej objawy.

Działanie witamin i minerałów

Selen warto suplementować wraz cynkiem, gdyż zażywanie obu pierwiastków jednoczenie potęguje ich wzajemne działanie. Dodatkowo warto wybierać witaminy, które zawierają w swoim składzie również witaminę C i E, gdyż wpływają one na usprawnienie przepływu krwi w organizmie.

Witamina E zwana jest witaminą ,,młodości i płodności’’, podobnie jak wit. C jest silnym przeciwutleniaczem. Wzmacnia układ odpornościowy, dzięki czemu chroni przed rozwojem nowotworów. Badania potwierdzają, że witamina E zmniejsza ryzyko zachorowania na raka prostaty.

Niedobór witaminy E objawia się głównie zmęczeniem, wypadaniem włosów, anemią, niepłodnością czy kłopotami z koncentracją. Jej nadmiar w organizmie natomiast może się objawiać głownie bólami głowy. Witamina E znajduje się m.in. w: migdałach, orzechach, produktach mlecznych, drobiu, otrębach, oleju słonecznikowym, rybach i warzywach takich jak: pomidory, papryka, brokuły, szpinak.

Witamina C i E są to główne witaminy wzmacniające, które w połączeniu z cynkiem i selenem tworzą najlepszy kompleks witamin dla mężczyzn.

Żelazo – czy mężczyźni powinni go suplementować?

Żelazo odgrywa bardzo ważną rolę w organizmie człowieka. Mianowicie wchodzi w skład hemoglobiny, która odpowiada za transport tlenu do komórek. Jest również składnikiem mioglobiny, która jest odpowiedzialna za magazynowanie tlenu. Niedobór żelaza powoduje m.in. niedokrwistość, czyli anemię, zaburzenia pracy serca, odporności, a także zaburzenia gospodarki hormonalnej.

Zapotrzebowanie na żelazo nie jest jednakowe dla każdego. Zależy ono od wielu czynników m.in. takich jak: płeć, wiek, tryb życia czy aktywność fizyczna. Mówi się, że kobiety są bardziej narażone na niedobór żelaza. Jednak badania wykazują, że są one bardziej świadome niż mężczyźni o tym, jak ważne jest utrzymanie prawidłowego poziomu tego pierwiastka w organizmie, w jakich produktach jest go najwięcej i częściej kontrolują jego poziom poprzez wykonywane badania. Faktem jest jednak to, że częściej niedobór żelaza występuje u kobiet szczególnie w ciąży czy karmiących piersią.

Dodatkowo na niedobór żelaza są narażone głównie osoby stosujące dietę wegetariańską, gdyż najwięcej żelaza znajduje się w mięsie. Spore ilości żelaza zawierają również warzywa i owoce m.in. takie jak: burak, szpinak, pietruszka, czarna porzeczka, maliny. Należy pamiętać, że niektóre produkty takie jak herbata czy kawa spożywane podczas posiłku blokują wchłanianie żelaza.

Witaminy dla mężczyzn po 40, a witaminy dla mężczyzn po 50

Zalecenia dotyczące witamin dla mężczyzn po 40 roku życia nie różnią się znacząco od tych dla Panów przed 40 – tką, gdyż zapotrzebowanie to zmienia się u mężczyzn dopiero po 45 roku życia.

Mężczyzna po 45 roku życia, a szczególnie mężczyzna 50 + powinien głównie suplementować witaminy z grupy B. Panowie Ci powinni zwrócić również szczególną uwagę na podaż witaminy D, która jest bardzo ważna, gdyż ma ogromy wpływ na układ nerwowy, hormonalny, reguluje procesy metaboliczne oraz gospodarkę wapniowo-fosforową. Jej niedobór objawia się m.in. poprzez obniżony nastrój, przewlekłe zmęczenie, wczesną osteoporozę, potliwość, bóle głowy, nadpobudliwość czy też problemy ze strony układu odpornościowego.

U mężczyzn poziom witaminy D ma wpływ na jakoś spermy. Jej niedobór powoduje również spadek prawidłowego poziomu testosteronu czy zanik mięśni. Często za problem z niepłodnością u mężczyzn odpowiada właśnie obniżony poziom witaminy D. Dlatego bardzo ważne jest kontrolowanie jej poziomu w organizmie.

Witaminy dla mężczyzn po 50 roku życia zawierają w swoim składzie zwiększone ilości witamin z grupy B, wit. C, D, E, cynk oraz selen. Mężczyzna po 50 roku życia powinien zażywać głównie witaminy na wzmocnienie.

Jakie witaminy powinien wybrać mężczyzna przy dużej aktywności fizycznej?

Przy regularnych treningach organizm maksymalnie wykorzystuje substancje odżywcze, które dostarczamy wraz z dietą. Dlatego też powinniśmy na bieżąco uzupełniać poziom witamin i minerałów.

Najlepsze witaminy dla sportowców to witaminy z grupy B, witamina C, A oraz E. Nie zapominajmy również o witaminie D, która odgrywa znaczącą rolę w utrzymaniu gospodarki wapniowo- fosforowej. Dieta sportowca powinna być również bogata w magnez, potas oraz żelazo, gdyż są to witaminy wzmacniające organizm podczas wysiłku fizycznego.

Pamiętaj!

Przed wyborem odpowiedniego preparatu warto wcześniej przejrzeć ranking witamin dla mężczyzn, który oprócz listy polecanych produktów zawiera również informacje czym dany produkt się wyróżnia. Przed zażyciem wybranego preparatu ważne jest przeczytanie ulotki, w której zawarte są najważniejsze informacje na temat składników czy zalecanego dawkowania tabletek. Dodatkowo zawsze możemy skonsultować się z lekarzem czy farmaceutą, którzy pomogą dobrać najlepsze witaminy dla Panów.

Co to są witaminy i jaka jest rola witamin?

Witaminy są to związki organiczne o zróżnicowanej budowie, które odgrywają kluczową rolę w prawidłowym funkcjonowaniu naszego organizmu. Witaminy możemy przyjmować wewnętrznie wraz z pożywieniem oraz w postaci gotowej jako suplementy diety. Mogą być również stosowane zewnętrznie podczas pielęgnacji skóry czy włosów odpowiednimi kosmetykami. Pielęgnacja skóry za pomocą witamin daje naprawdę doskonałe rezultaty, przykładem jest hamowanie procesu starzenia.

Jak dzielimy witaminy?

Witaminy dzielimy na dwie grupy ze względu na ich rozpuszczalność.

• witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, czyli: A, D, E, K
• witaminy rozpuszczalne w wodzie, czyli: C oraz witaminy z grupy B

Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach wchłaniane są z układu pokarmowego razem z tłuszczami, z racji kumulowania się tych witamin w tkance tłuszczowej, wątrobie i nerkach. Natomiast witaminy rozpuszczalne w wodzie nie są kumulowane w organizmie (wyjątkiem jest witamina C – która może w niewielkich ilościach kumulować się w wątrobie), z tego powodu muszą być stale dostarczane do organizmu z pożywieniem.

Witaminy z grupy B – czy są, aż tak ważne dla człowieka?

Witaminy z grupy B są to bardzo ważne jak nie najważniejsze witaminy dla człowieka.

Jaka jest rola witamin z grupy b w organizmie? Są potrzebne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, mają wpływ, m.in. na układ nerwowy, serce, układ naczyniowy, mięśnie i skórę. Wszystkie wit z grupy B należą do witamin rozpuszczalnych w wodzie. Nie są wytwarzane i kumulowane przez nasz organizm (ich nadmiar usuwany jest wraz z moczem), dlatego na bieżąco muszą być dostarczane z zewnątrz poprzez odpowiednio zbilansowaną dietę czy suplementację.

Jakie są najważniejsze witaminy z grupy B?

Witamina B1 tiamina

Witamina B1, czyli tiamina – odgrywa ważną rolę we właściwym funkcjonowaniu układu nerwowego. Witamina B1 właściwości: bierze udział w przemianie cukrów na energię, wpływa na nasze samopoczucie i sprawność umysłową.

Odnajduje również zastosowanie w leczeniu: łojotoku, trądziku oraz czyraczności. Niedobór witaminy B1, może objawiać się odczuwaniem zmęczenia, nerwowością, problemami z koncentracją, zaburzeniami pracy układu nerwowego, a nawet chorobą Beri – beri.

Witamina B1 tiamina gdzie występuje? W otrębach zbożowych, drożdżach, brązowym ryżu, orzechach, warzywach strączkowych, warzywa liściaste, owocach dzikiej róży oraz wieprzowinie i wątrobie. Tiamina jest czuła na temperaturę i ulega rozpadowi zarówno podczas wysokiej, jak i niskiej temperatury. Ulega zniszczeniu również przy zbyt dużym spożywaniu cukrów czy paleniu papierosów. Zalecana dzienna dawka wynosi od 1,2mg-1,5mg dla mężczyzn oraz 1,0-1,1mg dla kobiet. Ciekawostką jest, że pierwsze syntetyczne wydzielenie witaminy B1 odbyło się w 1913 roku przez Kazimierza Funka – polskiego biochemika, który wyodrębnił tiaminę z otrąb ryżowych.

Witamina B2 ryboflawina

Witamina B2, inaczej ryboflawina – czyli główny składnik enzymów niezbędnych przy spalaniu cukrów. Bierze udział w produkcji krwinek oraz transporcie tlenu przez komórki. Skutkiem niedoboru ryboflawiny może być: pękanie kącików ust, wypadanie włosów, suchość skóry, zawroty głowy czy przekrwienie oczu.

W jakich produktach występuje witamina B2 ryboflawina? W takich jak: drożdże, wątróbka, sery, jaja, jogurty oraz warzywa liściaste czy grzyby. Ryboflawina jest odporna na wysoką temperaturę, ale za to ulega rozpadowi przy wystawieniu na promienie słoneczne. Dzienne dawka na witaminę B2 wynosi 1,6-2,2 mg dla kobiet i 2,4-2,8 mg dla mężczyzn.

Witamina B3 niacyna bądź witamina PP

Witamina B3, czyli niacyna bądź witamina PP – odgrywa ważną rolę w przemianie materii, albowiem uczestniczy w metabolizmie aminokwasów, cukrów i tłuszczy. Wpływa również na układ odpornościowy. Dodatkowo współuczestniczy w tworzeniu kolagenu, przyczynia się do regulacji wilgotności skóry. W kosmetyce jest stosowana, aby zapobiec zmianom skórnym takim jak: szorstkość, zaczerwienienie, stany zapalne posłoneczne oraz leczniczo w preparatach przeciwko nadmiernemu wypadaniu włosów. Produkty zawierające witaminę B3: razowe pieczywo, jaja, ser, nasiona słonecznika, wątróbka, indyk, ryby morskie oraz w drożdże piwne. Jest odporna na wysoką temperaturę, natomiast przy nadmiarze spożywania cukrów – zanika. Dzienne zapotrzebowanie dla zdrowych i dorosłych osób wynosi od 15 do 20mg.

Witamina B5 kwas pantotenowy

Witamina B5, czyli kwas pantotenowy – odgrywa istotną rolę w procesie przetwarzania pokarmu i uwalniania z niego energii. Jest niezwykle ważna w procesie podziału komórek w mieszku włosowym. Pomaga utrzymać jędrną i elastyczną skórę oraz jest skuteczna w leczeniu stanów zapalnych skóry. Witamina B5 jest bardzo słabo wchłaniana przez skórę, natomiast naturalny prekursor, czyli pantenol bardzo dobrze. Niedobór kwasu pantotenowego powoduje: nudności, bóle brzucha, zmęczenie, zahamowanie wzrostu, przedwczesne siwienie, wypadanie włosów oraz zmiany na skórze takie jak: nadmierne złuszczanie się naskórka, rogowacenie, przebarwienia. Co zawiera witaminę B5: drożdże, chleb razowy, orzechy włoskie, rośliny strączkowe, brokuły, pomidory, tłuste mleko, jaja, ser pleśniowy, mleczko pszczele. Bardzo rzadko występuje niedobór tej witaminy, czasami u osób spożywających konserwy, dania gotowe, fast food. Dzienne zapotrzebowanie dla osób dorosłych wynosi około 7mg oraz 2–3 mg dziennie dla dzieci.

Witamina B6 pirydoksyna

Witamina B6, czyli pirydoksyna – zapobiega powstaniu kamieni nerkowych, wspiera walkę w leczeniu łojotokowego zapalenia skóry oraz zapobiega procesowi starzenia się. Witamina B6 właściwości: bierze udział w tworzeniu się czerwonych krwinek oraz w metabolizmie substancji takich jak: białko i węglowodany. Objawami niedoboru tej witaminy są m.in. skurcze mięśni, drganie powiek, drażliwość, łupież, tłusta lub łuszcząca się skóra.

Witaminę B6 znajdziemy w: produktach zbożowych, drożdżach, płatkach owsianych, orzechach, bananach, czerwonej papryce, ziemniakach oraz mięsie z kurczaka lub indyka. Należy pamiętać, że kobiety mają dużo większe zapotrzebowanie na pirydoksynę niż mężczyźni, a przede wszystkim panie w ciąży, stosujące środki antykoncepcyjne lub diety odchudzające. Dzienne zapotrzebowanie u dorosłego człowieka wynosi około 1–2 mg na dobę.

Witamina B7 biotyna

Witamina B7, czyli biotyna znana również jako witamina H – jest ważnym czynnikiem przemiany cukrów, tłuszczy i białka. Przyczynia się do wytwarzania keratyny (najważniejszego budulca skóry, włosów oraz paznokci). W kosmetyce potocznie jest nazywana witaminą skóry lub koenzymem R. Objawami niedoboru biotyny są: wypadanie włosów, łamliwość paznokci, stany zapalne skóry, zaburzenia nerwowe, a nawet zaburzenia funkcjonowania szpiku kostnego. Witamina B7 biotyna znajduje się w: soi, żółtku jaj, orzechach, bananach, szpinaku, otrębach, pomidorach, grochu i czekoladzie. Dzienne zapotrzebowanie to 100 µg. U pacjentów z niedoborami biotyny, jak i u kobiet w ciąży zaleca się dawkę nawet do 1 mg.

Witamina B9 kwas foliowy

Witamina B9, czyli kwas foliowy – bierze udział w procesie wytwarzania czerwonych krwinek, jest niezbędna do syntezy DNA oraz do właściwej pracy układu nerwowego. Jest konieczna do prawidłowego rozwoju układu nerwowego płodu, a mianowicie zapobiega wadom rozwojowym. Dlatego też bardzo ważne jest, aby przyszłe mamy nie doprowadzały do niedoboru kwasu foliowego podczas okresu ciąży. Przy udziale witaminy B9 powstaje serotonina, czyli tzw. hormon szczęścia, która działa kojąco i uspokajająco. Niedobór tej witaminy powoduje: niedokrwistość, zmęczenie, bezsenność, a nawet depresje. Najlepszym źródłem witaminy są: razowe, pieczywo, natka pietruszki, brokuł, brukselka, groch, fasola, jaja, mięso, dynia, morele, sok pomarańczowy. Witamina B9 występuje prawie na wyłączność w połączeniu z witaminą B12. Jej niedobór najczęściej występuje u alkoholików oraz palaczy. Dzienne zapotrzebowanie zależne jest od wieku – dawka dla dzieci 200-300 µg na dobę, dla młodzieży i dorosłych 400 µg na dobę. Kobiety w ciąży oraz karmiące piersią powinny natomiast przyjmować 400-600 µg na dobę.

Witamina B12 kobalamina

Witamina B12, czyli kobalamina – Jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania wszystkich komórek. Pełni ważną funkcję w regeneracji czerwonych krwinek oraz w procesie syntezy DNA. Przeciwdziała anemii oraz podnosi płodność. Niedobory kobalaminy powodują: niedokrwistość i osłabienie.

W jakich produktach jest witamina B12: spirulina (wodorost), owoce morza, ryby, sery, jaja, wieprzowina, wołowina, wątroba i nerki. Kobalamina nie występuje w owocach i warzywach, dlatego osoby stosujące dietę wegańską są najbardziej narażone na jej niedobór.

Dodatkowo dieta bogata w cukier może doprowadzić do niedoboru witaminy B12 – ponieważ cukry utrudniają jej wchłanianie. U dorosłych dzienna dawka powinna wynosić 4 µg na dobę. U niemowląt w wieku 7-11 miesięcy dawka powinna mieścić się w granicach do 1,5 µg na dzień, zaś u dzieci w wieku 15-17 lat dobowa dawka wynosi 4 µg.

A może jednak zbiór witamin z grupy B?

Witamina B complex – czyli zespół witamin takich jak: B1, B2, B3, B5, B6. Kompleks powyższych witamin znajduje zastosowanie w stanach takich jak: choroby przewlekłe, zaburzenia trawienia, schorzenia żołądkowo – jelitowe, choroby układu nerwowego, stany zapalne błon śluzowych oraz przy leczeniu zmian trądzikowych skóry. Witaminy B complex obniżają poziom zmęczenia, pomagają zapewnić prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, wspierają sprawność umysłu, układ odpornościowy. Mają również wpływ na zdrowy wygląd skóry, wzrost włosów i paznokci. Należy zachować szczególną ostrożność podczas przyjmowania w przypadku: kamicy nerkowej i niewydolności nerek.

Po uzupełnienie diety w witaminy B complex powinny zadbać przede wszystkim osoby po zabiegach operacyjnych, z osłabioną odpornością, osoby w podeszłym wieku, kobiety planujące lub będące w ciąży oraz wegetarianie czy weganie.

Witaminy z grupy B – lek czy suplement diety?

Witaminy z grupy B są dostępne jako leki na receptę, leki bez recepty oraz suplementy diety. Występują jako roztwory do wstrzykiwania, tabletki, drażetki, kapsułki i krople doustne. Witaminy B dostępne na receptę należy stosować tylko, i wyłącznie tak jak zostało to zalecone przez lekarza, natomiast przed rozpoczęciem stosowania witamin, które dostępne są bez recepty czy suplementów diety należy pamiętać, aby zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź również skonsultować się z lekarzem czy farmaceutą. Nie zapominajmy o tym, że suplementy diety nie mogą być stosowane jako substytut zróżnicowanej diety, do zachowania zdrowia potrzebne jest stosowanie zbilansowanej diety oraz prowadzenie zdrowego stylu życia.

Czy witaminy możemy przedawkować?

Należy pamiętać, że zarówno niedobór, czyli hipowitaminoza jak i przedawkowanie witamin, czyli hiperwitaminoza nie wpływa korzystnie na nasz organizm i może być przyczyną wielu dolegliwości. Przykładowo przedawkowanie witaminy B4 objawia się obniżeniem ciśnienia, mdłościami, biegunką oraz nadmierną potliwością.

Nadmiar witaminy B6 może powodować pogorszenie koordynacji ruchowej, zaburzenia chodu oraz bóle głowy i zaburzenia nastroju. Przedawkowanie kwasu foliowego w organizmie powoduje wzdęcia, nudności, spadek apetytu, a dodatkowo rozdrażnienie i bezsenność. Natomiast nadmiar witaminy B12 reakcje alergiczne, wykwity na skórze lub krwawienie z nosa.

Jak nie tracić witamin pochodzących z żywności?

• jeśli to możliwe nie obieraj owoców i warzyw przed spożyciem
• myj warzywa i owoce nie mocząc ich zbyt długo
• zamiast gotować na wodzie, ugotuj na parze
• gotuj warzywa w mniejszej ilości wody, najlepiej pod przykryciem – wiąże się z tym mniejsza utrata witamin
• nie gotuj warzyw w naczyniach aluminiowych, niszczy to m.in. kwas foliowy
• przechowuj owoce i warzywa w zaciemnionym miejscu
• częściej spożywaj ryż niełuskany
• sałatki oraz surówki przygotowuj na krótko przed spożyciem
• ziemniaki najlepiej gotuj lub piecz w łupinkach